Entodontik perforasyonların tamirinde kullanılan üç farklı materyalin sitotoksisite ve antimikrobiyal etkilerinin incelenmesi

Abstract

93 ÖZET Endodontik Perforasyonların Tamirinde Kullanılan Üç Farklı Materyalin Sitotoksisite ve Antimikrobiyal Etkilerinin İncelenmesi Bu çalışmanın amacı, diş perforasyonlarının tamirinde kullanılan MTA, IRM ve Dyract AP'nin L-929 hücre kültüründe MTT testi ile sitotoksisitesi ile Candida albicans, Enterococcus faecalis ve Streptococcus mutans üzerinde antimikrobiyal etkilerinin agar difüzyon yöntemi ile incelenmesidir. Çalışmanın birinci bölümünde, her bir materyalden 4 mm iç çapında ve 4 mm derinliğinde hazırlanan 12 adet örnek, hücre kültürü plakalarında, üzerine 5 mi DMEM/F12 ilave edilerek 24 ve 48 saat bekletilmiştir. Elde edilen ekstraksiyon sıvıları, L-929 hücre süspansiyonu içeren 96 gözlü hücre kültürü plakalarının her bir gözüne 100 ul yerleştirilmiştir. 24 saatlik inkübasyon süresi sonunda tabletlerden ekstraksiyon sıvıları uzaklaştırılmış ve her bir göze MTT solüsyonu ilave edilerek karanlık bir ortamda 4 saat süre ile bekletilmiştir. Bu sürenin sonunda spektrofotometrede 570 nm'de absorbansları ölçülmüştür. Çalışmanın ikinci bölümünde, materyallerden hazırlanan örnekler Candida albicans, Enterococcus faecalis ve Streptococcus mutans mikroorganizma süspansiyonlarının ekimi yapıldığı agar plaklarına yerleştirilmiştir. 24 ve 48 saatlik inkübasyon süresi sonunda agar plaklarındaki örneklerin etrafında oluşan inhibisyon zonlan ölçülmüştür. Çalışmanın birinci bölümünde 24 ve 48 saatlik deney periyodunda en yüksek hücre canlılığım MTA gösterirken, bunu Dyract AP takip etmiştir. En düşük hücre canlılığım ise IRM göstermiştir. MTA ve IRM'nin hücre canlılığı değerinin 48. saatte bir miktar arttığı gözlenirken bunun istatistiksel olarak anlamlı olmadığı (p>0,05), Dyract AP'nin hücre canlılığı değerinde gözlenen düşüşün ise istatistiksel olarak da anlamlı olduğu (p<0,05) tespit edilmiştir. Çalışmanın ikinci bölümüde 24 ve 48 saatlik inkübasyon periyodu sonunda tüm mikroorganizmalar üzerinde en büyük inhibisyon zonunu IRM oluştururken, bunu MTA izlemiş, en düşük inhibisyon zonunu ise Dyract AP meydana getirmiştir. 48. saatte inhibisyon zonlarında bir miktar artış gözlense de bunun istatstiksel olarak anlamlı olmadığı tespit edilmiştir (p>0,05). Anahtar Sözcükler: Antimikrobiyal etkinlik, Dyract AP, IRM, MTA, sitotoksisite.

94 SUMMARY Evaluation of Cytotoxicity and Antimicrobial Activity of Three Different Materials Used to Repair Endodontic Perforations The aim of this study was to evaluate the cytotoxicity of perforation repair materials MTA, IRM and Dyract AP on L-929 cells with the MTT assay and the antimicrobial effect on Candida albicans, Enterococcus faecalis and Streptococcus mutans using the agar diffusion test. In the first part of this study, twelve 4x4 mm cylinders of each material were fabricated and placed in 5 ml of DMEM/F12 for 24 and 48 hours. One hundred microliters of eluate was transferred to a 96-well plate containing L-929 cell suspension. After 24 hours incubation the extracts were removed from the wells, MTT solution was added to each well and kept in a dark environment for 4 hours. Subsequently, the spectrophotometric absorbance was measured at 570 nm using a spectrophotometer. In the second part of this study, samples of each restorative material were placed on agar plates inoculated with Candida albicans, Enterococcus faecalis, Streptococcus mutans suspensions. After 24 and 48 hours incubation, the diameters of the zones of inhibition were measured. The results of the first part of this study showed that the cell viability rates were largest with MTA, followed by Dyract AP at 24 and 48 hours. IRM presented the lowest cell viability at 24 and 48 hours. At 48 hours, MTA and IRM demonstrated similar slightly increasing cell viability which did not reach statistical significance (p>0,05), whereas Dyract AP exhibited an inhibitory effect on cell viability and the difference was statistically significant (p<0,05). The results of the second part of this study showed that IRM presented the largest zone of inhibition against all microorganisms tested, followed by MTA at 24 and 48 hours incubation. Dyract AP produced the smallest zones of inhibition. The diameter of the zones of inhibition increased with time for all materials, whereas the difference was not statistically significant (p>0,05). Key Words: Antimicrobial activity, Dyract AP, IRM, MTA, cytotoxicity.