Ratlarda deneysel karaciğer kanser modelinde silymarin`in koruyucu etkisinin histopatolojik ve biyokimyasal yöntemlerle araştırılması

Abstract

Karaciğer kanseri, dünyada kansere bağlı ölümlerde üçüncü sırada yer almaktadır. HCC, karaciğerin primer malign tümörlerinin %70-85'ini oluşturmaktadır. Bu çalışmada ratlarda DEN uygulaması yapılarak oluşturulan deneysel karaciğer kanser modelinde, Silimarin'in koruyucu etkileri biyokimyasal ve immunohistokimyasal yöntemlerle araştırıldı. Bu amaçla 50 adet Wistar Albino Cinsi erkek rat 10'arlı olarak 5 gruba ayrıldı. Kontrol grubundaki ratlara 20 hafta boyunca pelet yem ve içme suyu verildi. Sham grubundaki hayvanlara % 0.9 NaCl içerisinde çözdürülmüş propilen glikol intraperitoneal yolla haftada 3 kez olmak üzere 20 hafta boyunca verildi. DEN grubundaki hayvanlara 50 mg/kg dozunda haftada 1 kez olmak üzere 20 hafta boyunca DEN uygulaması yapıldı. DEN+Silimarin grubundaki ratlara DEN uygulamasından 1 hafta önce başlayacak şekilde 100 mg/kg dozunda haftada 3 kez olmak üzere 21 hafta boyunca intraperitoneal yolla Silimarin uygulandı. Silimarin grubundaki ratlara 100 mg/kg dozunda 20 hafta boyunca intraperitoneal yolla haftada 3 kez olmak üzere Silimarin uygulandı. 21 hafta sonunda hayvanların sistemik nekropsileri yapılarak kan ve karaciğer doku örnekleri alındı. DEN grubunda makroskobik olarak farklı büyüklük ve sayıda nodüler yapılar tespit edildi. DEN ile birlikte Silimarin uygulanan grupta da benzer durum hakimdi. Biyokimyasal parametrelere (ALT, AST, ALP ve TOS) göre DEN+Silimarin grubunda DEN grubuna kıyasla istatistiki olarak anlamlı düşüş gözlendi. Mikroskobik incelemeler sonucunda DEN ve DEN+Silimarin gruplarında HCC'nin trabeküler ve asiner paternini içeren miks tipi tespit edildi. iNOS, Nitrotirozin, PCNA, GSTPi, MMP-9, HPIP ve TUNEL boyamaları sonucunda DEN ve DEN+Silimarin grupları arasında istatistiki karşılaştırmada anlamlı sonuç bulunamadı.

Liver cancer is the third most common cancer-related death in the World. HCC constitutes %70-85 of liver malignant primary tumors. In this study, in experimental liver cancer model that have formed by applying DEN to rats, the protective effects of Silymarin were investigated by biochemical and immunohistochemical methods. For this purpose, 50 Wistar Albino male rats were divided into 5 groups with 10 rats. The rats in the control group were fed pellet feed and drinking water for 20 weeks. Animals in Sham group were treated with propylene glycol dissolved in 0,9 % NaCl intraperitoneally 3 times a week for 20 weeks. Animals in DEN group received DEN at a dose of 50 mg/kg once a week for 20 weeks. The rats in the DEN +Silymarin group were Silymarin intraperitoneally for 21 weeks 3 times a week at a dose of 100 mg/kg, starting 1 week prior to the administration of DEN. Silymarin was administered to rats in the group of Silymarin 3 times a week intraperitoneally for 20 weeks at a dose of 100 mg/kg. At the end of 21 weeks, systemic necropsy of the animals was performed and blood and liver tissue samples were taken. Macroscopically different size and number of nodular structures were detected in the DEN group. A similar situation in the group treated with Silymarin with DEN. A statistically significant decrease was observed compared to the DEN+Silymarin group according to biochemical parameter (ALT, AST, ALP and TOS). As a result of microscopic examination, the type of mixture containing HCC trabecular and acinar pattern was determined in DEN and DEN+Silymarin groups. Statistically significant differences weren't found between the DEN and DEN+Silymarin groups as a result of iNOS, Nitrotyrosine, PCNA, GSTPi, MMP-9, HPIP and TUNEL staining.