Seröz ve müsinöz over tümörlerinde p53, bcl-2 ve nm23 ekspresyonu,klinik ve histopatolojik parametreler ile ilişkisi

Abstract

Over karsinomları jinekolojik maligniteler arasında en çok ölüme neden olan tümörlerdir. Her 70 kadından birinin hayatının bir döneminde over kanseri olacağı öngörülmektedir. Geniş serilerde çok sayıda araştırma yapılmış ancak over tümörlerinin etyopatogenezi ve moleküler temeli tam olarak aydınlatılamamıştır. p53, 17. kromozomun kısa kolunda yerleşen tümör supresör bir gendir. Kanserde en sık görülen genetik değişiklik olduğu bilinen p53 mutasyonunun overin yüzey epitel tümörlerinin patogenezi ile ilişkisi net değildir. Bcl-2 geni, programlı hücre ölümünü regüle eder. Bcl-2 geninin karsinogenezde rolü olup olmadığı araştırılmış, son yıllarda çalışmalar bcl-2'nin over karsinomlarındaki yerini belirlemeye yönelmiştir. nm23, ilk kez 1988 yılında 'metastaz inhibe eden' gen olarak tanımlanmıştır. İlk olarak malign melanomda, daha sonra meme karsinomu başta olmak üzere farklı tümörlerde, nm23 ekspresyonunun artışı ile metastazın azaldığı yönünde çalışmalar yayınlanmıştır. Over karsinomlarında nm23 ekspresyonunun ileri evrelerde arttığı veya azaldığı yönünde çalışmalar mevcuttur. Çalışmamızda overin seröz ve müsinöz tümörlerinde immünhistokimyasal olarak p53, bcl-2 ve nm23 ekspresyonun araştırılması, benign, borderline ve malign tümörler arasında ekspresyonun farklı olup olmadığının saptanmasına çalışılmış, malign tümörlerde yaş, tümör boyutu, omentum tutulumu, periton sıvısında malign hücre varlığı gibi özellikler bazı histopatolojik parametreler (grade, mitoz sayısı, nükleer pleomorfizm, yapısal patern) ile p53, bcl-2 ve nm23 ekspresyonlarının ilişkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmaya alınan 118 olgunun 71'i seröz , 47'si müsinöz tümördür. Seröz tümörlerin 29'u benign, 14'ü borderline, 28'i malign gruptadır. Müsinöz tümörlerin ise 23'ü benign, 11'i borderline ve 13'ü malign olarak değerlendirilmiştir. Morfolojiyi en iyi yansıtan parafin blok seçilerek immünhistokimyasal çalışma yapılmıştır. Çalışmamız sonucunda p53 ekspresyonu, benign, borderline seröz tümörlerde izlenmezken, karsinomlarda %42,9 p53 ekspresyonu saptanmıştır. Benign müsinöz tümörlerde p53 pozitivitesi bulunmadığı, borderline müsinöz tümörlerde %9,1, müsinöz karsinomlarda %7,7 ekspresyon bulunduğu belirlenmiştir. Bcl-2 ekspresyonu, benign seröz tümörlerde %17,2, borderline seröz tümörlerde %35,7, seröz karsinomlarda %25'tir. Benign, borderline ve malign müsinöz tümörlerde ise bcl-2 ekspresyonunun sırası ile %39,1, %36,4 ve %30,8 olduğu saptanmıştır. nm23 ekspresyonu, benign, borderline ve malign seröz tümörlerde ise sırası ile %44,8, %64,3 ve %67,9 olarak bulunmuştur. Benign müsinöz tümörlerde %52,2, borderline müsinöz tümörlerde %81,8 ve müsinöz karsinomlarda %84,6 dır. Seröz karsinomlarda, benign ve borderline seröz tümörlere göre anlamlı derecede yüksek p53 ekspresyonu saptanmış ve p53'ün karsinogenezde rol alıyor olabileceği düşünülmüştür. Müsinöz tümörlerde seröz tümörlere göre düşük oranda p53 ekspresyonu vardır. Seröz ve müsinöz tümörlerin patogenezinin farklı olduğu düşünülmüştür. p53 ile klinik ve histopatolojik parametreler arasında ilişki bulunamamıştır. Bcl-2 ekspresyonu, seröz ve müsinöz tümörlerde, literatüre göre daha düşüktür. Bcl-2 ile çalışılan parametreler arasında anlamlı ilişki yoktur. Bcl-2'nin over tümörlerinde karsinogenez ve prognozdaki rolünün belirlenmesi için daha geniş serilerde çalışmalar gereklidir. nm23 ekspresyonu malign tümörlerde daha fazladır. Karsinomlarda ileri evrede daha fazla nm23 ekspresyonu olduğu görülmüştür. Bu sonuçlar, nm23'ün over karsinomlarında, meme karsinomundan farklı olarak, agresif seyirli tümörlerde daha yüksek oranda eksprese olduğu ve bir onkogen gibi davrandığı fikrini desteklemektedir.

Ovarian carcinomas are the most common causes of death among gynecological malignancies. It is foreseen that every one of 70 females will have ovarian cancer in a period of one's life. Numerous studies have been conducted in large series, but the etiopathogenesis and molecular basis of ovarian tumors has not been fully elucidated. p53 is a tumor suppressor gene located on the short arm of chromosome 17. The p53 mutation, known to be the most common genetic alteration in cancer, is not clear in relation to the pathogenesis of ovarian surface epithelial tumors. The Bcl-2 gene regulates programmed cell death. The role of Bcl-2 gene in carcinogenesis has been investigated and in recent years studies have been directed to determine the location of bcl-2 in ovarian carcinomas. nm23 was first described as a 'metastase inhibiting' gene in 1988. Studies have been published that initially metastasized by increasing nm23 expression in malignant melanoma and later in different tumors, especially in breast carcinoma. Studies have shown that nm23 expression increases or decreases in advanced carcinomas in later stages. In our study, we investigated immunohistochemical expression of p53, bcl-2 and nm23 expression in serous and mucinous tumors of the ovary and investigated whether the expression was different between benign, borderline and malign tumors. Malignant tumors were examined for age, tumor size, omentum involvement, presence of malignant cells in the peritoneal fluid, histopathologic parameters (grade, mitosis number, nuclear pleomorphism, structural pattern) and p53, bcl-2 and nm23 expressions. Of the 118 cases studied, 71 were serous and 47 were mucinous tumors. Serous tumors are 29 benign, 14 borderline and 28 malignant. Mucinous tumors were evaluated as benign, 11 as borderline and 13 as malignant. Immunohistochemical studies were performed by selecting the paraffin block that best reflects the morphology. As a result of our study, p53 expression was not observed in benign, borderline serous tumors, whereas 42.9% p53 expression was detected in carcinomas. There was no p53 positivity in benign mucinous tumors, 9.1% in borderline mucinous tumors, and 7,7% in mucinous carcinomas. Bcl-2 expression is 17.2% in benign serous tumors, 35.7% in borderline serous tumors and 25% in serous carcinomas. Bcl-2 expression was found to be 39.1%, 36.4% and 30.8% in benign, borderline and malignant mucinous tumors, respectively. nm23 expression was found to be 44.8%, 64.3% and 67.9% in benign, borderline and malignant serous tumors, respectively. In mucinous tumors this expression was 52.2% in benign, 81.8% in borderline and 84.6% in malignant mucinous tumors. In serous carcinomas, higher p53 expression was detected than benign and borderline serous tumors. And it was thought that p53 might be involved in carcinogenesis. Mucinous tumors have lower p53 expression than serous tumors. The pathogenesis of serous and mucinous tumors is thought to be different. There was no correlation between p53 and clinical and histopathological parameters. Bcl-2 expression is lower in serous and mucinous tumors than in the literature. There is no significant relationship between Bcl-2 and the parameters studied. To determine the role of Bcl-2 in carcinogenesis and prognosis in ovarian tumors, it is necessary to work on larger series. nm23 expression is greater in malignant tumors. In carcinomas, more nm23 expression was seen in the advanced stage. These results support the notion that nm23 is different from breast carcinoma in ovarian carcinomas, that it is expressed exclusively in aggressive tumors and behaves as an oncogene.