Sıçanlarda kronik timokinon uygulanmasının penisilinle ile oluşturulmuş epileptiform aktivite üzerine etkileri

Abstract

Timokinon (TQ), geleneksel tıpta bir ilaç ve baharat olarak kullanılan çörekotu (Nigella sativa) bitkisinden elde edilmiştir. Bu çalışmanın amacı, antikonvülsan, antikanser, antioksidan ve nöroprotektif etkileri olduğu gözlenen timokinonun sıçanlarda penisilinle oluşturulan deneysel epilepsi modeli üzerindeki kronik etkisini araştırmaktır. Bu çalışmada 49 yetişkin erkek Wistar sıçan kullanılmış ve bu sıçanlar; kontrol (saline), kontrol (penisilin), kontrol (diazepam), 10 mg/kg ve 50 mg/kg'lık dozlarda timokinon grupları, 10 mg/kg TQ+ 2 mg/kg diazepam ve 50 mg/kg TQ+ 2 mg/kg diazepam olarak 7 farklı gruba ayrılmıştır. Penisilin dışındaki tüm maddeler 21 gün boyunca intraperitonal olarak uygulanmıştır. Sıçanlar 1.25 g/kg'lık üretan dozunun intraperitoneal olarak uygulanmasıyla anestezi altına alınıp, sol korteks açılmış ve somatomotor alana elektrotlar yerleştirilmiştir. Beş dakikalık bazal aktivite kaydından sonra penisilinin (500 IU, 2.5 μl) intrakortikal olarak uygulanmasıyla epileptiform aktivite başlatılmıştır. Kayıtlardan elde edilen elektrokortikografik veriler yazılım programı ile analiz edilmiştir. Aynı zamanda ilk epileptiform aktivitenin başlama latensi, epileptiform aktivitenin diken dalga sıklığı ve diken dalga genliği istatistiksel olarak analiz edilmiştir. Sham ve sadece timokinon gruplarında herhangi bir epileptiform aktiviteye rastlanmamıştır. 10 mg/kg, ve 50 mg/kg'lık timokinon dozlarında ise kontrol grubuyla kıyaslandığında, ilk diken dalga latensini belirgin bir biçimde arttırdığı gözlemlenmiştir. Diken dalga frekansını ve diken dalga genliğ bazı zaman dilimleri hariç gruplar arasında anlamlı fark saptanmamıştır. Sonuç olarak, yapılan çalışmada kronik timokinonun ratlarda penisilinle oluşturulmuş deneysel epilepsi modeli üzerine uygulanmasının epileptik nöbetleri temsil eden diken dalga sıklığı ve genliği üzerinde herhangi bir tekisi tespit edilmemiştir. Fakat TQ'nun ilk diken dalga latensini belirgin bir biçimde uzatttığı belirlenmiştir.

Thymoquinone (TQ) is derived from Nigella sativa (NS) which is a traditional medical plant and used as a food additive. Aim of this study is to investigate chronic effects of thymoquinone, which has been shown anticonvulsant, anticancer, antioxidant and neuroprotective effects, on experimental penicillin-induced epilepsy model in rats. In this study 49 adult male Wistar rats were used, and these rats were divided into 7 groups as control (saline), control (penicillin), control (diazepam), the doses of 10 mg/kg and 50 mg/kg of thymoquinone and 10 mg/kg TQ+ diazepam and 50 mg/kg TQ + diazepam. All of the substances were administered intraperitoneally during 21 days, except penicillin. After rats were anesthetized with administration of the 1.25 g/kg dose urethane intraperitoneally, the left part of the cortex was opened and the electrodes were placed on somatomotor area. Epileptiform activity was induced by intracortical (i.c.) administration of penicillin (500 IU, 2.5 μl). Obtained electrocorticographic (ECoG) data from recordings were analyzed by software. The first spike latency, spike wave frequency, and spike wave amplitude of epileptiform activity were analyzed statistically. When the groups were compared in terms of latency time to onset of the first epileptiform activity, it was determined that latency time to onset of the first epileptiform activity of all groups was longer than the control group (p = 0.007). There were no significant difference was found between the groups except for some time periods (p>0,05). In conclusion, it was observed that the application of chronic thymokinone on an experimental penicillin induced epileptiform activity model in rats did not detect any spike wave frequency and amplitude representing epileptic seizures, but prolonged the onset of initial epileptiform activity. However it was determined that TQ prolonged latency time to onset of the first epileptiform activity.