Tip 2 diyabetes mellitus hastalarında metformin+insülin glargin ile metformin+sitagliptin tedavilerinin total oksidadif ve antioksidadif durum ile paraoksonaz ve arilesteraz aktivitelerine etkilerinin araştırılması

Abstract

Amaç: Bu çalışmada tip 2 diyabetes mellitus'u olan ve sadece metformin tedavisi ile kan şekeri regülasyonu sağlanamayan hastalarda metformin+insülin glargin ile metformin+sitagliptinin 3 aylık tedavi sonrasında total oksidadif ve antioksidadif durum, paraoksonaz (PON1) ve arilesteraz (ARE) aktiviteleri üzerine olan etkilerini araştırmayı amaçladık.Yöntem: Çalışmaya alınan tip 2 diyabetes mellitus'u olan 50 hasta iki gruba randomize edildiler. Birinci gruba günlük Metformin 2000mg oral+İnsülin glargin 0.2 U/kg subkutan 3 ay boyunca verildi. İkinci gruba ise günlük Metformin 2000mg+Sitagliptin 100 mg 3 ay boyunca oral verildi. 3 ay sonunda hastaların plazmalarında total oksidadif ve antioksidadif durum ile paraksonaz ve arilesteraz aktivitelerine bakılarak her iki antidiyabetik tedavi arasında fark olup olmadığı araştırıldı.Bulgular: Her iki grupta da 3 aylık tedavi ile A1c düzeyinde anlamlı düzelme sağlandı (her iki grup için p<0.001). Metformin+sitagliptin grubunda total antioksidan kapasitede istatistiksel olarak anlamlı artış saptandı (p=0.002 ). Tedavi sonrası her iki grupta da total oksidan seviye, oksidatif stres indeksi ve lipit hidroperoksit değerlerinde düşüş olduğunu saptadık ve bu düşüş istatiksel olarak anlamlı bulundu (sırasıyla metformin+insülin glargin grubu için p=0.002, p=0.002 ve p=0.017; metformin+sitagliptin grubu için p=0.001, p<0.001 ve p<0.001). Tedavi sonrası metformin+insülin glargin grubunda ARE ve PON1 enzim aktivite değerlerinde artış saptandı ve bu artış istatiksel olarak anlamlı bulundu (sırasıyla p=0.008 ve p=0.015); ancak, metformin+sitagliptin grubunda ARE ve PON1 enzim aktivite değerlerinde istatiksel olarak anlamlı bir düşüş saptandı (sırasıyla p=0.011 ve p=0.036). Metformin+insülin glargin grubunda ortalama BMI değerinde istatiksel olarak anlamlı bir artış bulundu (p=0.001).Sonuç: Total oksidatif seviye, oksidatif stres indeksi ve lipit hidroperoksit değerlerinin her iki grupta da azaldığı görüldü. Total antioksidan kapasitenin metformin+sitagliptin grubunda anlamlı arttığı görüldü. Bu etkilerinin temelinde kan şeker düzeylerinin normal sınırlara yakın tutulmasının rol oynadığını, bu yol üzerinden oksidatif stresin azaltılabileceğini düşünmekteyiz. Ancak antioksidan enzimlerden ARE ve PON1'in metformin+insülin glargin grubunda artarken, metformin+sitagliptin grubunda azaldığı görüldü. Her iki grubun tedavi sonrasında A1c seviyesi ve lipit parametreleri üzerine benzer oranda etkilerinin olduğu düşünülürse, glukoz ve lipit kontrolünden bağımsız olarak insülin glarginin sitagliptine bir üstünlüğü olduğu düşünülebilir. Fakat daha geniş kapsamlı ve uzun süreli klinik çalışmalar ile sonuçlarımızın teyit edilmesi gerekmektedir.Anahtar kelimeler: Metformin, Sitagliptin, İnsülin glargine, tip 2 diyabetes mellitus, total antioksidan kapasite, total oksidan seviye, oksidatif stres indeksi, lipit hidroperoksit, paraoksonaz, arilesteraz

Aim: We aimed to investigate the effects of three monthly metformin+insulin glargine and metformin+sitagliptin treatments on total oxidative and anti-oxidative status and paraoxonase and arylesterase activities in patients with type 2 diabetes mellitus who had insufficient glycemic control despite metformin treatment.Methods: A total 50 patients with type 2 diabetes mellitus were categorized randomly. Daily oral metformin 2000 mg+subcutaneous insulin glargine 0.2 unit/kg were administered to the first group and daily metformin 2000 mg+sitagliptin 100 mg orally were administered to the second group during three months. Total oxidative and anti-oxidative status and paraoxonase (PON1) and arylesterase (ARE) activities were studied at the end of three months to investigate the effects of both treatments on these parameters.Results: Significant improvements were achieved in A1c level in both groups (p<0.001 for both groups). Total anti-oxidative status was significantly increased in metformin+sitagliptin group (p=0.002). A significant decrease was detected in total oxidative status, oxidative stress index and lipid hydroperoxide level in both groups (for Metformin+insulin glargine group, p=0.002, p=0.002 and p=0.017; for metformin+sitagliptin group p=0.001, p<0.001 and p<0.001, respectively). ARE and PON1 activities were significantly increased in metformin+insulin glargine group ( p=0.008 and p=0.015, respectively); however, ARE and PON1 activities were significantly decreased in metformin+sitagliptin group (p=0.011 and p=0.036 respectively). Mean BMI value was significantly increased in metformin+insulin glargine group (p=0.001).Conclusion: Total oxidative status, oxidative stres index and lipid hydroperoxide level were significantly decreased in both groups. The total antioxidant capacity was increased in metformin+sitagliptin group. Because glycemic control plays a crucial role in oxidative stress; we thought that we can modify the oxidative stress with a near normal plasma glucose levels. However ARE and PON1, as antioxidant enzymes, were decreased in metformin+sitagliptin group and increased in metformin+insulin glargine group. We thought that insulin glargine has higher antioxidant effect than sitagliptin, because of both treatments provided a similar reduction in A1c levels and lipid parameters. However our results must be confirmed by longer-term and comprehensive studies.Key words: Metformin, Sitagliptin, Insulin glarjine, type 2 diabetes mellitus, total antioxidant capasity, total oxidant level, oxidatif stres index, lipid hydroperoxide, paraoxonase, arylesterase