Huzurevinde kalan yaşlılar ve yaşamını kendi başına idame ettirebilen yaşlıların umut düzeylerinin karşılaştırılması

Abstract

Umut, bireyin kendisi ve/veya diğerleri için parlak bir gelecek beklentisi olarak tanımlanmaktadır. Bu kavram, kurumlarda yaşayan yaşlılarda, biyo-psiko-sosyal sağlığın iyileştirilmesinde önemli bir hedef olarak düşünülebilir. Bu çalışmanın amacı, huzurevinde ve toplum içinde yaşayan, kognitif kaybı olmayan 84 bireyden oluşan yaşlı örnekleminde, huzurevinde yaşayan 42 yaşlı birey ile ve toplum içinde yaşayan 42 yaşlı bireyin umut düzeylerini karşılaştırmaktı. Umut Ölçeği kullanılarak, tüm bireylerin umut düzeyleri ölçüldü. Demografik veriler, kronik hastalıklar ve ilaç kullanımı kaydedildi. Toplum içinde yaşayan 42 bireyin 15'i (% 35.7) 60-74 yaşları arasında, 27'si (% 64.3) 75-90 yaş aralığındaydı; huzurevinde yaşayan 42 bireyin 25'i (% 59.5) 60-74 yaşları arasında, 17'si (% 40.5) 75-90 yaş aralığındaydı. Huzurevinde yaşayan bireylerin Umut Ölçeği puanları toplum içinde yaşayan bireylerin puanlarından anlamlı derecede düşüktü (p=0.001). Huzurevindeki yaşlıların düşük umut düzeylerinin, Devlet yetkilileri, sağlık bakımı ve sosyal hizmet veren kurumlar tarafından dikkate alınması gerekir. Bu bulgular, bizim örneklem büyüklüğümüz ve/veya toplum içinde yaşayan bireylerin göreli daha genç olmasından kaynaklanıyor olabilir. Daha güçlü veriler elde etmek amacıyla, büyük ölçekli yeni çalışmalara gereksinim vardır.

Hope has been described as an expectation of a brighter tomorrow for self and/or others. This concept may be considered to be the important goal for the bio-psycho-social health promotion in institutionalized elders. The aim of the study was to compare hope levels in a sample of 84 cognitively intact elders, including 42 who lived in the rest home and 42 who lived independently in the community. Using the Hope Scale, we detected hope levels of all subjects. Demographic data, chronic ilness and use of medication were recorded. Of 42 subjects in the community setting, 15 (35.7%) were at the age between 60-74 and 27 (64.3%) were at the range of 75-90 years old; of 42 subjects from the rest home, 25 (59.5%) were at the age between 60-74 and 17 (40.5%) were at the range of 75-90 years old. Compared with the subjects in the community setting, Hope Scale score levels were siginificantly lower in the rest home subjects (p=0.001). The lower levels of hope in the rest home elderly requires the attention of Goverment authorities, health care and social service providers. These findings may be related to our small sample size and/or relatively younger age of the subjects in the community setting. There is a need for large-scale and new studies, to gain powerful data.