Diabetli hastalarda periodontal dokular

Abstract

70 ÖZET DİABETLİ HASTALARDA PERIODONTAL DOKULAR Bu klinik araştırma, literatür bilgileri diabetiklerde periodontal hastalık oluşumu konusunda çelişkilere sahip olduğundan, iki hastalık arasında belirgin bir ilişki olup olmadığını anlamak için yapıldı. Çalışmamızda sosyoekonomik seviyeleri aynı düzeyde, hiçbir oral hijyen eğitimi ve periodontal tedavi görmemiş 136 diabetik ve 104 non-diabetik birey; diş sayısı, plak indeks, gingival indeks, cep derinliği, ataçmân kaybı ve dişeti çekilmesi ortalamaları yönünden değerlendirML Diabetti grupta yaş ortalaması 51.25 + 11.10, no ndiabetik grupta 53.25 + 13.56 yıl olup, iki grup arasındaki fark istatistiksel olarak önemsizdir. Diş sayısı ortalaması diabetiklerde 8.963 + 0.40 ve nondiahetiklerde 10.125 + 0.39 olarak saptandı. İM grup arasındaki fark istatistiksel olarak önemli idi (P < 0.05). Diabetik ve nondiabetik- gruplar arasında plak indeks ve gingival indeks ortalamaları yönünden istatistiksel öneme haiz bir fark saptanmadı.71 Diahetik grupta cep derinliği ortalaması 3.087 + 0.69 ve nondiahetik grupta 2.647 + 0. 07 olarak bulundu. İM, grup arasındaki fark istatistiksel olarak önemli bulundu (P < OM). Magman kaybı ortalamaları diahetik grupta 3.561 + 0.17, nondiahetik grupta ise, 2.833 + 0.15 olup, M grup arasındaki fark istatistiksel olarak önemli idi (P < 0.05). Diahetiklerde dişeti çekilmesi ortalaması 1.085 + 0.11 ve nondiabetiklerde 1.555 + 0.12 olarak saptandı. Bu yönden iki grup arasında istatistiksel önemi olan bir fark mevcuttu (P< 0.01). Gerek diahetik gerekse nondiahetik gruplar bireylerin yaslarına göre 6 gruba (< 20; 21-30; 31-40; 41-50; 51-60; > 60) ayrıldı. Plak indeks, gingival indeks, cep derinliği, aîaçman kaybı, dişeti çekilmesi ortalamaları ile yaş ortalamaları arasında pozitif bir korelasyon saptandı. Keza diahetik ve nondiahetik gruplar bireylerin eğitim durumlarına göre dört gruba ayrılarak (1. eğitimsiz, 2. ük ve orta öğretim, 3. Use, 4. üniversite) incelendi. Plak indeks, gingival indeks, cep derinliği, ataçman kaybı, dişeti çekilmesi ortalamaları ile eğitim düzeyi arasında pozitif bir korelasyon saptandı.72 Diahetik grup metaboük kontrol yönünden iki gruba ayrılarak incelendiğinde (iyi kontrollü: HbAîc = % 4.1-6 ve kötü kontrollü: HbAlc > % 6), diabeûn metaboUk kontrolü ile periodontal durum arasında bir ilişki saptanmadı. İnsüUne bağımlı diahetti ve insüline bağımlı olmayan diahetU hastalar arasında periodontal durum açısından fark yoktu. Retinopatili diabetik hastalarda cep derinliği, aîaçman kaybı ve dişeti çekilmesi ortalamaları retinopatisi olmayan diabetiklerden daha yüksek bulundu. Diabet süresi ile cep derinliği ataçman kaybı ve dişeti çekilmesi ortalamaları arasında pozitif bir korelasyon mevcuttu. Bulgularımız diabetik hastalarda periodontal hastalık sıklığı ve ciddiyetini daha fazla olduğunu gösterdi.

73 SUMMARY PERIODONTAL TISSUES IN DIABETIC PATIENTS Because of the conflicting nature of the many reports on the occurens of periodontal disease in diabetics, a clinical investigation was conducted in order to determine whether or not there was an obvious relationship between these conditions. In this study, the periodontal condition of 136 diabetics and 104 non-diabetics who are in the same social-economic status and have never undergone an oral hygenic education and periodontal- treatment, were evaluated in terms of arithmetic means of the number of the teeth, plaque index, gingival index, pocket depth, attachment loss and gingival recession. The arithmetic means of age were 51.25 + 11.10 years in diabetic group and 53.35 + 13.56 years in non-diabetic group. Statistical analyses of the data showed that the arithmetic means of age did not differ significantly between diabetic and non- diabetic groups. The arithmetic means of tooth were 8.963 + 0.40 in diabetic group and 10.125 + 0.39 in non-diabetic group. The arithmetic means of the number of the teeth significantly higher among diabetics (P < 0.05) than non-diabetic.74 Statistical analyses of the data showed that the mean plaque index and gingival index did not differ statistically between diabetic and non-diabetic groups. The arithmetic means of pocket depth were 3.087 + 0.69 in diabetic group and 2.647 + 0.07 in non-diabetic group. Pocket depth was significantly higher (P < 0.01) amoung diabetics than non-diabetics. The arithmetic means of attachment loss were 3.561 + 0.17 in diabetic group and 2.833 + 0.15 in non-diabetic group. Attachment loss was significantly higher (P < 0.05) among diabetics than non-diabetics. The arithmetic means of gingival recession were 1.085 + 0.11 in diabetic group and 1.555 + 0.12 in nondiabetic group. Gingival recession was significantly higher (P < 0.01) among diabetics than non-diabetics. Diabetic and non-diabetic groups were further divided into six groups according to the age of cases ( < 20; 21-30; 31-40; 41-50; 51-60; > 60). A significant positive correlation was revealed between the arithmetic means of plaque index ; gingival index, pocket depth, attachment loss, gingival recession and age. Also, diabetic and non-diabetic groups were further divided in to four subgroups according to the education of cases (L Non-educated, 2. Primary and secondary school, 3. High school, 4. University).75 A significant positive correlation was revealed between the arithmetic means of plaque index, gingival index, pocket depth, attachment loss, gingival recession and education. Diabetic group was further divided into two subgroubs according to the metabolic control of diabetes (well controlled : Eh Ale = % 4,1 - 6 and poorly controlled : HbAlc > % 6). No correlation was found between metabolic control of diabetes and periodontal status. Comparison between 1DDM group and the NIDDM group did not reveal any differences in periodontal status. Hie arithmetic means of pocket depth, attachment loss, gingival recession were significantly higher in diabetic patients with retinopathy than without retinopathy. A significant positive correlation was revealed between pocket depth, attachment loss, gingival recession and duration of diabetes. Our findings indicate that prevalance and severity of periodontal disease are increased in the diabetic patients.