Diyabetik maküler ödemi olan hastalarda intravitreal aflibercept enjeksiyonu sonrası mikroperimetrik değişiklikler

Abstract

AMAÇ : Diyabetik makuler ödem tedavisinde uygulanan intravitreal aflibercept tedavisi ile elde edilen görme keskinliği ve anatomik düzelmeye nöroretinal fonksiyonda iyileşmenin eşlik edip etmediğinin tespit edilmesi.GEREÇ VE YÖNTEM: Daha önce herhangi bir tedavi almamış diyabetik maküler ödem tanılı 32 hastanın 32 gözünün dahil edildiği prospektif girişimsel bir çalışma planlandı. Çalışmaya alınma kriterlerini karşılayan hastalara beş ay aylık intravitreal aflibercept enjeksiyonu yapılmak üzere 6 ay takip edildi. Hastaların tedavi öncesi en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK) kaydedildi, fundus fluoresein anjiografileri, optik koherens tomografileri (OKT), mikroperimetri ve mfERG'leri çekildi. Olguların her ay OKT'leri çekildi ve EİDGK'leri değerlendirildi. Ayrıca 3. ve 6. .ayda mikroperimetri ve mfERG'leri çekildi. BULGULAR : Başlangıçtaki ortalama EİDGK 0,73 logmar iken tedavi sonrası 3.ay ortalama EİDGK 0,57 logmar, 6.ay ortalama EİDGK'nin 0,33 logmar değerlerine yükseldiği saptandı (p<0,001). Göz içi basıncı değişimi istatiksel olarak anlamlı değildi (p=0,472). Başlangıç SMK ortalama 390,2 μm iken 3. ay SMK ortalama 289,7 µm, 6.ay ortalama SMK 242,6 μm olarak ölçüldü. SMK'da başlangıç değerleri ile 3.ay ve 6.ay değerleri arasında istatiksel olarak anlamlı azalma olduğu görüldü (p<0.001). OKT segmentasyon analizi verilerinde başlangıç değerleri ile 6.ay verileri kıyasladığında, S1MMK'da, RNFL tüm alanlarda (santral 1mm, iç halka, dış halka), GCL santral alanda, IPL santral ve dış halkada, INL tüm alanlarda, OPL santral alanda, ONL tüm alanlarda, IRL tüm alanlarda anlamlı incelmeler izlendi (her biri için p<0,050). Tedavi sonrası 6.ayda mikroperimetri testinde fiksasyon paternlerinde anlamlı düzelmeler izlendi. Maküler duyarlılık 8,2 dB'den 14,2 dB'e yükseldi ve anlamlı idi (p<0,001). Lokal defisit -10,3 dB'den -5,5 dB'e düştü ve anlamlı idi (p<0,001). 6.ayda mfERG çekimlerinde N1 amplitüdü 1.halka ve P1 amplitüdü bütün halkalarda anlamlı artışlar izlendi (her biri için p<0,050). 6.ayda mfERG çekimlerinde N1 dalgası implisit zamanı bütün halkalarda ve P1 dalgası 2.,3.,4. ve 5. halkalarda anlamlı azalma izlendi (her biri için p<0,050). SONUÇ : DMÖ'de intravitreal aflibercept enjeksiyonu uygulanan hastalarda hem anatomik ve yapısal bütünlüğü gösteren OKT bulgularında hem de fonksiyonel ve nörofizyolojik düzelmeyi gösteren MP-1 ve mfERG bulgularında anlamlı düzelmeler olduğu görülmektedir. DMÖ patagonezinde günümüzde gittikçe öne çıkan nörodejenerasyonun etkisi düşünüldüğünde intravitreal antiVEGF tedavilerinin, MP-1 ve mfERG ile OKT'nin kombine edilerek nörofizyolojik etkilerinin değerlendirilmesine ihtiyaç vardır.

Objective: To determine whether visual acuity and anatomical improvement obtained with intravitreal aflibercept treatment in diabetic macular edema treatment are accompanied by healing of neuroretinal function.Material and Methods: A prospective interventional study involving 32 eyes of 32 patients with previously untreated diabetic macular edema was planned. Patients who met the criteria for admission to the study were followed up for a period of 6 months to receive a 5-month monthly intravitreal aflibercept injection. At baseline all patients underwent fluorescein angiography, optical coherence tomography, best-corrected visual acuity (BCVA) assessment, microperimetry and mfERG. . In all monthly visits, BCVA and OCT were performed. . In addition, microperimetry and mfERG recordings were obtained at month 0,3, and 6. Results: The mean initial BCVA was 0.73 logMAR while the mean 3rd month BCVA was 0.57 logMAR and the mean 6th month BCVA was 0.33 logMAR after treatment (p<0,001). Intraocular pressure change was not statistically significant (p=0,472). Initial SMT mean was 390.2 μm, mean 3 months was 289.7 μm, mean 6th SMT was 242.6 μm. It was observed that there was a statistically significant decrease between initial values and values of 3rd month and 6th month in SMT (p<0,001). In comparison with the initial values in the OCT segmentation analysis, the RNFL in all areas (central 1mm, inner ring, outer ring), GCL central area, IPL central and outer ring, INL in all areas, OPL central area, ONL In all areas, significant thinning was observed in all areas of the IRL (p <0.05 for each). Significant improvements in fixation patterns were observed in the 6th posttreatment microperimetry test. The macular sensitivity increased from 8.2 dB to 14.2 dB and was significant (p<0,001). The local deficit decreased from -10,3 dB to -5,5 dB and was significant (p<0,001). In the 6th month recordings of mfERG, the amplitude of N1 in central ring and amplitude of P1 in all rings amplitude were significantly increased (p <0.05 for each). In the 6th month recordings of mfERG, the implicit time of N1 in all rings and the implicit time of P1 in 2.nd, 3rd, 4th, 5th rings were significantly decreased (p <0.05 for each).Conclusion: It is seen that patients with intravitreal aflibercept injection in DME have significant improvements in OCT findings showing both anatomical and structural integrity and MP-1 and mfERG findings showing functional and neurophysiological improvement. Considering the effect of increasingly prominent neurodegeneration in DME patagonia, there is a need to evaluate the neurophysiological effects of intravitreal antiVEGF treatments by combining MP-1 and mfERG with OCT.