İlk altı asır tefsirlerinde yedi gök ifadesi

Abstract

`İlk Altı Asır Tefsirlerinde Yedi Gök İfadesi` adlı bu tez çalışması, bir giriş ve iki bölümden oluşmaktadır. Giriş bölümünde, araştırmanın konusu, bu konuya temel oluşturan tarihi çerçeve ve araştırmada kullanılan yöntem ele alınmıştır. Konu kapsamında genel kaynak değerlendirmesine yer verilmiştir. Birinci bölümde, Eski ve Yeni Ahit'ten meydana gelen Kutsal Kitap (Bible) ve Kur'ân-ı Kerîm metinlerinde bulunan gök ya da göklere dair âyetler incelenmiştir. Araştırmanın ana bölümünü teşkil eden ikinci bölümde ise `Yedi Gök` kavramı hakkında ilk altı asır tefsir çalışmalarına dâhil edilen rivayetler ve teviller kronolojik bir planda ele alınmıştır. Sonuç olarak, `Yedi Gök` kavramı çerçevesinde, ilk altı asır tefsir metinlerinde bilimsel yöntemin izi aranmıştır.

This thesis study which is entitled `The Expression of Seven Heavens in the Exegetical (Tafseer) Texts of the First Six Centuries` consist of an introduction and two main chapters. In the introductory chapter, subject of the study and the historical frame which has basis of this subject and the research method are given. Then, a general literature review within the context of the subject is conducted. In the first chapter, the verses related to `heaven` or `heavens` in the Bible which is combined of The Old Testament and The New Testament and in the Noble Quran are examined. In the second chapter which is the main part of the study, narrations and interpretations included in the exegetical works of the first six centuries about the concept of `seven heavens` are taken into a frame in chronological order. As a conclusion, traces of the scientific method are followed around the concept of `seven heavens` in the exegetical texts of the first six centuries.