Eco`nun `Açık Yapıt`ı bağlamında Berio`nun `Epifaniler` adlı eserinin vokal bölümlerinin çözümlemesi ile erkek vokalist ve orkestra için `Yok mu, Var` adlı beste

Abstract

1950'lerin ikinci yarısından itibaren ortak çalışmalara imza atmış olan yazar UmbertoEco (1932-2016) ile besteci Luciano Berio (1925-2003), birbirlerini disiplinlerarasıdüzeyde etkileyip beslemiş olan entelektüeller arasında önemli bir konuma sahiptir. Buçalışmada farklı disiplinlerde ama aynı dönemde üretilmiş Açık Yapıt (1962) veEpifaniler (1959-61) arasında karşılaştırmalı okumalar ve çıkarımlar yapılarak Eco veBerio poetikasındaki koşutluklar irdelenmiştir. Çalışmanın ilk aşamasında, Berio-Ecoişbirliği ve söz konusu iki yapıtın doğuşu üzerine genel bir bakış sunulmuş, ardındanEpifaniler'in vokal bölümlerine odaklanılmıştır. Yapılan çözümlemeler, öncelikle`düzenlenmiş düzensizlik` ilkesinin ve bununla bağlantılı olarak tamamlanmamışlık,belirsizlik, çoğulluk, süreksizlik, olanaklılık ve hareketlilik kavramlarının her iki yapıtın temelinde vazgeçilmez bir öneme sahip olduklarını göstermektedir. Modernist ve ilerici bir orkestra yapıtı olarak Epifaniler, Eco'nun açık yapıt kuramının başarılı biruygulaması olmakla kalmayıp 20. yüzyıl Avrupa'sının hem yeni sanat anlayışının hemde modern hayatının bir dökümünü −ve de `açık` bir yorumunu− özgün bir dille sunar.

Umberto Eco (1932-2016) and Luciano Berio (1925-2003), who produced joint worksstarting from the second half of the 1950's, have a particular position among theintellectuals who influenced and nourished each other in interdisciplinary level. In thisstudy, the analogy between the poetics of Eco and Berio is examined by means ofmutual readings and deductions done between Opera Aperta (Open Work, 1962) andEpifanie (1959-61), that are produced in different fields but in the same historicalperiod. In the first phase of the study, an overview of Berio-Eco cooperation and thebirth of the two above-mentioned works are presented, and after that, the vocalmovements of Epifanie are focused on. The following analyses show that the principleof `ordered disorder` −and related with this− the notions of incompleteness,indeterminacy, plurality, discontinuity, possibility and mobility have indispensibleimportance in both works. Epifanie, as a modernist and forward-looking orchestralwork, not only represents a successful execution of Eco's open work poetics, but alsooriginally presents an `open` interpretation of both the new conceptions in arts and themodern life of the 20th Century Europe.