Çıldır gölünde avlanan havuz balığı (Carassius gibelio) üzerine deltamethrin pestisitinin etkilerinin histopatolojik, genotoksik, elektroforetik ve biyokimyasal yöntemlerle araştırılması.

Abstract

Bu çalışmada, Havuz balığının (Carassius gibelio) solungaç, kan, karaciğer ve bağırsaklarında Deltamethrin'in etkileri histopatolojik, genotoksik, elektoroforetik ve biyokimyasal yöntemlerle araştırıldı.60 adet balık, biri kontrol, diğer 4 grup deney olmak üzere 5 gruba ayrılarak incelendi. Kontrol grubu hariç, deney gruplarındaki balıklar 96 saat boyunca Deltamethrin'in sırasıyla 0,48 0,64 0,80 ve 0,96 mg/l konsantrasyonlarına maruz bırakıldı. Bu test süresince Deltamethrin'in etkisinde olan balıklarda morfolojik ve davranışsal anormallikler gözlendi. Deney gruplarındaki balıklarda; solungaç epitel hücrelerinde hipertrofi, epitelin lameller ayrılması ve mukus hücre hipertrofisi; karaciğerde nekrozlar, vakuoler dejenerasyonlar ve nükleer hipertrofi; bağırsaklarda ise lezyonlar, mukus hücre proliferasyonu, ölü villus epiteli ve epitel dejenerasyonu görüldü. Biyokimyasal parametrelerden örneğin ALT, LDL ve kolestrol düzeyleri bulundu ve istatistiksel olarak önemli farklar saptandı (p<0.05). Ancak ALP, AST ve glukoz gibi parametrelerin düzeyleri arasında önemli farklar bulunmadı (p>0.05). Deltamethrin'in genotoksik etkisi mikronükleus testi ile belirlendi. Kontrol ve deney grupları arasında mikronükleus sıklıklarının farkları önemli idi (p<0.05). Kandan elde edilen serum örneklerinde sodyum dodesil sülfat poliakrilamid jel elektroforezinden elde edilen elektroforegramda kontrol grubundaki balıkların protein bantlarına göre Deltamethrin'in farklı konsantrasyonlarının uygulandığı deney gruplarındaki balıkların protein bantlarında farklı incelme ve kalınlaşmalar saptandı. Sonuç olarak Deltamethrin, insan sağlığı ve çevre için çok toksik insektisitlerden biridir. Bu zehirli maddenin kontaminasyonundan sucul ekosistemleri korumak için gerekli önlemler alınmalıdır.

In this study, the effects of Delthametrin in the gill, liver, blood, liver and intestine tissues of Prussian Carp (Carassius gibelio) were investigated by histopathological, genotoxic, electrophoretic and biochemical methods. Sixty fish were divided into five groups, including a control and other four experimental groups. Except for the control group, the treatment groups were subject to the Deltamethrin at the concentrations of 0.48, 0.64, 0.80 and 0.96 mg/l. for 96 h, respectively. Morphological and behavioral anomalies of Prussian Carp individuals induced by Deltamethrin during 96 h. were observed. In the Deltamethrin treated groups; In gills, epithelial hypertrophy, lamella separation of the epithelium and hypertrophy of mucous cells were observed. In liver, there were necrosis, vacuolar degeneration, nuclear hypertrophy. The intestine lesions were epithelial degeneration, death of the villus epithelium, mucous cell proliferation, Biochemically such as ALT, LDL and cholesterol levels were detected and statistically there was significantly difference (p<0.05), but in the levels of ALP, AST, and glucose no significant difference were found (p>0.05). Micronucleus test was used for the determination of genotoxic effect of Deltamethrin. The differences of micronucleus frequencies between the control and the experimental groups were significant (p<0.05). Serum samples obtained from blood were carried out in Sodium Dodecyl Sulfate Polyacrylamide Gel Electrophoresis (SDS-PAGE), in all experimental groups compared to the control group determined by electricalforegram SDS-PAGE, thickening and thinning of several protein bands were obtained. As a result, Deltamethrin is one of the most toxic insecticides for public health and the environment; therefore, its use in order to prevent the contamination of aquatic ecosystems should be discouraged.