Antik Yunan tragedyalarında Yunan Pantheonu ve dini ritüeller

Abstract

Mitosları konu edinen ve ritüel anlatımları ile geleneksel bir öğreti sağlayan tragedyalar, temsilcileri Aiskhylos, Sophokles ve Euripides aracılığıyla, MÖ. 5. yüzyılda en olgun biçimine kavuşmuştur. Antik Yunan toplumu için eğitici ve arındırıcı bir araç olan tragedya, aynı yüzyılın sonunda yok olmuştur. Yunan pantheonuna ait tanrıların unvanlarını, hakimiyet alanlarını, insanlar ve kader ile ilişkilerini betimleyen tragedyalar, ritüellerin uygulanmalarına dair hususları, gerçekleşebileceği durumları ve türlerini belirterek, didaktik bir görev üstlenmişlerdir.

The tragedies, which have a mythic subject and provide a traditional doctrine with ritual narratives, are represented by Aiskhylos, Sophocles and Euripides. It has reached the most mature form in the 5th BC century. Tragedy, an educational and purifying tool for the ancient Greek society, was destroyed at the end of the same century.The tragedies, which describe the titles of the gods of the Greek pantheon, the domains of dominance, relations with people and destiny, have undertaken a didactic task, specifying the circumstances, types and circumstances of their application.