Gut hastalarının klinik ve laboratuvar olarak değerlendirilmesi

Abstract

Gut hastalığı, hiperürisemiye ikincil olarak eklem içinde ve çevre dokuda monosodyum ürat (MSÜ) kristallerinin birikmesi sonucu gelişen ve sıklıkla tekrarlayıcı artrit atakları ile karakterize bir hastalıktır. Genellikle orta-ileri yaş erkeklerde ve postmenopozal dönemdeki kadınlarda görülür ve yaş arttıkça görülme sıklığı da artış gösterir (1). Gut hastalığının gelişimine zemin hazırlayan en önemli faktör hiperürisemidir. Hiperürisemi, ürik asit üretiminin artması, böbreklerden ürik asit atılımının azalması ya da bu iki durumun aynı anda olması sonucu gelişir. Gut hastalığında ürik asit, monosodyum ürat kristalleri biçiminde dokularda birikir. Bu kristallerin sinoviyal membrandan eklem aralığına geçmesi sonucu akut enflamasyon tetiklenir. Hiperüriseminin derecesi ile gut hastalığı arasında bir ilişki olmasına karşın, hiperürisemisi bulunan sağlıklı bireylerin çoğunda gut hastalığı gelişmez (2).Akut gut artriti, genellikle ani başlayan şiddetli eklem ağrısı, şişlik ve kızarıklık şeklinde ortaya çıkar. Başlangıç atak sıklıkla sadece bir eklemi etkiler ve hastaların yaklaşık yarısında ilk atakta 1. metatarsofalangeal (MTF) eklem tutulumu görülür. Uygun tedavi ile semptomlar hızla kaybolur. Ancak tedavi verilmese bile genellikle 1-2 hafta içinde akut atak kendiliğinden geriler. Zamanla ataklar sıklaşır, şiddeti azalır ve daha fazla eklemde tutulum olur. Yumuşak doku ve eklem içine çöken MSÜ kristallerinin klinik olarak görülür hale gelmesi tofüs olarak adlandırılır (3,4).Bu çalışmadaki amacımız, Ekim 2015-Mart 2016 tarihleri arasında Bakırköy Dr. Sadi Konuk Eğitim Araştırma Hastanesi, Romatoloji Polikliniği'ne başvuran ve 2015-American College of Rheumatology/European Leage Against Rhetumatology (ACR/EULAR) kriterlerine göre gut tanısı konmuş olan hastaların klinik ve laboratuvar bulguları değerlendirilerek demografik veriler elde etmek, aldıkları tedaviler ve gözlenen yanıtlar hakkında klinik pratiğe faydalı olacak bilgilere ulaşmaktır.

CLINICAL AND LABORATORY EVALUATION OF GOUT PATIENTS