Tip 1 diabetes mellituslu çocuk ve adolesan hastaların retrospektiv olarak değerlendirilmesi

Abstract

Son yıllarda tüm dünyada Tip 1 DM'nin insidansının arttığına dair yayınlargiderek artmaktadır. Tüm dünyada çocuk ve adolesan yaş gurubunun en çok görülen kronik hastalığıdır. Bu hastalığın tanınması, uygun bir şekilde tedavi ve takibinin yapılması hastalığa bağlı komplikasyonların neticesinde büyüme gelişme geriliğinin önlenmesinde önemlidir. Çalışmada Tip 1 DM tanısıyla izlenen 441 çocuk ve adolesan hasta alındı. Tüm olgular retrospektiv olarak incelendi. Hastaların doğum tarihi, cinsiyeti, tam mevsimi,ilk tamdaki VKİ,tedavi rejimleri, tiroid fonksiyon testleri, otoantikor durumları,son muayene tarihi,son muayenedeki VKİ, HbAlc düzeyleri, son bir yılda hastaneye yatış oranları ve en sık sebepleri, hastalıkla ilgili görülen komplikasyonlar araştırıldı. Kız hastaların erkek hastalardan sayıca daha fazla olduğu saptandı. Tam yaşının kız ve erkeklerde aynı (kızlarda 7.6 ± 3.7, erkeklerde 7.6 ± 4.0), diğer çalışmalara göre daha düşük olduğu bulundu. Tam mevsimleri arasında anlamlı bir fark saptanamadı. Tedaviyle kızlarda ve erkeklerde VKİ'lerinde anlamlı derecede artış olduğu görüldü. Dört doz insülin tedavisi verilen hastaların HbAlc düzeylerinin iki doz verilen hastalara göre daha düşük olduğu saptandı. Dört dozda insülin tedavisi verilen olgulardan; Orta etkili insülin tedavisi verilenler ve glargin insülin tedavisi verilenler olarak iki grup yapıldı. İki gruptaki hastaların HbAlc düzeyleri karşılaştırldı ve anlamlı bir fark bulunmadı. Olguların diyabet yaşı (diyabetli olarak ortalama takip yılı) ortalama 4,2 yıl; en düşük diyabet yaşı 0,37 yıl, maksimum diyabet yaşı ise 18,9 yıl saptandı. Diabetik ketoasidozla gelen hastaların tedavisi sırasında hiçbir hastada beyin ödemi komplikasyonu gelişmedi. Yeni açılan bir endokrin kliniği olması nedeniyle takip edilen hastalarda diabetin geç dönem komplikasyonları, sadece iki hastada saptandı. Bu iki hastanın da diabet yaşı 10 yılın üzerinde ve kötü takipli olgulardı. Çalışmamızdaki olguların 25 'i subklinik hipotiroidik, 2 'si hipotiroidik saptandı. İzlemde 5 olguda daha subklinik hipotiroidi saptandı. Tip 1 DM'li çocukların büyüme ve gelişiminin normal olabilmesi için iyi bir tedavi ve yakın takip gerekmektedir. 43