Akut ishal ön tanısı ile 2015-2016 yılları arasında çocuk servisinde yatırılan hastaların retrospektif olarak değerlendirilmesi

Abstract

Giriş: Küçük çocuklarda hospitalizasyonun önemli bir nedeni olan akut gastroenteritler ölümle sonuçlanabilmektedir. Çalışmamızda gastroenterit nedeniyle hospitalize edilen çocuklardan oluşan geniş bir hasta kohortu değerlendirilmiştir. Bu çalışmanın amacı akut gastroenteritlerin klinik, biyokimyasal ve histolojik özelliklerinin değerlendirilmesi, muhtemel etiyolojik ajanların belirlenmesi ve hastanede tedavi süresi üzerinde etkili olan değişkenlerin incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya akut gastroenterit tanılı (14 gün veya daha az süren) çocuklar dahil edilmiştir. Standart mikrobiyolojik ve serolojik testlerle etiyolojik ajanların tiplendirmesi yapılmıştır. Tam kan sayımı için kan örneği alınmıştır. Tüm çocuklarda gerekli biokimyasal tetkikler, C reaktif protein (CRP) seviyeleri, dehiratasyon varlığı ve şiddeti değerlendirilmiştir. Buna ek olarak, arteryal kan gazı analizlere dahil edilmiştir. Taze gaita örneğinde rotavirüs, adenovirüs ve entamoeba varlığı ELISA yöntemiyle belirlenmiştir. Bakteriyal ajanlar için gerektiğinde gaita kültürü istenmiştir. Bulgular: Çalışmaya 352 hasta (ortalama yaş 14.8 ± 19.3 ay, 2-132 ay aralığında) dahil edilmiştir. Hastaların % 61,1'i erkek, % 38,9'u kızdı. Hastaların 320'si (% 88,1) 0-2 yaş aralığındaydı. Klinik değerlendirmelerde sadece hastaların 9'un da (% 2,6) dehidratasyon yoktu. Hastaların 302'sinde (%76,5) gaita örneklerinde patojen tespit edilmişti. Vakaların 94'ün de (% 42,6) viral bir etiyolojik ajan tespit edilmişti. 86 vakada (% 40,4) rotavirüs, 8 hastada (% 2,3) adenovirüs, 69 hastada (% 32,4) entamoeba tespit edilmişti. 0-2 yaş aralığında en sık(% 42,5) izole edilen etken rotavirüs, 2-5 yaş aralığında ve >5 yaş üzerinde entamoebaydı (sırasıyla % 58,3 ve % 62,5). Rotavirüs sonbahar aylarında (özellikle Ekim [% 24,4], Kasım [% 19,8] ve Aralık [% 10,5]) daha sık izlenmişti (p=0.044). Entamoeba ve adenovirüs enfeksiyonları mevsimsel değişim göstermiyordu. Yapılan istatiksel analizinde hastanede kalış süresi MPV (Mean platelet volume), MCV (Mean corpuscular volume), pH ve CRP ile pozitif yönde köreleydi. Komorbid hastalık varlığı hastanede kalış süresini uzatıyordu, ancak cinsiyet, dehidratasyon varlığı ve gastroenterit etiolojik nedeni ile hastanede kalış süresi ilişkili değildi. Sonuç: Akut gastroenteritlerde özellikle de 0-2 yaş arasında etiolojik etken virüslerdir. Entamoeba ise çalışmamızda 2-5 yaş ve >5 yaş üzerinde ana etken olarak izlenmiştir. Sonuçlarımız, ülkemizde rotavirüslerin pediyatrik akut gastroenterit etiyolojisinde önemli bir yere sahip olduğunu göstermiştir. Rotavirüs enfeksiyonunun mevsimsel değişim gösterdiği görülmüştür.Anahtar kelimeler: Akut gastroenterit, etiyoloji, klinik, tedavi, hastanede kalış süresi.

Introduction:Acute gastroenteritis continues to be an important cause of hospitalization in young children, and deaths still occur as a result. We reviewed a relatively large cohort of hospitalized children affected by gastroenteritis. This study was conducted to investigate clinical, biochemical and histological features of gastroenteritis, to evaluate possible etiological microorganisms, treatment and determinants of lenght of stay in hospital. Methods: Children with acute gastroenteritis (with duration of < or =14 days) were included. Types of etiological agents were identified using standard microbiological and serological procedures. Blood samples were collected for estimation of complete blood count. C-reactive protein levels, presence and severity of dehydration were assesed for all children. Besides, arterial blood gas results were evaluated. Rotavirus, adenovirus and entamoeba was determined in fresh stool samples using ELISA test. Gaita culture was examined when necessary for bacterial origin.Results: The study included 352 patients (mean age 14.8 ± 19.3 months, range 2 to 132 months). 61.1 % of the patients were male and 38.9 % were female. 320 (88.1 %) of the patients were in the age range of 0-2 years. In clinical evaluations only 9 of the patients (2.6 %) did not have dehydration. In 302 (% 76, 5) of the patients, pathogen was detected in the gaita samples. A viral etiological agent was also detected in 94 of the cases (42.6 %). Rotavirus was detected in 86 cases (40.4 %), adenovirus in 8 patients (2.3 %), and entamoeba in 69 patients (32.4 %). Rotavirus was the most frequently isolated agent (42.5 %) in the age range of 0-2 years, entamoebaydı (58.3 % and 62.5 %, respectively) in the age range of 2-5 years and> 5 years. Rotavirus was more frequent in autumn (especially in October [24.4 %], November [19.8 %] and December [10.5 %]) (p = 0.044). Entamoeba and adenovirus infections did not show seasonal changes.Rotavirus was seen more in autumn (p=0.044), especially in October (24,4%), November (19,8%) and December (10,5%). Entamoeba and adenoviruses do not show seasonal variation. MPV (Mean platelet volume), MCV (Mean corpuscular volume), pH and CRP positively correlated with the duration of hospital stay. The presence of comorbid illness prolonged the hospital stay, but sex, presence of dehydration, and etiologic cause of gastroenteritis were not associated with the duration of hospital stay.Conclusions: In acute gastroenteritis, especially the etiological agents between 0-2 years are viruses. Entamoeba was the leading pathogen in 2 - 5 years and >5 years in the current study. Rotavirus infection has seasonal variations. Our results indicate that rotavirus is an important viral etiology of pediatric acute gastroenteritis in Turkey. Key words: Acut gastroenteritis, etiology, clinic, treatment, lenght of stay.