Segmental osteotomilerde postoperatif komplikasyonlar üzerine bir araştırma

Abstract

50 ÖZET Günümüzde dentofasiyal deformitelerin düzeltilmesinde cerrahi tedavi oldukça sık uygulanmaktadır. Osteotomi tekniklerinin çeşitli modifikasyonları vardır ve mandi- buler segmental osteotomi en sık uygulanan yöntemlerden biridir. Bu operasyonlar so nucunda iskemi, enfeksiyon, kemiğin kaynamaması, dişlerin lüksasyonu, segmentin mobilizasyonu, dişlerin his kaybı ve nekrozu gibi çeşitli komplikasy onlar meydana ge lebilir. Bunlardan en sık görüleni osteotomi uygulanan segmentteki ve komşu dişlerin pulpalarında oluşan değişikliklerdir. Segmental osteotomi esnasında segmentin ve çevre dokuların kan dolaşımının ge çici olarak bozulması sonucunda dişlerin pulpalarında değişik derecelerde dejeneras yonlar meydana gelir. Araştırmamızda, segmental osteotomileri takiben pulpa ve periodontal dokular da oluşabilecek patolojik değişiklikleri incelemek amacıyla 7 köpeğe posterior mandi- buler segmental osteotomi uygulanmıştır. Osteotomi kesilen dişlerin apekslerinden değişik mesafelerde olacak şekilde yapılmış ve 3 - 6 aylık takip dönemleri sonunda kli nik, radyolojik ve histopatolojik veriler değerlendirilmiştir. Klinik ve radyolojik olarak, osteotomi bölgelerinde iyileşmenin komplikasyon- suz olduğu ve komşu dişlerin genellikle sağlıklı olduğu izlenmiştir. Histolojik olarak, osteotomi hattının köklerin 1/3 orta üçlüsünden geçtiği dişle rin pulpalarında enflamasyon ve nekroz gözlenmiştir. Osteotomi hattında ise kemikte enflamatuar hücre enfiltrasyonu, kök yüzeylerinde rezorbtif değişiklikler, osteoklastik aktivite ve epitel migrasyonu olduğu tespit edilmiştir. Keşi hattının apekse temas ettiği dişlerin pulpalarında enflamasyon oluştuğu, apikal bölgelerde ise, granülasy on dokusu oluşumu ve reperatif proçesle birlikte osteok lastik ve sementoklastik aktivite oluşumu gözlenmiştir. Kesinin apikal bölgeyi sıyırmış olduğu iki dişin pulpa ve periapikal dokularının ise tamamen sağlıklı olduğu dikkati çekmiştir.51 Osteotomi kesişinin köklerin apekslerinin 3 - 5 mm. uzağından geçtiği dişlerin pulp alarm da, hafif homojenizasy on dışında kayda değer bir değişiklik izlenmemiştir. Periodontal yapıların vakalarımızın tümünde en az zarar gören doku olması dik kati çeken bir bulgudur. Bu deneysel çalışmada histopatolojik tetkikle pulpaların durumu hakkında ob jektif bir değerlendirme yapılmıştır. Kemik kesileri. köklerin apekslerinden emniyet li bir mesafe uzakta yapıldığında, dikkatli ve uygun bir teknik sayesinde önemli pulp al dejenerasyon veya diş kaybına rastlanmayacağı sonucuna varılmıştır.

52 SUMMARY AN INVESTIGATION ON POSTOPERATIVE COMPLICATIONS OF SEGMENTAL OSTEOTOMIES In the treatment of dentofacial abnormalities surgical intervention is being used in daily practice, to overcome malrelationships of teeth and bone and also to maintain esthetics. There are modifications of these osteotomies and mandibular segmental osteotomy is one of the most commonly used. Some complications may be expected as a result of these operations such as; ischemia, nonunion, infection, mobilisation of the segment and teeth, sensory loss and necrosis of pulps. The most interesting is the status of the osteotomized teeth and pulpal changes. Varying degrees of pulpal degeneration are produced by the transient interruption of blood supply to the pulps and surrounding tissues of the segment during segmental osteotomy and the initial healing period. In this study, posterior mandibular segmental osteotomies were applied on seven dogs with the porpose of investigating postoperative changes of the the pulpal and periodontal tissues. Osteotomy cuts were made at various distances from the apices of teeth. After a 3 - 6 months period, results were evaluated clinically, radiographicalh/ and histopathologically. It was observed that clinical and radiographical healing of the osteotomy sites were uneventfull and the teeth were healthy. Histologic evaluation revealed pulpal inflammation in cases where the osteotomy cut transected 1/3 of roots. In these cases, also resorbtive changes on the root surfaces, inflammatory cell infiltration, osteoclastic activity and epithelial migration were observed. Pulps of the teeth which were apically stripped off showed inflammation. Besides, in the apical region granulation tissue formation, inflammation, osteoclastic53 and sementoclastic activity together with reperative process were observed. Pulpal and periapical tissues of two of the teeth which were apically stripped off were completely healthy. In the cases where osteotomy cut was made at a safe distance away from the apices of roots, no pulpal change was observed apart from slight homogenization. Histopathologically periodonsium in all cases was found to be completely healthy. In this experimental study histopathologic examination revealed an objective evaluation of the pulpal status. It is concluded that with an adequate and meticulous surgical technique if osteotomy cuts are made at a safe distance from the apices of roots, neither important pulpal degeneration nor loss of teeth would be anticipated.