Hollanda`dan Türkiye`ye göç eden Karamanlıların tersine göç deneyimleri

Abstract

Avrupalı Devletler,II. Dünya Savaşıyla kaybettiği emek gücünü tekrar kazanabilmek ve savaşın yıkımın yaralarını sarabilmek amacıyla 1960'lı yıllarda az gelişmiş ülkelerden emek talebinde bulunmuştur. Bu talep doğrultusunda başlayan göçlerleAvrupa sanayisi göçmen emeğine bağımlı bir hale gelirken, göçmen akıntıları bu bölgelere doğru yol almaya başlamıştır.1970'lerin ikinci yarısından sonra emek ve üretim süreçlerini etkisi altına alan neoliberal politikalar, emek ve üretim sisteminde köklü değişiklikler getirirken, ulusaşırı faaliyetlerin önünü açmıştır. Avrupa'da sanayisizleşme sürecinin hızlanırken diğer yandan istihdam alanlarında bir daralmayı beraberinde getirmiştir. Bu noktadan sonra göçmen emeği göç alan ülkelerde eski değerini kaybederken, yerli emek kutsallaştırılmıştır. Ulusaşırı şirketlerin ortaya çıkışıyla, göçmene ve göçmen emeğineolan talebin azalması, göçmenlerin ülkelerine döndürülmesine yönelik politikaların oluşturulmasında önemli bir faktör olmuştur. Avrupa'da 2000 ekonomi kriziyle artan göçmen karşıtlığı, 11 Eylül saldırısı sonrasında Müslüman göçmenlere karşı baskıları arttırırken, yabancı düşmanlığını arttıran bir etken olmuştur. Theo Van Gogh ve Pim Fortuyn cinayetleri sonrasında Hollanda'da büyüyen İslamofobi, çokkültürcü politikalardan asimilasyon politikalarına doğru geçişi gündeme getirmiştir.Hollanda'da artan yabancı düşmanlığı ve İslamofobik söylemler göçmenler üzerindeki baskıyı arttırırken, rahat bir yaşama kavuşmak isteyen göçmenlerin kalıcı olarak Türkiye'ye dönmesine neden olmuştur. Bu çalışmada, Hollanda'dan Karaman'a geriye göç eden göçmenlerindönüş nedenlerine etki eden faktörleriele almaktadır. 20 göçmen ile görüşülerek, yarı- yapılandırılmış görüşme formu aracılığıyla veri toplanmıştır. Elde dilen veriler kategorik-içerik analiz tekniğiyle görüşmelerin ortak noktaları üzerinden temalara ayrılarak, temaları destekleyen metaforlar aracılığıyla değerlendirilmiştir.

After World War II, the Western European countries had started to rebuild their economies and opened their doors to immigrants from developing countries to compensate demand for labour. As a result of the rapid emigration from developing countries, Western countries again became attractive destinations for potential migrants. After the second half of the 1970s, neoliberal policies have brought about radical changes in the labour and production systems and lead the way for transnational activities. While the deindustrialization process in Europe brought a decrease in demand for labour, the emergence of transnational companies also caused a decline in the importance of immigrants in these countries. Thus, local labour had regained its importance and European countries have started to return the migrants to their own countries with the development of migrant returns policies.The 2000 economic crisis in Europe and the aftermath of the 9/11 attack in the US, the anti-immigration had increased the pressures against the Muslim population in the European countries and it has been a factor that raises the xenophobia. Meanwhile, Islamophobia, which started to arise in the Netherlands following the murders of Theo Van Gogh and Pim Fortuyn, brought the transition from multiculturalist policies to assimilation policies. Hence, Xenophobia and Islamophobia rhetorics in the Netherlands has caused to increase pressure on the immigrants and the immigrants have started to return their own countries to secure a comfortable life. In this study, the return factors affecting the immigrants are discussed. The data were collected through 20 semi-structured interviews with immigrants who returned from Netherland to Karaman/Turkey. The collected data were analysed by using content analysis technique on the common points of the interviews and evaluated through metaphors supporting the themes.