Periodontitis tedavisinde tetrasiklin-HCL ile kök yüzeyinin demineralizasyonu ve pöröz hidroksiapatitin iyileşme üzerindeki etkilerinin uzun süreli değerlendirilmesi

Abstract

64 ÖZET Kemik içi periodontal defektlerîn tedavisinde poroz hidroxi apatit ve kimyasal kök preparasyonu amacı ile tetrasiklin hidroklorür kullandığımız uzun dönem klinik çalışmamız, toplam 15 hastaya ait 66 periodontal defekt üzerinde yürütülmüştür. Hidroksiapatitîn tetrasiklin hidroklorür ile kombine kullanıldığı (HAP/TTC-HCI ), tetrasiklin-hodroklorürün ve hidroksiapatitîn tek başlarına kullanıldığı (TTC-HCI, HAP) tedavi yöntemleri birbirleri île ve kontrol gurubu ile karşılaştırılmıştır- Klinik parametre olarak; cep derinliği, ataçman kazancı veya kaybı oranı, dişeti çekilme miktarı, Pl ve Gl değerlerinin kullanıldığı bir yıllık çalışmada sonuçlar, 1 hafta, 1., 3., 6., 9., 12. aylarda değerlendirilmiştir. Sonuçlarımıza göre tüm tedavi gurupları cep derinlikleri ni azaltma konusunda başarı göstermişlerdir. Ataçman seviyesi açısında kontrol gurubu dışında tüm tedavi yöntemleri başlangıca göre kazanç sağlamışlardır. Dişeti çekilmesi bakımından tedavi yöntemlerinden hiçbiri diğerine göre bir başarı kaydedememîşlerdir.

65 LONG-TERM EVALUATION OF THE EFFECTS OF ROOT SURFACE DEMINERALITION WITH TETRACYCLINE-HCI AND THE USE OF POROUS HIDROXYLAPATITE ON HEALING IN THE TREATMENT OF PERIODONTITIS SUMMARY This long-term clinical study was carried out on 15 patients with a total of 66 periodontal defects which received porous hydroxy I apatite and tetracycline as a root surface condi tioner. Experimental groups of hydroxy I apatite and tetracycline combination, tetracycline only and hydroxylapatite only were compared with each other and with the control as well. Clinical parameters in this one year study were pocket depth, ratio of attachment gain or loss, amount of gingival recession, PI and Gl, and the results were evaluated at 1 week, 1 month, 2,3,9 and 12 months. According to our results, all the experimental groups were successful. In terms of attachment level, all the experimental groups except control demonstrated gain with respect to the baseline. None of the groups were superior to the other in respect to gingival recession.