Çevre için halk eğitiminde Japonya ve Türkiye örneği

Abstract

Araştırmanın genel amacı; Japonya'daki çevre için halk eğitimi deneyimini,ulusal politikalar; dört gruptan oluşan ilgili kurum veya kuruluşlar (merkezi ve yerelhükümetler, belediyeler, üniversiteler ve STK'lar); hedef kitle ve gruplar; ilgi alanınagiren konular, kapsamı ve öncelikleri; eğitim ortamları ve süreçleri ile izlenen stratejive yöntemleri açısından inceleyip elde edilen sonuçları değerlendirmek veTürkiye'ye ışık tutacak öneriler geliştirmektir.Literatür taraması ile yürütülen araştırma sonucunda, elde edilen bulgular,Japonya'da Eğitim Bakanlığı, örgün eğitim içindeki çevre için eğitime, ÇevreBakanlığı ise, çevre için halk eğitimine ağırlık verdiğini göstermektedir. Türkiye'deise, her iki Bakanlık da örgün eğitim içinde çevre için eğitime odaklanmışbulunmaktadır. Öte taraftan, araştırmalar, Japonya'daki belediyelerinTürkiye'dekilere kıyasla daha çok etkin oldukları ve çevre liderleri yetiştirmek,aileler ile çocukları birlikte eğitmek gibi kapsamlı ve daha yaralı çalışmalaryaptıklarını işaret etmektedir. Ayrıca iki ülkedeki üniversitelerin bu konudakiçalışmaları kıyaslandığında da yukarıdaki tablonun benzeri ortaya çıkmaktadır. Buarada, her iki ülkede bu amaçla etkinlik gösteren STK'nın var olduğu ve olumluçalışmalar yaptıkları anlaşılmaktadır.Sonuç itibariyle Japonya'nın yukarıda değinilen deneyimlerinden Türkiye'ninde yararlanması ve benzeri uygulamaları öncelikle başlatmasının zorunlu olduğudüşünülmektedir.

The aim of this study is to explore the experiences of environmentaleducation for people in Japan, from the points of national policies; activities ofrelevant establishments or organizations as composing of four groups (central andlocal governments, municipalities, universities and NGOs), target communities andgroups; the scope of the related subjects and priority, characteristics and duration ofthe education; strategies and methods and also to evaluate the results obtained inorder to develop the recommendations to be used for the benefit of Turkey.The findings of the study indicate that in Japan The Ministry of Education isgiving more importance for environmental education in formal education, while TheMinistry of Environment is mostly engaged in informal environmental education. Onthe other hand, both Ministries in Turkey have been focused on formal schooleducation. This study also pointed out that municipalities in Japan are much moreactive than those of Turkey. They arrange nonformal environmental educationprograms, especially, training environmental leaders and also educating all familymembers together. As regards to the functions of universities are different betweentwo countries; in Japan, at almost all universities, lectures are open to public andconstantly conferences or seminars are arranged. But, in Turkey, universities are notopen to public and these activities are not frequently organized for public.As a result, it is considered to be necessary for Turkey to get benefit out ofJapanese experiences and develop the proper practices for Turkey in the very nearfuture.