Obez ratlarda tek anastomozlu duodeno ileal bypass + sleeve gastrektomi'nin histopatolojik bulgular ve metabolik hormonlar üzerine etkisi

Abstract

Amaç: Sıçanlar üzerinde gerçekleştirdiğimiz gastrik Tek Anastomozlu Duedono-İleal Bypass + sleeve gastrektomi (SADI-S) modelinde, obezite ve mide metobolizmasında etkili mediyatörler, (ghrelin, leptin ve gastrin) histopatolojik veriler (foveolar hiperplazi ve kistik glandüler dilatasyon) ve kilo kaybı oranlarını karşılaştırarak bu ameliyatların etkinlik düzeyini belirlemeyi amaçladık.Gereç-Yöntem: Çalışmaya türlerine göre obez olan Winstar Hannover cinsi sıçanlar 8'erli SADI-S ve kontrol grubu olmak üzere 2 gruba ayrıldı. Her iki gruptan ameliyat öncesi ve ameliyat sonrası ağırlıkları ve 30. günde alınan kan örneklerinde gastrin, ghrelin ve leptin düzeyleri ölçüldü. Hayvanların sakrifikasyon sonrası mideleri total olarak çıkarılarak histopatolojik incelemeye alındı. Bulgular: Ameliyat sonrası birinci ayda SADI-S grubunda kontrol grubuna göre anlamlı kilo kaybı saptandı. SADI-S grubunda kontrol grubuna göre kan ghrelin ve leptin düzeyindeki azalma istatistiksel olarak anlamlı bulundu, kan gastrin düzeyinde ise kontrol grubuna göre anlamlı artış saptandı. SADI-S grubunda kontrol grubuna göre histopatolojik olarak saptanan ghrelin ve leptin düzeyindeki azalma istatistiksel olarak anlamlı bulunurken, gastrin düzeyindeki artış kontrol grubuna göre anlamlı saptandı. Histopatolojik incelemelerde foveolar hiperplazi (FH) ve kistik glandüler dilatasyon (KGD) SADI-S grubunda kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede artış saptandı. Sonuç: Yaptığımız deneysel modelde SADI-S'in kontrol grubuna göre kilo kaybı açısından daha etkin bir yöntem olduğu ortaya konulurken FH ile mide kanserleriyle birlikte görülme potansiyeli taşıyan KGD'un geliştiği saptanmıştır

Aim: In the Single Anastomosis Duedono-Ileal bypass + sleeve gastrectomy (SADI-S) model performed on rats, we aim to identify mediators in obesity and stomach metabolism (ghrelin, leptin and gastrin), histopathologic data (foveolar hyperplasia and cystic glandular dilatation) and weight loss rate by comparing the effectiveness of these operations.Materials and Methods: Winstar Hannover rats, obese according to their type, were divided into 2 groups, 8 of them as SADI-S and 8 of them as control group. Gastrin, ghrelin and leptin levels were measured before and 30 days after surgery in both groups. After sacrification of the animals, the stomachs were totally removed and histopathologically examined.Results: Significant weight loss was detected in the SADI-S group according to the control group at the postoperative 1.month. In the SADI-S group, the decrease in blood ghrelin and leptin levels was statistically significant compared to the control group, while blood gastrin level was found significantly increased compared to the control group. The decrease in the levels of ghrelin and leptin determined histopathologically in the SADI-S group was found to be statistically significant compared with the control group, while the increase in gastrin level was found statistically significant compared to the control group. In histopathological examinations revealed a statistically significant increase in foveolar hyperplasia (FH) and cystic glandular dilatation (CSF) SADI-S group compared to the control group. Conclusion: In our experimental model, SADI-S was found to be a more effective method in terms of weight loss compared to the control group, and the development of CSF, which has a potential of co-existance with gastric cancer, was detected with FH.