Kars Aşıklık geleneği içerisinde Karslı Aşık Arif Çiftçi`nin yeri

Abstract

Halk Edebiyatının en özgün alanlarından biri olan âşıklık geleneği, Doğu Anadolu Bölgesi'nde özellikle Kars ve çevresinde, günümüzde de devam etmektedir. Bu bölgede geleneğin varlığını canlı bir şekilde sürdürmesi, alanda araştırılması gereken pek çok konunun ve aşığın da var olduğunu göstermektedir. Geçmişten günümüze kadar geleneğin canlı bir şekilde devam etmesi birçok saha çalışması konusunu da beraberinde getirmiştir. Saha çalışmasına konu olan âşıklardan biri de Âşık Arif Çiftçi'dir. Bu tez; bir giriş, yedi bölüm, bir sonuç ve eklerden oluşmaktadır. Giriş bölümünde Kars'ta âşıklık geleneğinin incelenmesi, Kars ve çevresinin fizikî dokusu, coğrafîkonumu, sosyo-kültürel çevresi, Kars isminin kökeni, âşıklık geleneği ve Kars bağlantılı çalışmalara yer verilmiştir. Birinci bölümde âşıklık geleneğinin tarihî gelişiminden ve âşıkların yetişmesinden bahsedilmiştir. İkinci bölümde Kars âşıklık geleneği temsilcileri ve geleneğin son durumu hakkında bilgi verilmiştir. Üçüncü bölümde Âşık Arif Çiftçi'nin hayatı ve âşıklığa başlama süreci ele alınmıştır. Dördüncü bölümde Kars âşıklık geleneğinde icrâ ortamları incelenmiştir. Beşinci bölümde Kars âşık şiirlerinin ve Âşık Arif Çiftçi'nin şiirlerinin tür ve şekil konuları incelenmiştir. Altıncı bölümdeÂşık Arif Çiftçi'nin şiirleri, anlatım özellikleri ve konuları bakımından ele alınmıştır. Yedinci ve son bölümde Âşık Arif Çiftçi'nin geleneğe katkıları üzerinde durulmuştur. Çalışmanın sonuç bölümünde ise elde edilen bilgilerin bir değerlendirilmesi yapılmış, ayrıca ekler bölümünde çalışmayla alakalı fotoğraflara yer verilmiştir.Saha çalışmamız sırasında kullandığımız metot görüşmedir. Röportaj ses kayıt cihazıyla kaydedilmiştir. Ayrıca Âşık Arif Çiftçi ile tarafımca bizzat görüşülmüştür. Sonuç olarak; Kars ve çevresinde âşıklık geleneği canlı bir şekilde devam etmektedir. Son zamanlarda bu alana ilgi yoğunlaşmışsa da yapılan çalışmalar yeterli değildir. Böylesine canlı kültür zenginliğinin kuşaktan kuşağa aktarılması için daha çok çalışma yapılmalıdır.

The tradition of minstrelsy, one of the most original areas of folk literature, continues in Eastern Anatolia especially in Kars and its surroundings. The continuing presence of tradition in this region shows that there are many subjects and minstrels to be investigated in the area. Keeping this tradition alive from the past to the present day brought with it many field work topics. One of these minstrels is Minstrel Arif Çiftçi. This thesis consists of an introduction, seven chapters, a conclusion and annexes. In the introduction, an examination of the tradition of minstrelsy in Kars, the physical texture of Kars and its surroundings, its geographical location, its socio-cultural environment, the root of Kars's name, tradition of minstrelsy and Kars-related studies were included. In the first part, the historical development of the tradition of minstrelsy and the training of minstrels are mentioned. In the second part, the representatives of the minstrelsy tradition of Kars and the latest status of the tradition are given. In the third chapter, the life of Minstrel Arif Çiftçi and the process he started to become a minstrel was mentioned. In the fourth chapter, the mediums of practice in the tradition of minstrelsy in Kars are examined. In the fifth chapter, the subject of type and form in the minstrelsy of Kars and in the poets of Minstrel Arif Çiftçi were studied. In the sixth chapter, Minstrel Arif Çiftçi's poems are discussed in terms of their narrative features and themes. In the seventh and last section, the contributions of Minstrel Arif Çiftçi to the tradition have been emphasized. In the conclusion part of the study, an evaluation of the obtained information was made, and in the attachments part, related photos were included in the study.The method we used during our fieldwork is `interview`. The interview was recorded with a voice recorder and I personally interviewed Minstrel Arif Çiftçi. As a result; The tradition of minstrelsy in and around Kars continues vividly. Although the focus has recently been on interest in this area, studies are not enough. More work has to be done in order to hand such a vivid culture richness down from generation to generation.