Türkiye ve Güney Kore`de kalkınma sürecinde kırsal alanların ve köylülüğün dönüşümü: Karşılaştırmalı bir analiz

Abstract

Günümüzde Güney Kore, dünyanın başlıca ekonomilerinden birisidir. Bu ünvanın nasıl elde edildiğine dair birçok önerme ve tartışma bulunmaktadır. Birçok akademisyen veya düşünüre göre, Saemaul Undong, `Han Nehri Mucizesi`nin başlıca nedenlerinden birisidir. Saemaul Undong ya da diğer adıyla Yeni Köy Hareketi ilk etapta 1970'lerin başında köyleri canlandırma projesi olarak uygulamaya konulmuştur. Bununla birlikte Saemaul Undong Park rejiminin 1960'ların sonunda gerçekleşen siyasi-ekonomik krize otoriter bir cevabı olarak rejimin başlıca kırsal kalkınma politikası haline gelmiştir. Özünde bir köy yenileme projesi olan hareket, köylerin temel altyapısal inşai projelerinden daha sonraki evelerinde tam ölçekli bir tarımsal endüstriyel üretim hamlesine dönüşmüştür. Sosyo-ekonomik hedeflerinin yanı sıra, Saemaul Undong, Park'ın otoriter rejiminin köylü topluluklarının günlük yaşamlarını etkilemede rejimin en etkili aracı olmuştur. Güney Kore'nin kırsal kalkınmadaki tecrübelerine benzer şekilde, Türkiye'de resmi olarak 1940'ta uygulamaya konulan Köy Enstitüleri hareketi gelişmlekte olan ülkeler için hızlı kalkınma noktasında önemli bir girişim örneği teşkil etmiştir. Her ne kadar Türkiye'de muhtemel kırsal kalkınma politkaları arayışında bulunulduysa da Köy Enstitüleri bunlardan ayrılarak esasen iki amaç gütmüştür; köylülerin okur-yazarlık sorununu çözmek ve köy kökenli ziraat öğretmenleri aracılığılıyla köylülere modern tarımsal üretim tekniklerini öğreterek tarımsal üretimi arttırmak. Enstitüler diğer taraftan Kemalist rejimin köylere inerek köylülerin desteğini alma da başlıca politika olmuştur. Dolayısıyla rejimin köylülerin günlük yaşamlarına etki etmede başlıca politikası ve Köycülük fikrinin sembolü olan Köy Ensitüleri, özellikle Türkiye'nin 1929 Büyük Ekonomik Buhran ile girdiği sosyo-ekonomik ve sosyo-politik krize Kemalist rejimin bir cevabı olarak uygulamaya konulmuştur.

Today, South Korea is one of the leading economies in the world. Behind of this reputation there are lots of arguments and debates on how this fast economic development was achieved. For many scholars and thinkers, Saemaul Undong considered as one of the main reasons for the `Miracle on the Han River. Saemaul Undong, also called New Village Movement, launched in 1970's was a village revitalization project at first sight. However, Saemaul Undong was the main rural development policy of the authoritarian Park Chung Hee regime which was also regimes response to the political-economic crisis at the end of the 1960's. The movement originally formed as a renovation of the village, constructing basic infrastructure projects but in its later stages the movement expanded to a full-scale agro-industrial production. Apart from its socio-economic objectives, Saemaul Undong was one of the most effective ideological apparatus of the Park's authoritarian regime for influencing the daily lives of the rural communities. Similar to the South Korean experience on rural development, the Village Institutes of Turkey which was officially implemented in 1940, showed a great example for developing countries on the efforts of rapid rural development. Although there were previous efforts of searches for possible rural development policies, the Village Institutes had twofold aim; solving the illiteracy problem of the peasants and boost agricultural production by providing modern agricultural methods to villagers via peasant origin, agro-teachers. It was the Kemalism's top policy on reaching out to peasants for getting support for the regime. Therefore, the institutes, the symbol of Peasantism, was the response of the Kemalist regime to the socio-economic and socio-political crisis of the country just after 1929's Great Depression.