Ağrı ilinde mera şartlarında beslenen yerli kazlara farklı dönemlerde arpa ilavesinin besi performansı ve karkas parametreleri üzerine etkisi

Abstract

Bu çalışma, Ağrı ilinde mera şartlarında beslenen yerli kazlarda farklı dönemlerde arpa ilavesinin besi performansı ve karkas parametreleri üzerine etkilerini incelemek amacıyla yapılmıştır. Çalışmada işletmenin besleme şartları değiştirilmeyerek, belirli dönemlerde (3. ve 7. haftalarda) meraya ilave olarak kazlara arpa kırması (100-150 g arpa) verilmiştir. Çalışmada kullanılan 1-3 günlük kaz civcivleri kullanılmıştır. Araştırmada kullanılan kazlar meraya çıkarılmadan önce farklı renklerle boyanarak 3 gruba ayrılmıştır. Deneme gruplarındaki tüm hayvanlar 10. haftaya kadar tek tek haftada bir tartılmıştır. Gruplara mera sonrası farklı dönemlerde arpa ilavesi uygulanmıştır. Sadece mera besisine tabi tutulan grup, kontrol (K) grubu olarak adlandırılmıştır. Bu gruptaki kazlar renksiz olarak belirlenmiştir. İkinci grup mera + 3-6. haftalar arası meraya ilave olarak arpa verilmiş olup, (A1) grubu olarak belirlenmiştir. Bu gruptaki kazlar sarı renkli boya ile işaretlenmiştir. Üçüncü grup olan Mera + 7. haftadan itibaren arpa ilaveli grup olup, (A2) grubu olarak belirlenmiştir. Bu gruptaki hayvanlara7-10. haftalar arası mera dönüşünde arpa verilmiştir. Bu gruptaki bulunan kazlar yeşil renkli grup olarak tespit edilmiştir. Onuncu hafta sonunda tüm gruplarda bulunan hayvanlar kesime tabi tutulmuştur.Çalışmada civcivler gruplara homojen bir şekilde (K:102,0g; A1:103,5g; A2:102,2g) dağıtılmıştır (P>0.05). Canlı ağırlıklar incelendiğinde arpa ilavesiyle birlikte tüm haftalar dikkate alındığında (ilk iki hafta hariç) kontrol grubuna göre ikinci ve üçüncü deneme grubundan elde edilen canlı ağırlıklar daha yüksek bulunmuştur (P<0.05). Arpa ilaveli gruplar incelendiğinde 8. haftada iki grup (A1, A2) arası herhangi bir fark görülmemiştir (P>0,05). Kesim öncesi son iki hafta ise (9. ve 10. haftalar) A2 grubunun canlı ağırlık değerlerinin daha yüksek olduğu tespit edilmiştir (P<0.05). Kesim öncesi ortalama canlı ağırlıklar gruplarda sırasıyla (K, A1, A2); 3180,0, 3347,0 ve 3465,5 g olarak hesaplanmıştır. Çalışmanın 10 haftalık süresi boyunca görülen canlı ağırlık artışları arpa ilaveli gruplarda daha yüksek olmuştur (K: 45,41, A1: 47,78, A2: 49,46 g). En yüksek canlı ağırlık artışı ise 7. ve 3. haftalar arasında gerçekleşmiştir (K: 52,3, A1:56,5, A2:54,0 g). Gruplar göz önüne alındığında kesim ağırlıkları sırasıyla (K, A1, A2); 3224,00, 3347,00, 3465,50 g, elde edilen karkas ağırlıkları ise yine sırasıyla; 2212,00, 2313,00, 2372,50 g olarak hesaplanmıştır. Karkas ağırlığın canlı ağırlığa oranı ile elde edilen karkas randımanları kontrol grubunda % 68,61, A1 grubunda % 69,12 ve A2 grubunda % 68,46 olarak bulunmuştur. Kesim ağırlığı, karkas ağırlığı değerlerinde gruplar arası farklılık bulunurken (P<0.05), karkas randımanı değerlerinde herhangi bir farklılık saptanmamıştır (P>0.05). Sırt ağırlığı ve oranı, göğüs oranı ile but oranı değerleri haricinde diğer tüm parametrelerde gruplar arasında farklılıklar tespit edilmiştir ( P<0,05). Karkas parça ağırlıklarında en yüksek değerler A2 grubuna ait hayvanlarda ölçülmüştür. But ağırlığında ise rakamsal olarak en yüksek değerin kontrol grubuna ait olduğu tespit edilmiştir (P>0.05). Baş ve ayak ağırlık ve oransal değerlerinde gruplar arası farklılık bulunmamıştır (P>0,05). Tüm gruplardaki baş ağırlıkları sırasıyla (K, A1, A2); 151,75, 147,25 ve 154,75 g, oranları ise sırasıyla; %4,38, %4,44, %4,45 olarak bulunmuştur. Ayak ağırlıkları tüm deneme gruplarında sırasıyla; 98,75, 95,00, 97,00 g olarak, oranları ise yine sırasıyla; %2,85, %2,86, %2,80 şeklinde hesaplanmıştır. Kesilen hayvanların iç organlarına (kalp, karaciğer, taşlık, iç yağı) ait ağırlıklar ve canlı ağırlığa bakıldığında tüm gruplardaki ağırlık ve oransal değerler arasında farklılık bulunmamıştır (P>0,05). Kesim sonrasında incelenen parametreler arasında bulunan ince ve kalın bağırsak uzunluk değerleri arasında ise istatiksel bir anlam bulunmamıştır.Sonuç olarak, Ağrı ilinde halk elinde geleneksel yöntemlerle yetiştirilen kazların farklı dönemlerde arpa ilavesi ile canlı ağırlık, karkas ağırlıkları ve randımanları üzerine etkinliği incelenmiş ve gerek haftalık canlı ağırlıklar gerekse kesim ve karkas ağırlıkları bakımından farklılıklar tespit edilmiştir (P<0,05). Bu bağlamda geleneksel yöntemlere sadık kalarak, mera kalitesi iyileştirilip, işletmelerin öz dinamikleriyle üretecekleri tane yemlerin besi sonuna doğru hayvanlara yedirilmesiyle hem verim artışı hem de işletmelerin karlılığı artacağı anlaşılmıştır. Aynı zamanda bu çalışma sonucu bakımından belli dönemler arasında tane yemlerle besi uygulamalarının kesim ve karkas kalitesini olumlu yönde etkileyebileceği kanaatine varılmıştır.

This study was conducted to investigate the effects of barley addition on fattening performance and carcass parameters in domestic geese fed in pasture conditions in Ağrı province. In this study, barley crushing (100-150 g barley) was given to geese in addition to pasture in certain periods (3rd and 7th weeks) by not changing the feeding conditions. Goose Chicks used in the study were in the age range of 1-3 days. The geese used in the study were colored into 3 different groups.All animals in the experimental groups were weighed once first week until the 10th week.Barley was added to the groups at different periods after pasture.The first group Pasturegroup was named as control (K) group.This group was subjected to Pasture only and the geese in this group were given water in pen. The geese in this group were determined to be colorless.The second group Pasture+ barley was given until the 7th week, the group was determined as (A1). It is given as barley on pasture return between 3-6thweeks.The geese in this group were determined with yellow dye and the last group was the pasture + 7 weeks barley feed group (A2).7-10 to the animals in this group. Barley was given to the pastures between the weeks.At the end of the tenth week, animals in all groups were slaughtered. In the study, chicks were distributed homogenously (K: 102,0g; A1: 103,5g; A2: 102,2g) in the groups (p> 0.05).When weights of barley were taken into consideration, all weights (except the first two weeks) were higher than the control group (p <0.05).When barley added groups were examined, no difference was observed between two groups (A1, A2) at 8th week (p> 0.05).In the last two weeks (9th and 10th weeks), live weight values of A2 groupwere found to be higher (p <0.05).Pre-slaughter average live weights were obtained in groups (K, A1, A2); 3180.0, 3347.0 and 3465.5 g.Live weight increases during the 10-week period of the study were higher in barley added groups (F: 45.41, A1: 47.78, A2: 49.46 g).The highest body weight gain was observed between the 7th and 3rd weeks (F: 52.3, A1: 56.5, A2: 54.0 g).When the groups are taken into consideration, cut weights (K, A1, A2); 3224,00, 3347,00, 3465,50 g, the carcass weights obtained respectively; 2212.00, 2313.00, 2372.50 g.The carcass yields obtained with the ratio of carcass weight to live weight were 68.61% in the control group, 69.12% in the A1 group and 68.46% in the A2 group.While there was a significant difference between groups in cut weight and carcass weight values (p <0.05), no difference was found in carcass yield values.Differences were determined between the groups in all parameters except back weight and ratio, chest ratio and thigh ratio (p <0.05).The highest values of carcass part weights were measured in animals of group A2.It was found that the highest value in thigh weight belongs to the control group.Head and foot weight and proportional values were not different between the groups (p> 0.05).Head weights in all groups (K, A1, A2); 151,75, 147,25 and 154,75 g, respectively; 4,38%, 4,44%, 4,45%.Foot weights in all trial groups, respectively; 98,75, 95,00, 97,00, respectively, the rates were calculated as 2,85%, 2,86%, 2,80% respectively.When weights and body weights of slaughtered animals' internal organs (heart, liver, stony, internal fat) were examined, no difference was found between weight and proportional values in all groups (p> 0.05).There was no statistical significance between small and large intestine length values which were found among the parameters examined after slaughtering.As a result, the effectiveness of the goose reared by the traditional methods in the hand of the people in Ağrı province on barley addition, live weight, carcass weights and yields were investigated and differences were determined in terms of both weekly live weights and slaughter and carcass weights (p <0.05). it is understood that both the increase in yield and profitability of the enterprises will be increased by adding the grain feeds that will be produced with the self-dynamics of the plants to the pasture fattening at the end of fattening by improving the pasture by remaining true to the practices that continue with traditional methods. At the same time, it has been concluded that fattening applications with grain feeds can affect positively the quality of slaughter and carcass between certain periods.