Collaborative approaches to heritage: Museums on web 2.0 platforms

Abstract

Araştırmamın amacı, Web 2.0 işbirlikçi platformlarının, mevcut ve potansiyel izleyicilerin miras dokümantasyon süreçlerine eşlik ederek katılımlarını mümkün kılmalarını sağlayarak ve teşvik ederek, yeni müzeciliğin müze kitlesinin merkezindeki arayışını yerine getirip getirmediğini anlamaktır. Maddi ve maddi olmayan miras içeriklerin oluşturulması ve katkısı. Ana soruma cevap vermek için, mevcut uygulamalar arasındaki benzerlik ve ortak zorlukları tespit etmek ve bu platformların kullanıcıları güçlendirme derecesini değerlendirmek amacıyla, ilgili müze projeleri ile ilgili çok sayıda örnek çalışmanın araştırması yapılmıştır.Sonuçlar büyük ölçüde olumlu; buna rağmen, dijital işbirlikçi platformların müze panoramasında yeni bir araç olduğu göz önüne alındığında, işlevlerinin bazı yönleri iyileştirilebilir: bunlar arasında sürdürülebilirlikle ilgili sorunlar bulabiliriz; gerçek müze kayıtları üzerindeki gerçek etki; bilgi alışverişinde ve müzakerelerde ziyaretçilere verilen yer ve kapasite .

The purpose of my research is to understand whether Web 2.0 collaborative platforms are able to fulfill new museology's quest for the centrality of the audience in the museum scape, by allowing and encouraging existing and potential audiences to participate in processes of heritage documentation, through co-creation and contribution of tangible and intangible heritage material. In order to give an answer to my main question, a multiple case study desk research of relevant museum projects was employed, in order to detect similarities and common challenges among the current practices and to evaluate the extent that those platforms empower the users.The results are in a great extent positive; despite that, and taking into account that digital collaborative platforms are a new medium in the museum scape, certain aspects of their functions can be ameliorated: among those, we can find issues of sustainability; real impact on the actual museum records; the capacity granted to audiences to negotiate and exchange information.