Durumlu öğrenmenin duygusal zeka yeterliliklerinin geliştirilmesine etkisi

Abstract

Bu araştırmanın temel amacı, yapıcı öğrenme yaklaşımının, durumlu öğrenme kuramına dayalı bilişsel çıraklık stratejisinin ilköğretim yedinci sınıf öğrencilerinin duygusal zeka yeterliliklerinin geliştirilmesine etkisini incelemektir. Araştırma, tek gruplu öntest sontest (kontrol grupsuz) deneme öncesi modelinde yürütülmüştür. Araştırmanın bağımsız değişkeni, durumlu öğrenme yöntemi, bağımlı değişkenleri ise duygusal zeka yeterlilikleri olarak, özfarkındalık, özdenetim- motîvasyon, empati ve sosyal ilişki yeterlilikleri ve transfer becerileridir. Çalışmada ek olarak cinsiyet ile duygusal zeka arasındaki ilişkiye de bakılmıştır. Araştırma denekleri, Gazi Üniversitesi Vakfı ilköğretim okulu yedinci sınıfında 2002-2003 öğretim yılında öğrenim gören 24 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmanın toplam uygulama süresi onaltı haftadır. Araştırma verilerini toplamak amacıyla; öğrencilerin kendilerinin duygusal zeka yeterliliklerine ilişkin değerlendirmelerini toplamak için duygusal zeka yeterlilik ölçeği, öğrencilerinin duygusal zeka yeterliliklerine ilişkin öğretmenlerin her bîr öğrenci için gözlemlerine dayanan gözlem formu, öğrencilerin duygusalzeka yeterlilikleri sonrasında, bu etkinliklerde geliştirdikleri yeterlilikleri transfer etme becerilerini ölçmek üzere yan yapılandınlmış görüşme formu kullanılmıştır.Aynca öğrencilerin uygulamaya yönelik görüşlerini saptamak için yapılandırmamış görüşme gerçekleştirilmiştir. Ölçekte faktör analizi ve güvenirlik ölçüm sonuçlanna göre bazı maddeler atılmış ve her düzeltmenin ardından yeniden ön deneme yapılarak, en son 35 ifadeden oluşan duygusal zeka yeterlilikleri değerlendirme formuna dönüştürülmüştür. Duygusal Zeka Yeterlilik Ölçeğinin alfa güvenirlik katsayısı empati faktörü için.77, sosyal ilişki faktörü için.73, özdenetim/motivasyon faktörü için.68 ve özfarkındalık faktörü için.68'dir. Ölçeğin toplam güvenirlik katsayısı.78 olarak hesaplanmıştır. Dört faktörün açıkladıklan toplam varyans %37.84tür. Deneklerin duygusal zeka yeterlilik düzeylerini belirlemek üzere dört faktörlü ölçek deney öncesi ve sonrası öğrencilere uygulanmış, sonuçları İlişkili Örneklemler İçin t Testi kullanılarak analiz edilmiştir. Aynı şekilde deneklerin duygusal zeka yeterliliklerine ilişkin öğretmen gözlem formlan da deney öncesi ve sonrası uygulanmış, iki ölçüm arasındaki fark İlişkili Örneklemler İçin t Testi kullanılarak analız edilmiştir. Araştırmanın ilk alt amacının üçüncü sorusunu cevaplayabilmek üzere de öğrencilerin ve öğretmenlerin deney öncesi ve sonrası ölçümleri aynı teknikle analiz edilmiştir. Verilerin analizinin ardından Bölüm 4te tablolaştınlarak dört tablo üzerinden her bir faktöre göre yorumlanmasına yer verilmiştir. Alt amaçlann test edilmesinde anlamlılık düzeyi.05 olarak alınmıştır. Araştırmanın ikinci alt amacına göre, deneklerin duygusal zeka yeterliliklerinin öğretmenlerin gözlem sonucu öğrencilere yönelik deney öncesi ve deney sonrası değerlendirmeleri ile öğrencilerin deney öncesi ve deney sonrası kendilerini değerlendirmeleri arasında cinsiyete göre anlamlı bîr fark olup olmadığı hem öntest hem de sontest puanlan arasındaki dağılımlannın normalolmaması nedeniyle Mann Whitney-U testi (Nonparametrik) kullanılarak test edilmiştir. Yine.05 anlamlılık düzeyine göre yorum yapılmıştır. Durumlu öğrenmenin ve özellikle bilişsel çıraklık stratejisinin duygusal zeka yeterliliklerinin geliştirilmesinde uygun bir yaklaşım olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Cinsiyete göre öğrencilerin duygusal zeka yeterliliklerinin karşılaştırılmasında öğretmen ve öğrenci değerlendirmelerinde 12-13 yaş grubunun duygusal zeka yeterliliklerinin cinsiyete göre farklılaşmadığı görülmüştür. Aynı zamanda araştırmanın genel sonucu olarak duygusal zeka ve durumlu öğrenme temel özellikleri açısından birbirini destekleyen bir yapı sunmaktadırlar. Konuyla ilgili araştırmacıların bu noktayı göz önünü alan yeni çalışmalarına gereksinim vardır.

The purpose of this study is to examine the effect of cognitive apprenticeship strategy, based on situated learning theory of structural learning approach, of the seventh grade students at primary school on the development of emotional intelligence competencies. The study was conducted according to the single-group pre-test and post-test model. The independent variable of the study was situational learning method, while the dependent variables were self-consciousness, self-discipline, motivation, empathy, and competence in social relationship and transfer skills as emotional intelligence competencies. The relationship between gender and emotional intelligence was also examined in the study. The participants of the study consisted of the 24 students attending Gazi University Foundation Primary School in the educational year of 2002-2003. The total duration when the study was conducted was 16 weeks. The data was collected through emotional intelligence competency scale used for collecting the data as to students' self evaluation of their own emotional competencies, the observation form used by teachers for each student to observe students' emotional competencies, the semi-structured interview formused for measuring the transfer skills students developed during the emotional intelligence development activities. In addition, a structured interview was carried out to uncover the students' opinions about the application. The 35-item scale was developed as the evaluation form of emotional intelligence competencies after the elimination of certain items according to the results of factor analysis and reliability tests. In addition, a pilot application was conducted after each amendment. The Alpha reliability coefficient of the Emotional Intelligence Competencies Scale was.77 for empathy factor,.73 for social relationship factor,.68 for self-discipline / motivation, and.68 for self- consciousness. The total reliability coefficient of the scale was.78, the total variance for the four factors being 37.84 %. The four-factor scale was administered before and after the experiment to the participants to identify their emotional intelligence competency level, and the results were analyzed through t-test for Correlated Samples. Similarly, the observation forms of the teachers were applied before and after the experiment and the differences between the two measurements were analyzed through t- test for Correlated Samples. The same analysis was used to analyze the before- and-after-experiment measurements comprising both the teachers and the students as to the third question of the first sub-dimension of the scale. After the data analysis, the results as to the four factors were interpreted and shown in tables in Section Four. The significance level to test the sub-dimensions of the scale was.05. According to the second sub-dimension of the study, since there were not any significant differences according to the gender, Mann Whitney-U Test (nonparametric) was used. The results were interpreted at.05 significance level. It was concluded that situated learning and especially cognitive apprenticeship strategy combined is a proper approach in developing emotional intelligence competencies. It was observed that according to the evaluations bythe teachers and the students, the emotional intelligence competencies of the students of 12-13 ages did not vary according to gender. As a general result of the study, it can be stated that emotional intelligence and situated learning present a consistent framework in terms of their basic characteristics. Further researches into this need to be done with this in mind.