Erişkin major depresyon hastalarında dikkat eksikliği ve hiperaktivite ile otizm belirtilerinin çocukluğu çağı travması ile ilişkisi

Abstract

GiriĢ ve Amaç: Major depresif bozukluk iki haftadan uzun süren ve günün hemen hemen her saatinde çökkün duygudurum ve anhedoni ile birlikte biliĢsel ve nörovejatatif belirtilerin bulunduğu bir ruhsal hastalıktır. Dünya Sağlık Örgütü (WHO) tarafından günümüzde önemli bir morbitide sebebi olarak gösterilmektedir. Hastalığın etyolojisindeki biyolojik, genetik ve çevresel etkenlerin tam anlamıyla ortaya konulmamıĢ olması tedavi ve takip açısından klinisyenlerin zorluk yaĢamasına neden olmaktadır. Ek olarak eĢlik eden klinik özellikler hem depresyonun Ģiddetini hem de tedavi yanıtını etkilemektedir. Bu etkenlerden biri olarak çocukluk çağı travmaları, kiĢilerin 18 yaĢından önce maruz kaldığı cinsel, fiziksel ve duygusal istismar ve ihmal veyahut anne-baba veya bakım verenin kaybı, terk edilme, boĢanma, göç, Ģiddete tanıklık, doğal afetler ve kazalar Ģonucu ortaya çıkabilen ruhsal etkilenme süreçleridir. EriĢkin depresyon hastalarında çocukluk çağı travmalarına ek olarak dikkat eksikliği ve otizm spektrum bozukluğu belirtilerinin de sağlıklı kontrollerden sık rastlanması varsayılabilir. ÇalıĢmamızda eriĢkin yaĢta görülen depresyonun çocukluk çağda baĢlayan DEHB ve otizm belirtileri ile iliĢkisini irdeleyip, çocukluk çağı travmasının normal kontrollerle iliĢkisi incelenmiĢtir.Yöntem: AraĢtırma tanımlayıcı tipte olup Kasım-Aralık 2019 tarihleri arasında yürütüldü. ÇalıĢmaya Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi‟ne baĢvuran major depresyon tanısı almıĢ 80 hasta ile herhangi bir psikiyatrik belirtisi olmayan 80 sağlıklı kontrol alındı. Tüm katılımcılara çocukluk çağı travmaları ölçeği, otizm spektrum ölçeği, eriĢkin tipi dikkat eksikliği ve hiperaktivite kendi bildirim ölçeği (ASRS), Wender Utah derecelendirme ölçekleri uygulanırken major depresyon grubuna ek olarak Beck depresyon ölçeği uygulandı.Bulgular: Hasta grubunda 40 erkek (%50) ve 40 kadın (%50) toplam 80 kiĢi, kontrol grubunda 40 erkek (%50) ve 40 kadın (%50) toplam 80 kiĢi çalıĢmaya alınmıĢtır. Gruplar arasında cinsiyetler açısından anlamlı bir fark yoktur (p>0,05). Majör depresyonu olan hasta grubunun 42‟si(%52,5) evli, 38‟i (%47,5) bekâr idi; kontrol grubunun 34‟ü (%42,5) evli, 46‟sı (%57,6) bekâr idi; toplam katılımcıların 76‟sı (%47,5) evli, 84‟ü (%52,5) bekâr idi. Gruplar arasında medeni durum açısından istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p>0,05). Her iki grup arasından dikkat eksikliği ve hiperaktivite ölçekleri arasında anlamlı farklılık saptandı (p<0,05). Her iki grup arasından çocukluk çağı travma alt ölçekleri ve toplam puanı arasında anlamlı farklılık saptandı (p<0,05). Her iki grup arasında OSA Sosyal beceri, dikkati kaydırabilme alt ölçekleri ile OSA toplam puanı arasında anlamlı farklılık saptandı (p<0,05). Her iki grup arasında OSA iletiĢim, ayrıntıya dikkat etme ve hayal gücü alt ölçekleri ile OSA toplam puanı arasında anlamlı farklılık saptanmadı (p>0,05). Depresyon Hastalarında CTQ alt ölçek ve toplam puan ortalamaları ile wender utah ölçeği, ASRS ve ASRS alt ölçekleri puanları arasında anlamlı iliĢki bulunamamıĢtır (p>0,05). Depresyon Hastalarında CTQ alt ölçekleri ve toplam puan ortalamaları ile OSA alt ölçekleri ve toplam puanı arasında anlamlı iliĢki bulunamamıĢtır (p>0,05). OSA sosyal beceri alt ölçeği ile wender utah ölçeği , ASRS ve ASRS alt ölçekleri arasında orta güçlükte pozitif yönde anlamlı iliĢki bulunmuĢtur ( p<0.05 ). OSA iletiĢim alt ölçeği ile wender utah ve ASRS dikkat eksikliği alt ölçeği arasında arasında orta güçlükte pozitif yönde anlamlı iliĢki bulunmuĢtur (p<0.05). OSA dikkati kaydırabilme, ayrıntıya dikkat etme, hayal gücü alt ölçekleri ve OSA toplam puan ölçeği ile wender utah ölçeği, ASRS ve ASRS alt ölçekler arasında anlamlı iliĢki bulunamamıĢtır (p>0,05).Sonuç: Majör depresyon hastalarında çocukluk çağı travması ölçeği, dikkat eksikliği ve hiperaktivite ölçeği ile otizm spektrum anketi ölçekleri kontrol grubuna göre anlamlı bir Ģekilde bulunması bize bu veriler ıĢığında yaĢantılanmıĢ çocukluk çağı travmasının sekel bıraktığı ve bu sekelin daha ileri yaĢlarda etkisinin olabildiği sonucuna bizi götürmektedir. Literatürle uyumlu bir Ģekilde majör depresyon ve DEHB arasındaki iliĢkinin çocukluk döneminden kaynaklandığını söylenebilir. AraĢtırmamız majör depresyon hastalarında çocukluk çağı travmasının mutlaka sorgulanması gerektiği yönünde bize aydınlatıcı bilgiler sunmaktadır. Daha kesin veriler için daha büyük ölçekli hasta gruplarında çalıĢılmasına ihtiyaç duymaktadır.

Introduction: Major depressive disorder is a mental illness that lasts more than two weeks and has cognitive and neurovegetative symptoms with depressed mood and anhedonia almost every hour of the day. It is now cited by the World Health Organization (WHO) as a major cause of morbidity. The fact that the biological, genetic and environmental factors in the etiology of the disease are not fully revealed causes clinicians to have difficulty in terms of treatment and follow-up. Additionally, accompanying clinical features affect both the severity of depression and the response to treatment. Child maltreatment is the abuse and neglect of people under 18 years of age. As one of these factors, childhood traumas are sexual, physical and emotional abuse and neglect experienced processes by individuals before the age of 18, or loss of parents or caregivers, psychological effects that may occur as a result of abandonment, divorce, migration, witnessing violence, natural disasters and accidents. In adult depression patients, in addition to childhood traumas, symptoms of attention deficit and autism spectrum disorder can be assumed to be seen more frequently than healthy controls. In this study, we ınvestigated the relationship between adhd, autism symptoms and childhood trauma on adult major depression and other normal controlsMethods: This descriptive study was conducted between November-December 2019. 80 patients diagnosed with major depression who applied to Harran University Medical Faculty Hospital and 80 healthy controls without any psychiatric disorders were included in the study. Data were collected with the Beck Depression Inventory Form, Childhood Trauma Scale, Autism Spectrum Scale, Adult Type Attention Deficit and Hyperactivity Self-Report Scale (ASRS), Adult Type Attention Deficit and Hyperactivity Wender Utah Rating Scale.Results: 40 men (50%) and 40 women (50%) were included in the study group, and 40 men (50%) and 40 women (50%) were included in the control group. There was no significant difference between the groups in terms of gender (p> 0.05). Of the patients with major depression, 42 (52.5%) were married and 38 (47.5%) were single; 34 (42.5%) of the control group were married and 46 (57.6%) were single; 76 (47.5%) of the total participants were married and 84 (52.5%) were single. There was no statistically significant difference between the groups in terms of marital status (p> 0.05). There was a significant difference between the two groups in terms of attention deficit and hyperactivity scales (p <0.05). There was a significant difference between the two groups in terms of childhood trauma subscales and total score (p <0.05). There was a significant difference between OSA social skills, attention shift subscales and OSA total score (p <0.05). No significant difference was found between OSA communication, attention to detail and imagination subscales and OSA total score (p> 0.05). There was no significant relationship between CTQ subscale and total score means and wender utah scale, ASRS and ASRS subscale scores in depression patients (p> 0.05). There was no significant relationship between CTQ subscales and total score means and OSA subscales and total score in depression patients (p> 0.05).There was a significant positive moderate power correlation between OSA social skill subscale and wender utah scale, ASRS and ASRS subscales in depression patients (p <0.05). There was a significant positive correlation between OSA communication subscale and wender utah and ASRS attention deficit subscale in depression patients (p <0.05). No significant relationship was found between OSA attention shift, attention to detail, imagination subscales and OSA total score scale and wender utah scale, ASRS and ASRS subscales in depression patients (p> 0.05).Conclusion: The fact that the childhood trauma scale, attention deficit and hyperactivity scale and the autism spectrum questionnaire scores were found to be significant in patients with major depression compared to the control group led to the conclusion that childhood trauma had a sequelae and this sequelae could have an effect at later ages. In line with the literature, we can say that the relationship between major depression and ADHD stems from childhood. Our research provides enlightening information that childhood trauma should be questioned in patients with major depression. It needs to be studied in larger patient groups for more accurate data.