Leo Brouwer` in gitar için sonat başlıklı yapıtının analizi

Abstract

Leo Brouwer, 1986 yılında yazdığı III. Gitar Konçertosu `Elejik Konçerto` sonrasında bestelediği 1990 yılı tarihli `Gitar İçin Sonat` ını da ünlü gitarist ve lutist Julian Bream' a ithaf etmiştir. Klasik gitar dünyasının yaşayan en önemli bestecilerinden biri olan Leo Brouwer' in bu sonatının analizi ile klasik gitara gönül vermiş konservatuvar gitar bölümü öğrencilerinin ve gitaristlerin bu eseri yorumlamalarında düşünsel olarak katkıda bulunmak hedeflenmiştir. Eserin analizinde Brouwer' in bestelemede kullandığı yaklaşımlar ön plana çıkarılmıştır. Tek bir motifin tüm esere nasıl ve ne şekilde dağıldığı, Avrupa müzik tarihinde yerini almış dansların bu eserde ne şekilde işlendiği ve bu danslar ile bestecinin kendi coğrafyasının müziğinin buluşması anlatılmaya gayret edilmiştir. Aynı şekilde Avrupa müzik tarihinde önemli eserleri ile tarihsel yeri olan bestecilere referans verişinin niteliği gösterilmeye çalışılmıştır. Bu sonat, Brouwer' in klasik müzik tarihi içerisindeki unsurlara, kendi besteleme diliyle ustalıkla referanslar verdiği bir tür tarihi yolculuktur. Besteci tempo yaklaşımı ile geleneksel üç bölümlü sonat formuna olan saygısını göstermiştir. Sonatın ilk bölümünde geleneksel Avrupa danslarından fandango ve bolero kullanırken, diğer yandan bu dansları kendi coğrafyasının danslarıyla buluşturmuştur. Bölümün sonunda ise, Beethoven' e referans vererek sonat formunu en uç seviyeye çıkaran besteciye olan saygısını sunmuştur. Eserin ikinci bölümünde, Saraband dans formunu ünlü besteci A. N. Skriyabin' in müzikal ögeleri ile harmanlayarak besteciye olan hayranlığını ifade etmiştir. Üçüncü bölüme gelindiğinde besteci Toccata formunun var olan özelliğini korurken müzik tarihinde toccatası ile ün yapmış besteci B. Pasquini' ye gönderme yaparak tarihi yolculuğunu tamamlamıştır.

Leo Brouwer dedicated his Guitar Concerto No.3 `Elegiaco`, which he composed in 1986, and his Guitar Sonata composed in 1990 to the famous guitarist and lutenist Julian Bream. Through the analysis of the sonata of Leo Brouwer, one of the most important living composers of classical guitar, I aim to provide an intellectual contribution to the interpretation of this work for the conservatory students, and guitarists who have set their heart on the classical guitar. When analyzing this work, I emphasized the approaches that Brouwer used in composing. I endeavoured to describe how a single motive was dispersed throughout the work, and how he integrated dances that were part of Europe's History of Music, how these were combined with the geographical origin of the composer. Similarly, I tried to explain how he referred to the prestigious musicians who occupy important places in Europe's history of music. This sonata is Brouwer's journey into which he skillfully incorporated elements from classical music history with his style of composing. Using the approach of tempo, he paid his respect to the tradition of the sonata in three movements. In the first movement, he combined traditional European dances such as fandango and bolero with the dances from his geographic origin. At the end of this first movement, he paid his respect Beethoven, the composer who carried the concept of sonata to its highest level.In the second movement of his work, he blended the Saraband dance form with the musical element of A.N. Scriabin to express his admiration for him. In the third movement of his work, Brouwer completed his historical journey, while preserving the existing form of Toccata, with a reference to B. Pasquini, a composer also known in the history of music for his own toccata.