20.YY batı resmin`de gölge ve kullanımı

Abstract

Resim sanatının doğuşu ile ilgili anlatılarda, gölge resmedilen ilk form olarak tanımlamaktadırlar. Rönesans döneminde perspektifinde kullanılmaya başlanmasıyla birlikte Rönesans sanatçılarında gölge özellikle nesne ile mekânı oluşturan elemanlar ve figürlerin modle edilmesinde hacimlendirme aracı iken, Barok üslupta dönemsel özellikler ve Caravaggio'nun biçimsel dili ile gölge 'nin kompozisyonun büyük bölümünü hâkimiyeti altına alarak, altın çağını yaşadığı görülmektedir.Özellikle Romantizm ve Sembolizm' de sanatçılar korku, hüzün, endişe, melankoli, gizem, öteki kavramı, şeytanileştirme, ilahi olan, zaman gibi birçok kavramını ifade etmek için gölgenin çok yönlülüğünden faydalanmışlardır.19.yüzyılda Empresyonistlerin ışığı resmin konusu olarak ele almasıyla gölgelerin renklendiği bir döneme girildiği gözlenmektedir. 1920'li yıllarda De Chirico ile tekrar belirginleşen gölge özellikle metafizik resim ile birlikte, sürrealist, fantastik ve büyülü gerçekçilik gibi resim alanlarında eserler veren sanatçılara, yarattıkları dünyada farklı bir pencere açarak daha bireysel yaklaşımlarında bir ifade aracı haline gelmiştir. 20. yüzyıl bireyselleşmeye başlayan ifade biçimlerinde ve çalışmalarında seçtikleri konularda farklı etkiler yakalamak isteyen bazı sanatçıların, gölgenin farklı duygu kavramlarını yansıtmadaki rolünden yararlandıkları göze çarpmaktadır. Çeşitli akımsal değişiklikler, siyasi değişimler, gelişen teknoloji, fotoğrafın gelişimi ve sinemanın da dâhil olduğu bu süreçte, gölge açık-koyu etkilerinde kullanılarak, negatiflerle birlikte imgelerin çoğaltılmasına olanak sağlamıştır. Bu dönemde ışık kaynağına göre, hazır nesnelerin değişen gölgeleriyle oluşturulan kompozisyonlar ön plana çıkmaktadır. Eserin kendi kendisini yeniden üretmesini sağlayan gölgelerin, kadrajın sınırlarını aşarak, sergilendikleri mekânla etkileşim içine girdikleri ve kavramsal bir boyuta ulaştıkları görülmektedir.

In the narratives about the birth of painting, they define shadow as the first form of painting. While it was used in the perspective of Renaissance period, it was seen that Renaissance artists experienced the golden age of Shadow by dominating the composition and periodic features and Caravaggio's formal language in Baroque style.Especially in Romanticism and Symbolism artists used fear, sadness, anxiety, melancholy, mystery, the other concept, demonization, divine, time to express many concepts such as the versatility of the shadow. period is observed. In the 1920s, the shadow, which became prominent again with De Chirico, became a means of expression for the artists who created works in the fields of painting such as surrealist, fantastic and magical realism, especially in metaphysical painting, by opening a different window in the world they created. It is noteworthy that some artists who want to capture different influences on the subjects they choose in their expression forms and works that have started to become individualized in the 20th century benefit from the role of shadow in reflecting different emotion concepts. In this process, which included various current changes, political changes, developing technology, the development of photography and cinema, the shadow was used in light-dark effects, allowing the reproduction of images with negatives. According to the light source, the compositions formed with the changing shadows of the ready-made objects come to the fore in this period. It is seen that the shadows, which enable the work to reproduce itself, cross the boundaries of the frame, interact with the space in which they are exhibited and reach a conceptual dimension.