Oral implantolojide elektromagnetik alanın osseointegrasyona etkisi

Abstract

VII -ÖZET ORAL İMPLANTOLO.IİDE ELEKTROMAGNETİK ALANIN OSSEOİNTEGRASYONA ETKİSİ Oral implantolojide cerrahi faz ile protez uygulaması arasında geçen osseointegrasyon sürecinin uzunluğu günümüzde çalışmaların bu süreyi kısaltmaya yönelmesinde en büyük etken olmuştur. İlk olarak ortopedik tedavide daha sonra ise dişhekimliği alanında da kullanılmaya başlanan elektro magnetik dalgaların kemik iyileşmesi üzerine olumlu etkileri gözlemlenmiştir. Buradan yola çıkarak çalışmada darbeli elektro magnetik alanın (PEMF) implantasyon sonrası osseointegrasyon ve yeni kemik oluşumu üzerine etkisi araştırılmıştır. Çalışmada 6 aylık, ortalama 2,5 kg ağırlığında New Zelland türü 28 tavşan kullanıldı. Gruplardaki denek sayısı 14 olacak şekilde iki grup oluşturuldu. Tİ-6A1-4V implantlar deneklerin mandibulalarında kesici dişler ile azı dişleri arasına kalan dişsiz alana yerleştirildi. Cerrahi işlemi takip eden günde bir gruba 0,2mT değerinde PEMF iki halta boyunca günde dört saat uygulandı. Diğer gruba PEMF uygulanmayıp kontrol grubu olarak değerlendirildi. İki haftalık PEMF uygulaması bitiminde birinci ve sekizinci haftada kemiğin implant yüzeyinden kesitler alınarak histopatolojik incelemeye tabi tutuldu. Yapılan histopatolojik inceleme ve istatistiksel değerlendirme sonucunda birinci haftada osteoblastik aktivite açısından kontrol grubu ile anlamlı bir fark görülmez (p = 0,530, p = 0,945) ) iken sekizinci hafta 84sonunda bu fark PEMF uygulanan grup lehine anlamlı (p = 0,019. p = 0,010) bulundu. Kemik implant bağlantısı radyograflk olarak değerlendirildi. Bu çalışma sonuçlarına göre, osteoblastların dış orijinli elektriksel uyarımlara hassas olduğu. PEMF'ın fıbrotik aktivite üzerine etkili olmadığı, düşük dalga boyunda (0.2 mT) uygulanan PEMF* in osteoblast aktivasyonu için yeterli olduğu sonucuna varılmıştır. «S 5

VIII -SUMMARY THE EFFECTS OF ELECTROMAGNETIC FIELDS ON ORAL IMPLAN TOLOGY In Oral Implantology there is considerable time interval between surgical phase and prosthetic rehabilitation. Duration of this osseointcgration period has led us to make research to shorten this period. Electromagnetic waves are first used in the treatment of orthopaedic conditions, and been observed to have positive effect on bone formation (healing) period. Starting from this point, it has been questioned if Pulsed Electromagnetic Field technigue has any effect on length of osseointegrtion period after implantation proess. In this study, 28 New Zelland rabbits (6 weeks old) weighing about 2,5 kg each have been used. Rabbits were divided into two groups with 14 specimen in each group. Ti - 6A1 - 4V implants were placed in edentulous area in the mandible between incisor and molar area. After surgical procedures within two weeks period everyday for 4 hour, 0,2 mT intensity of PEMF have been applied. The other group has been left as a control group and no PEMF application has been done. After two weeks of application of PEMF, sections are made from mandible following 1st and 8th weeks and histopathologic examination has been conducted. Histopathologic examination and statistical evoluation revealed that there were no significant difference between groups considering osteoblastic activity (p = 0,530, p = 0,945). After 8th week this difference became significant (p = 0,019, p = 0,010). Histologic sections taken after two weeks 86of PEMF application were shown to be unreal ible. Osteointegration of implants couldn't be determined histologically due to technical difficulties and thereby radiographic evaluation was performed. Results of this study, showed that osteoblasts are sensitive to exterior electrical stimulus. PEMF do not have any effect on ilbrotic activity. PEMF applied with short wave length (0,2 mT) was found to be sufficient for osteoblastic activation. Further research and technical progress (support) is required to determine the effect of PEMF on duration of osseointegration period. 87