Diyabetik hasta gruplarının depresyon ve yaşam kalite ölçekleri ile değerlendirilmesi

Abstract

Giriş ve Amaç: Diyabetik hastalarda başta depresyon olmak üzere ruhsal bozukluklar genel popülasyona oranla daha sık görülmektedir. Diabetes mellitus'ta (DM) depresyon görülmesindeki artış beraberinde hastanın uyumunu, tedaviye cevabını, hastalığın prognozunu olumsuz etkilemektedir. Ayrıca özbakım ve yaşam kalitesinde bozulmaya, komplikasyon gelişme riski, mortalite ve sağlık harcamalarında artışa neden olmaktadır. Biz çalışmamızda DM'li hastaların depresyon durumları ile yaşam kalitesi düzeylerini ve bunlarla ilişkili olabilecek faktörleri ortaya koymayı amaçladık.Materyal ve Metod: Çalışmamıza Haziran 2017-Mart 2018 tarihleri arasında Bakırköy Dr. Sadi Konuk EAH Diyabet polikliniğine başvuranlar arasından çalışmaya katılmayı kabul eden 257 diyabetik hasta alındı. Halen psikiyatrik bir hastalık nedeniyle tedavi görüyor olma, görüşme yapmayı ya da ölçekleri doldurmayı engelleyecek düzeyde bedensel hastalığın ve zihinsel yetersizliğin olması dışlama ölçütleri oldu. Hastalara Beck Depresyon ve SF36 Yasam Kalite ölçeği uygulandı. Hastaların glisemik kontrol düzeyleri, kullanılan tedavi yöntemleri, DM komplikasyonları ve hastaların sosyodemografik özellikleri ile depresyon ve yaşam kalitesi arasındaki ilişki araştırıldı.Bulgular: Çalışmaya katılanların 117'si kadın, 140'ı erkekti. Hastaların yaş ortalamaları 50,58 ± 8,31 yıl olup ortalama hastalık süresi 7,7 ±5,1 yıl ve ortalama HgbA1c % 7,89 ± 1,57 olarak tespit edildi. Eşlik eden kronik hastalık, bozulmuş diyabet regülasyonu, abdominal obezite, diyabetik komplikasyon varlığı, insülin kullanımı ve kadın cinsiyet varlığının yaşam kalitesini olumsuz olarak etkilediği, depresif semptomları arttırdığı saptandı (p<0,05). Ayrıca depresif semptomların, diyabet regülasyonunu bozduğu, hastaların metabolik ve inflamatuvar durumunu değiştirdiği ve yaşam kalitesini bozduğu saptandı (p<0,05). Diyabet süresi, yaş, sigara kullanımı, diyabet tipi, metabolik sendrom varlığının, depresyon ve yaşam kalitesi üzerinde istatistiksel olarak anlamlı etki göstermediği görüldü (p>0,05).Sonuç: Diyabetik hastaların tedavileri planlanırken psikiatrik yönden de değerlendirilmeleri, bu hastalar için optimal tedavi ve bakım koşullarının gerçekleşmesini sağlayacaktır.Anahtar kelimeler: Diyabetes mellitus, depresyon, yaşam kalitesi

Introduction and Aim: Psychiatric disorders, especially depression, are more common in diabetic patients than in the general population. This increase in the incidence of depression in diabetes mellitus (DM) negatively affects patient compliance, treatment response, and prognosis of the disease. It also causes deterioriation of self-care and impaired quality of life, increased risk of complications, mortality and health expenditures. In our study, we aimed to reveal the depressive status and quality of life of DM patients and the factors that may be associated with them.Materials and Methods: From June 2017 to March 2018, a total of 257 diabetic patients admitted to participate in the study, at a specialized outpatient department for diabetes prevention at the Bakırköy Dr. Sadi Konuk Training and Research Hospital, were enrolled into our study. The exclusion criteria were the use of any medication due to any psychiatric disorder currently, and the presence of any organic disorder or cognitive impairment affecting psychiatric interviews or the application of the scales. Beck Depression and SF 36 Quality of Life scales were applied. The relationship between glycemic control levels and sociodemographic characteristics of patient's, treatment modalities, dm complications and depression and quality of life were investigated. Results: 117 women and 140 men were included in the study. The mean age of the patients was 50,58±8,31 years and mean duration of illness was 7,7±5,1 years and mean HgbA1c was 7,89±1,57%. Concomitant chronic disease, impaired diabetes regulation, abdominal obesity, presence of diabetic complications, insulin usage and female gender negatively affect quality of life and increase depressive symptoms (p <0,05).It was also found that depressive symptoms disturbed diabetes regulation, altered the metabolic and inflammatory state of the patients and impaired their quality of life (p <0.05). Diabetes duration, age, smoking, diabetes type, presence of metabolic syndrome did not effect on depression and quality of life statistically significant (p> 0.05).Conclusions: When planning the treatment of diabetic patients, evaluation in the psychiatric direction will ensure optimal treatment and care for these patients.Keywords: Diabetes mellitus, depression, life quality