Küçük hücreli dışı akciğer kanseri nedeniyle uygulanan neoadjuvan protokollerinin postoperatif morbidite, mortalite ve sağkalıma etkisi

Abstract

Giriş ve Amaç:Evre III KHDAK hastalarında cerrahi tedavi olmaksızın sağkalım oranı oldukça düşüktür. KHDAK tedavisinde cerrahi tedavi en iyi tedavi seçeneği olmasına karşın tanı konulduğu anda bu hastaların sadece %25 kadarı cerrahi tedavi için uygun evrede bulunmaktadır. Tümör invazyonu ve hastalığın lenf nodu tutulumu cerrahi tedavi şansı verilemeyen hastaların neoadjuvan tedavi sonrası hastalığın evresinin gerilemesiyle cerrahi tedavi şansı yakalamaktadır. Çalışmamızın amacı neoadjuvan tedavi sonrası uygulanan cerrahi prosedürden oluşan multimodaliter tedavi uygulanan hastaların morbidite, mortalite ve sağkalım oranlarının belirlenmesi ve protokollerin sonuçlarının karşılaştırılmasıdır. Materyal ve Metod:Yedikule Göğüs Hastalıkları ve Göğüs Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesi 2. Cerrahi kliniği ve Tıbbi Onkoloji Kliniklerinde, 01.01.2008 ve 01.01.2017 tarihleri arasında KHDAK nedeniyle neoadjuvan tedavi sonrası opere edilen 48 hasta incelendi. Veriler, bu hastalar için prospektif olarak oluşturulmuş veri setinden retrospektif olarak analiz edildi. Bulgular:Çalışmaya dahil edilen 48 hastanın yaş ortalaması 56,25 (49-72) ve cinsiyet dağılımı 7 kadın, 41 erkek hasta şeklindedir. Tümör invazyonu nedeniyle neoadjuvan tedavi uygulanıp tümör invazyonu geriledikten sonra ameliyat edilen hastalar (21 hasta) ile hastalığın lenf nodu tutulumu nedeniyle neoadjuvan tedavi uygulanıp lenf nodu tutulumu olmadığı kanıtlandıktan sonra ameliyat edilen hastalar (27 hasta) arasında sağkalım açısından istatistiksel anlamlı bir fark saptanmamaıştır (p=0,902).Hastalara uygulanan rezeksiyon türleri, pnömonektomi, lobektomi ve lobektomi ile beraber yapılan göğüs duvarı rezeksiyonlarını kapsamaktadır. 48 hastanın 26 (%54)'sına lobektomi, 16 (%33)'sına lobektomi ile beraber göğüs duvarı rezeksiyonu ve 6 (%13)'sına pnömonektomi uygulanmıştır. Uygulanan cerrahinin hastaların sağkalımına istatistiksel olarak etki etmediği saptanmıştır (p=0.124).Hastaların tümör histopatolojisi karşılaştırıldı ve sağkalıma olan etkileri değerlendirildi. Tümör histopatolojisi skuamöz hücreli karsinom olanlarda adenokarsinom olanlara göre sağkalım istatistiksel olarak anlamlı olarak yüksek tespit edildi (p=0.034).Hastalar 7. TNM'ye göre evrelendirilmiş olup hastaların neoadjuvan öncesi 12 tanesi T2, 29 tanesi T3 ve 7 tanesi T4 evresinde idi. Neoadjuvan sonrası cerrahi tedavi uygulanan hastalar patolojik evrelemesine göre 22 tanesi T0, 10 tanesi T1, 5 tanesi T2, 11 tanesi T3 evresinde oldukları tespit edildi. cT ve pT skorlarındaki değişim istatistiksel olarak anlamlıdır (p<0,001). Hastaların neoadjuvan öncesinde 18 tanesi N0 ve 30 tanesi N2 evresindeyken neoadjuvan tedavi sonrası cerrahi uygulanan hastaların 39 tanesi N0, 3 tanesi N1 ve 6 tanesi N2 idi. cN ve pN skorlarındaki değişim istatistiksel olarak anlamlıdır (p<0,001).Hastalara uygulanan neoadjuvan tedavi protokolleri yalnızca kemoterapi (17 hasta) ve kemoradyoterapi (31 hasta) tedavilerini içermektedir. İki tedavi protokolü arasında sağkalıma etkisi açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark izlenmemiştir (p=0.330).

Introduction and purpose:The survival rate of stage III NSCLC patients without surgery is very low. Although surgical treatment is the best treatment option for NSCLC, only 25% of these patients are at the appropriate stage for surgical treatment when they are diagnosed. Tumor invasion and involvement of the lymph nodes in the disease may lead to surgical treatment after neoadjuvant treatment of patients who are not given the chance of surgical treatment.To determine the morbidity, mortality and survival rates of patients undergoing multimodal therapies and to compare the results of the protocols with the surgical treatment after neoadjuvant treatment.Materials and Methods:Forty-eight patients who underwent neoadjuvant treatment for NSCLC between 01.01.2008 and 01.01.2017 at Yedikule Chest Diseases and Chest Surgery Hospital Thoracic Surgery Clinic and Medical Oncology Clinic were investigated. The data were retrospectively analyzed from the prospectively generated data set for these patients.Results:The mean age of the 48 patients was 56.25 (49-72) and the gender distribution was 7 female and 41 male patients.Types of resection include pneumonectomy, lobectomy and chest wall resection with lobectomy. Twenty-six (54%) of 48 patients underwent lobectomy, 16 (33%) underwent lobectomy with chest wall resection and 6 (13%) underwent pneumonectomy. It was determined that the applied resection type did not affect the survival of the patients statistically (p = 0.124).Tumor histopathology of patients was compared and the effects of survival were evaluated. Survival rate was significantly higher in patients who has tumor histopathology type of squamous cell carcinoma than in patients with adenocarcinoma (p = 0.034).Patients were staged according to TNM 7. Twelve of the patients were pre-neoadjuvant in T2, 29 in T3 and 7 in T4. Patients undergoing neoadjuvant surgery were found to have T0 in 22, T1 in 10, T2 in 5, T3 in 11, according to the pathologic stage. The change in cT and pT scores was statistically significant (p <0.001). Of the patients who underwent surgery after neoadjuvant treatment, 39 were N0, 3 were N1 and 6 were N2, while 18 patients were N0 and 30 patients were in N2 before the neoadjuvant treatment. The change in cN and pN scores was statistically significant (p <0.001).The neoadjuvant treatment protocols used for the disease include only chemotherapy (17 patients) and chemoradiotherapy (31 patients). There was no statistically significant difference in survival between the two treatment protocols (p = 0.330).