Alüminyum-titanyum alaşımlarının aşınma ve korozyon davranışlarına yaşlandırma ısıl işleminin etkisinin incelenmesi
- Global styles
- Apa
- Bibtex
- Chicago Fullnote
- Help
Abstract
Bu çalışmada % 0, % 1, % 2, % 4 oranlarında Ti içeren alüminyumun yaşlandırmadan önceki ve 600?C' da solüsyona alınmış malzemenin oda sıcaklığında suda soğutularak 150?C' da 32 saat yaşlandırılması ile elde edilen malzemenin sertlik ve aşınma davranışlarına etkisi incelenmiştir. İncelenen malzemelerin mikroyapı, mikrosertlik, korozyon ve aşınma deneyleri döküm ve ısıl işlemli durumda yapılmıştır. İncelenen numunelerin öncelikle 20X büyütme ile fotoğrafları alınmıştır. Yaşlandırma ısıl işleminin sertliğe etkisi döküm haline göre farklı saatlerde karşılaştırılmıştır. Ön deneyler için Al-% 4 Ti kullanılmış ve en yüksek sertliğe 32 saat sonunda erişilmiştir. Daldırma yöntemiyle korozyon deneyi yapılarak belirli periyotlarla ağırlık kayıpları kontrol edilmiştir. Aşınma deneyleri için kuru ortam için 10 N ve 30 N yük kullanılmıştır. Korozyon ortamında aşınma deneyi için 10N yük kullanılmıştır. Her bir alaşıma 0,4 m/s hızla 2350 m mesafe yol aldırılmıştır. Her testin başında ve sonunda olmak üzere iki defa ağırlıkları kontrol edilmiş. Aradaki ağırlık farkı ile aşınma kaybı bulunmuştur. This study examined the effect of material obtained from aluminium, including 0 %, 1 %, 2 %, 4 % of Ti before ageing as well as of the material whose solution was taken at 600?C, cooled at the room temperature and aged at 150?C for 32 hours upon hardness and erosion. The experiments, related to the microscopic structure of the material, micro-hardness, corrosion, and erosion, were conducted in a condition of dummy and photocurrent. The investigated samples were pictured at first by the 20X size enlargement. The effect of ageing photocurrent procedure on hardness was compared at different hours according to the dummy condition. For preliminary experiments, Al-% 4Ti was used, and the highest hardness was achieved at the end of 32 hours. By means of the method of dipping, the loss of weight was sporadically controlled through the corrosion experiment. For the erosion experiments as well as for the dry environment, 10 N and 30 N loads were used. For the erosion experiment in the corrosion condition, 10 N load was used. Each alloy went the distance of 2350 m at 0,4 m/h. The weight was controlled twice at the beginning and end of each test. The differences of weight and erosion loss were found.
Collections