Stattic ve/veya Paclitaxel'in üçlü negatif meme kanseri üzerine etkileri

Abstract

Üçlü negatif meme kanseri (TNBC), agresif seyirli, metastaz yapan kötü prognozlu bir meme kanseri türüdür. Bu çalışmada, TNBC tedavisinde kullanılan Paclitaxel'in tek başına ve/veya Sinyal Transdüser ve Transkripsiyon Aktivatörü 3 (STAT3) inhibitörü Stattic ile birlikte uygulanmasının in vitro ve in vivo antiproliferatif ve in vivo antimetastatik etkisi araştırıldı. 4T1 TNBC hücre hattı üzerine Stattic ve/veya Paclitaxel'in farklı konsantrasyonlarının hücre canlılığı üzerine etkileri 3-(4,5-dimetiltiazol-2-il)-2,5-difeniltetrazolium bromid (MTT) testiyle, fosfo-STAT1/STAT1 ve fosfo-STAT3/STAT3 seviyeleri ELISA yöntemiyle belirlendi. In vivo deney modeli dişi BALB/c fareye 4T1 hücrelerinin meme dokusuna subkutan uygulanmasıyla oluşturuldu. Deney gruplarına SF, DMSO ve Stattic gün aşırı, Paclitaxel üç günde bir intraperitonal uygulandı. Vücut ağırlıkları ve tümör çapları üç günde bir ölçüldü. 21 gün sonra sakrifiye edilen farelerin akciğer ve tümör dokusundaki fosfo-STAT1/STAT1, fosfo-STAT3/STAT3, TAS, TOS, iNOS ve VEGF seviyeleri ELISA ile belirlendi ve histopatolojik inceleme yapıldı. Gruplar arasındaki fark Kruskal-Wallis testiyle P<0,05 düzeyinde değerlendirildi. Stattic uygulaması her hücre canlılığını doz bağımlı olarak (zamandan bağımsız) azalttı (P<0,05). Stattic ve Paclitaxel uygulaması canlı hücre miktarını doza ve zamana bağlı olarak additif etki ile azalttı. Uygulama süresinin artması ile STAT3 yolağından bağımsız, STAT1 yolağındaki değişimlere bağlı olarak canlı hücre miktarı etkilendi. İn vivo çalışmalarda gruplar arasında vücut ağırlıkları, tümör çapı, tümör ağırlığı ve vücut sıcaklığı arasında anlamlı fark yoktu. Paclitaxel ve/veya Stattic uygulamaları tümör dokusunda STAT3, STAT1, iNOS, OSI ve VEGF seviyelerinde fark oluşturmazken, akciğer dokusunda STAT3 seviyesindeki artış trendine paralel olarak iNOS, OSI ve VEGF seviyeleri de arttı. Birlikte uygulama STAT1 yolağını etkileyerek akciğere metastazı artırdı.

Triple negative breast cancer (TNBC) is an invasive and metastatic cancer with aggressive progress. We aimed to investigate the in vitro and in vivo antiproliferative and in vivo antimetastatic effects of Paclitaxel, used alone or in combination with Stattic, a STAT-3 inhibitor, in experimental TNBC models. The effects of different concentrations of Stattic and/or Paclitaxel on cell viability on 4T1 TNBC cell line were determined by MTT test, and phospho- STAT1/STAT1 and phospho-STAT3/STAT3 levels were determined by ELISA method. In vivo experimental model was created by subcutaneous administration of 4T1 cells to the mammary tissue of female BALB/c mice. Saline, DMSO and Stattic were administered to the experimental groups every other day and Paclitaxel was administered intraperitoneally every three days. Body weights and tumor diameters were measured every three days. After sacrification, phospho-STAT1/STAT1, phospho-STAT3/STAT3, TAS, TOS, iNOS and VEGF levels in lung and tumor tissue were determined by ELISA and histopathological analysis was performed. The difference between groups was assessed at P<0.05 with Kruskal-Wallis test. Stattic application decreased cell viability in both cell lines dose-dependently (time independent) (P<0.05). Co-administration decreased the amount of viable cells with an additive effect depending on the dose and time. With the increase in the application time, the amount of viable cells was affected due to the changes in the STAT1 pathway, independent of the STAT3 pathway. There were no significant differences in body weights, tumor diameter, tumor weight and body temperature between groups in in vivo studies. While Paclitaxel and/or Stattic applications did not make a difference in STAT3, STAT1, iNOS, OSI and VEGF levels in tumor tissue, iNOS, OSI and VEGF levels increased in parallel with the increasing trend in STAT3 levels in lung tissue. Co-administration increased metastasis to the lung by affecting the STAT1 pathway.