Analysis of Turkish EFL students` use of refusal strategies in different levels

Abstract

Bu çalışma, İngilizceyi yabancı dil olarak öğrenen üniversite hazırlık okulu öğrencilerinin, reddetme stratejilerini öğrenme sürecini keşfetmeyi amaçlamaktadır. Veri toplama yöntemi olarak Beebe, Takahashi and Uliss-Weltz (1990) tarafından geliştirilen Söylem Tamamlama Aracı (Discourse Completion Task-DCT) ve öğrenci ropörtajları kullanılmıştır. Temel veriler anadili Türkçe olan (Türk) ve anadili İngilizce olan (Amerikalı) iki gruptan toplanmıştır. Bu temel veriler hazırlık öğrencilerinden elde edilen verilerin analizinde kullanılmıştır. Orijinal biçiminden farklı olarak, DCT'daki her sorunun sonuna `katılımcı muhakemesi` adı verilen bir açık uçlu kısım eklenerek öğrencilere uygulanmıştır. Nicel analizde, reddetme stratejilerinin sıklık sayımları değişkenler (cinsiyet, durum, statü, yeterlilik seviyesi) içerisinde incelenmiştir. Nitel analizde, öğrencilerin reddetme yanıtları içerik ve açıklık bakımından incelenmiştir. Ayrıca, belirttikleri `katılımcı muhakemesi` kısımları, verdikleri cevapların arkasında yatan mantığı anlamak amacı ile incelenmiştir. Son olarak öğrenci röportaj cevapları araştırmacı tarafından elde edilen veriler ışığında yorumlanmıştır. Sonuçlar, öğrencilerin seviyesi arttıkça daha fazla sayıda strateji kullandıklarına işaret etmektedir. Daha yüksek yeterlilik seviyelerinde, reddetme seçimleri daha dolaylı olmaktadır. Dolaylı reddetmelerde, mazeret/sebep ve pişmanlık stratejileri çokça kullanılmıştır. Dillerarası aktarım bakımından, öğrencilerin anadillerinden çok miktarda aktarım yapmadıkları sonucuna varılmıştır. Muhakeme kısımları incelendiğinde, pre-intermediate seviyedeki öğrencilerin dolaylı reddetme stratejilerini kullanabilecekken kullanmamayı tercih ettikleri ortaya çıkmıştır. Bu da yeterli edimbilim yetisine sahip olmadıklarını ima etmektedir. Mazeret/sebep stratejisinde aile bireyleri sıkça kullanılmıştır. Röportajlar sonrasında öğrenciler arasındaki yaygın görüş, reddetme stratejilerini ve uygun dil kullanımı öğrenmek istedikleri yönündedir.

This study aims to explore the learning process of prep school EFL students interms of refusal strategies. The Discourse Completion Task (DCT) developed byBeebe et. al. (1990) and interviews were used as data collection instruments. Thebaseline data was collected from native Turkish speakers and native English speakers(American). The baseline data was used for the analysis of the data from EFL students.Different from the original version, the DCT was administered to students with anadditional open ended section in each question called `participant reasoning`. Forquantitative analysis, frequency counts of refusal strategies are examined withinvariables (gender, situation, status, proficiency level). For qualitative analysis,students' refusal responses were analyzed in terms of content and directness. Also,reasoning they provided was analyzed in order to tap into their reasoning behind theiranswers. Finally, student interviews are analyzed in the light of the data collected.Results suggest that students use more number of strategies as their level improves.Their refusal choices became more indirect in higher proficiency levels. In indirectrefusals, excuse/reason and regret were widely used. As for interlanguage transfer, itwas concluded that students did not transfer much from their first language. Whenreasoning sections are analyzed, it was found that pre-intermediate students actuallyhad possibilities to use indirect refusals but they did not choose to. It implies that theydid not possess the necessary pragmatic competence. Family members were frequentlyused for excuse/reason. After the interviews, common view among students was thatthey want to be taught refusal strategies and appropriate language use.