Türk küçük hücreli dışı akciğer kanserli hastalarda vascular endothelial growth factor polimorfizmleri

Abstract

Vascular Endothelial Growth Factor (VEGF) malign tümörlerin gelişiminde, büyümesinde ve metastazında önemli bir süreci teşkil eden angiogenesiste kritik rol oynar. VEGF +405G>C polimorfizimi için C varyant alleli taşıyan Küçük Hücreli Dışı Akciğer Kanserli hastalarda cerrahi müdahale sonrası belirgin artan sağ kalım oranları tespit edilmiştir. İlave olarak VEGF +936C>T polimorfizimi için T varyant alleli taşıyan hastalar arasında sağ kalım oranları artma eğilimi göstermektedir. Ayrıca +936C>T ve +405G>C varyant allelerinin artan sayısı ile belirgin artan sağ kalım oranları rapor edilmiştir. Çalışmada VEGF +405G>C polimorfiziminin erken dönem küçük hücre dışı akciğer kanserli hastalarda cerrahi müdahale sonrası 5 yıllık sağ kalım üzerine etkisi test edilmesi amaçlanmaktadır.Birçok erken evre KHDAK'li hasta, potansiyel küratif tedaviye rağmen kanser relapsı ile karşılaşmakta ve bu nedenle ölmektedir. Evre I KHDAK'li olup, nüks-metastaz ihtimali göreceli olarak yüksek olan hasta subgrubunun tespit edilmesi, bu hastalara agresif adjuvan tedavi uygulanması için bir dayanak oluşturabilir ve adjuvan tedavi sonrası bu hastalarda daha iyi bir sağ kalım elde edilebilir.

Vascular endothelial growth factor (VEGF) play an important role in the angiogenesis, which is an essential process in the development of malignant tumors. Three single-nucletide polymorphisms (+405G>C in the 5?-untranslated region, -460T>C in the promoter region, and +936C>T in the 3?-untranslated region) are common and related to VEGF protein production. It is hypothesized that such polymorhisms may affect survival outcomes among early-stage non-small-cell lung cancer (NSCLC) patients. In the frame work of this thesis, we investigated the effect of VEGF +405G>C polymorphism on the survival rate of the NSCLC patients in five years after the surgical operation.Patients with early-stage lung cancer have a chance for cure, but many will experince disease recurence and ultimately die as a result of their lung cancer. Although TNM stage is the best clinical measure of a tumor aggressiveness and prognosis, there are clearly important differences within a stage grouping. The ability to refine prognosis with molecular markers that are readily accessible would be helpful.