Akut insan rekombinant relaksin (rhRLX) uygulamasının in-vitro indüklenmiş diyabetik sıçan korpus kavernosumunun gevşeme yanıtlarına etkisi

Abstract

Endojen bir peptit hormonu olan relaksin, doğrudan etkisiyle veya endotele bağımlı gevşeme yanıtlarını modüle ederek vasküler gevşeme sağlamaktadır. Bununla birlikte, penis dokusu üzerindeki in vitro etkisi henüz araştırılmamıştır. Bu çalışmada rekombinant insan relaksin-2'si olan serelaksin'in korpus kavernozum (KK) üzerindeki etkisinin araştırılması amaçlandı. Serelaksinin KK üzerine direkt etkisi ve etki mekanizması, izole organ banyosuna serelaksinin tek başına, Nω-Nitro-L-arjinin metil ester (L-NAME) (10-4 M) veya wortmannin (10-6 M) varlığında kümülatif uygulanmasıyla (10-12-10-7 M) değerlendirildi. Serelaksinin (10-8 M) endotel aracılı yanıtlara etkisi ise 44 mM glukoz monohidrat + 120 μM metilglioksal (MGO) inkübasyonu ile oluşturulan in vitro hiperglisemi modelinde araştırıldı. Serelaksin ve dokunun spontan gevşemesi ile elde edilen maksimum gevşeme yanıtları (Emaks) arasında fark bulunmadı. L-NAME varlığında serelaksin ile elde edilen Emaks değerleri, tek başına serelaksin ile elde edilen Emaks değerlerine göre azalırken, wortmannin varlığında elde edilen Emaks değerleri değişmedi. Sıçan KK'sının in vitro hiperglisemik koşullarda 3 saat inkübasyonu sonucu, asetilkolin ve iloprost'un Emaks ve pD2 değerleri normoglisemik koşullara göre azaldı. Serelaksin ko-inkübasyonu ile, hiperglisemik ortamda azalmış olan asetilkolinin Emaks değeri daha da azaldı, ancak iloprost'un Emaks değeri anlamlı olarak değişmedi. Serelaksin ko-inkübasyonu ile, asetilkolin ve iloprostun pD2 değerleri değişmedi. Sonuçlarımız, in vitro serelaksin uygulamasının penis dokusunda gevşemeye neden olmadığını ve diyabeti taklit eden hiperglisemik koşullarda kısa süreli in vitro serelaksin tedavisinin, NO aracılı yanıtları kötüleştirerek endotele bağımlı yanıtları modüle ettiğini göstermektedir. Bu çalışmanın sonuçları, hemodinamik değişikliklerin etkisi olmaksızın relaksin ve penis dokusu arasındaki ilişkiye ve tedavi süresinin önemine dikkat çekmektedir. Serelaksin, tedavi süresine bağlı olarak değişik mekanizmalar aracılığıyla farklı etkiler oluşturabildiğinden, uzun dönem serelaksin uygulamasının penil dokudaki etkilerinin, in vivo diyabetik hayvan modellerinde yapılacak ileri çalışmalarla araştırılması gerekmektedir.

Relaxin, an endogenous peptide hormone, provides vascular relaxation by its direct effect or by modulating endothelium-dependent relaxation responses. However, its in vitro effect on penile tissue has not yet been studied. In this study, it was aimed to investigate the effect of serelaxin, a recombinant human relaxin-2, on the corpus cavernosum (CC). The direct effect and mechanism of action of serelaxin on CC were evaluated by cumulative application (10-12-10-7 M) to the isolated organ bath alone, in the presence of Nω-Nitro-L-arginine methyl ester (L-NAME) (10-4 M) or in the presence of wortmannin (10-6 M). The effect of serelaxin (10-8 M) on endothelium-mediated responses was investigated in the in vitro hyperglycemia model created by incubation of 44 mM glucose monohydrate + 120 μM methylglyoxal (MGO). There was no difference between the maximum relaxation responses (Emax) obtained with serelaxin and spontaneous relaxation of the tissue. In the presence of L-NAME, Emax values obtained with serelaxin decreased compared to the Emax values obtained with serelaxin alone, while Emax values obtained in the presence of wortmannin did not change. After 3 hours of incubation of rat CC under hyperglycemic conditions in vitro, Emax and pD2 values of acetylcholine and iloprost decreased compared to normoglycemic conditions. With serelaxin co-incubation, the Emax value of acetylcholine, which was decreased in the hyperglycemic conditions, was further decreased, but the Emax value of iloprost was not significantly changed. The pD2 values of acetylcholine and iloprost did not change with serelaxin co-incubation. Our results show that in vitro administration of serelaxin does not cause relaxation of penile tissue and that short-term in vitro serelaxin treatment in hyperglycemic conditions mimicking diabetes worsens NO-mediated responses and modulates endothelium-dependent responses. The results of this study draw attention to the relationship between relaxin and penile tissue and the importance of treatment duration without the effect of hemodynamic changes. Since serelaxin may produce different effects through different mechanisms depending on the duration of treatment, the effects of long-term administration of serelaxin on penile tissue should be investigated with further studies in in vivo diabetic animal models.