Diabetik nöropati tanısında Michigan Nöropati Tarama Testi, Nörotezyometre ve Elektromyografinin etkinliğinin karşılaştırılması

Abstract

Çalışmanın amacı, diabet hastalarında diabetik nöropatinin prevalansını belirlemek ve diabetik nöropatinin tanısında Michigan Nöropati Tarama Testi (MNTT), Nörotezyometre ve elektromyografi (EMG)'nin etkinliğini karşılaştırmaktır.Eylül 2008 ve Mayıs 2009 tarihleri arasında Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları polikliniğine başvuran diabet hastaları incelendi. Çalışmadan dışlama kriterleri B12 vitamin eksikliği, tiroid fonksiyon bozukluğu, renal fonksiyon bozukluğu, nörotoksik ilaç ve alkol kullanım öyküsü ve periferik arter hastalığı olmasıydı. Çalışmaya dahil edilen 106 hasta, glisemik regülasyon testleri (HbA1c, açlık ve tokluk kan şekeri düzeyi), Michigan nöropati tarama testi (anket ve fizik muayene), EMG (sağ median, ulnar, posterior tibial ve bilateral sural sinirler duyusal ve motor bozukluklar açısından değerlendirildi) ve nörotezyometre (TSA-2001 Neurosensory Analyzer Model TSA II) (sıcak, soğuk ve vibrasyon duyusundaki değişiklikleri saptamak için kullanıldı) sonuçları değerlendirildi. Ek olarak hastalar diabetik retinopati ve nefropati (mikroalbuminüri ve proteinüri) açısından da incelendi. Hastaların ortalama yaşı 49,55±10,28 yıldı. Hastaların 43'ü erkekti. Ortalama diabet süresi 99,48±80,96 aydı (0-312 ay). Dört hasta yeni tanı tip 2 diabetliydi ve ilaç tedavisi almıyordu. Çalışmaya alınan hastalardan 57'si oral antidiyabetik, 24'ü insülin, 21'i insülin ve oral antidiabetik kombinasyonu kullanmaktaydı. Ortalama HbA1c değeri 8,4±2,3 (5,3-15,9) idi. Yirmialtı hastada retinopati (20 nonproliferatif, 6 proliferatif), 28 hastada nefropati tespit edildi. Ortalama MNSI skoru 1,4±0,6 idi. Ellidört hastada EMG'de nöropati ile uyumlu bozukluk saptandı (10 duyusal nöropati, 9 motor nöropati, 30 duyusal ve motor nöropati, 5 mononöropati). Nörotezyometre ile 106 hastanın 79'unda ısı ve/veya vibrasyon duyusunda bozukluk saptandı (7 vakada soğuk, 11 vakada sıcak, 23 vakada soğuk ve sıcak, 6 vakada vibrasyon, 25 vakada hem ısı hem vibrasyon duyusu eşiğinde yükselme saptandı). MNTT skoruna göre 34 hastada diabetik nöropati saptanırken (Skor >2), hastalar EMG ve nörotezyometre ile değerlendirildiğinde, nörolojik bozukluk sırasıyla 54 ve 79 hastada saptandı.Hastaların sadece anamnez ve fizik muayene ile değerlendirilmesi, diabetik nöropatinin sıklığının daha düşük oranda saptanmasına neden olur. Diabetik nöropati tanısını doğru koymak ve böylece nöropatiye bağlı komplikasyon gelişimini önleyecek tedbirler alabilmek için bütün diabet hastalarının nörolojik testlerle değerlendirilmesi faydalı olacaktır.

Aim of the study was to diagnose the prevelance of diabetic neuropathy and compare the effectiveness of Michigan Neuropathy Screening Instrument and Neurosensory Analyser, electromyography in detecting existence of diabetic neuropathy in diabetes patients. Between September 2008 and May 2009 106 patients with dibetes mellitus applying to outpatient clinic of Ankara Numune Education and Research Hospital Department of Endocrinology was enrolled to the study. In order to exclude other causes of peripheral neuropathy, patients with vitamin B12 deficiency, thyroid dysfunction, renal impairment, use neurotoxical drugs, history of alcohol consumption, peripheral arterial disease were excluded from the study. Remaining 106 patients were evaluated by glycemic regulation tests (HbA1c, fasting blood glucose, postprandial blood glucose leves), Michigan Neuropathy Screening Instrument (MNSI) (questionnaire and physical examination), electromyography (EMG) (for detecting sensorial and motor defects in right median, ulnar, posterior tibial and bilateral sural nerves) and neurothesiometer (TSA-2001 Neurosensory Analyzer Model TSA II) (for detecting alterations in cold and warm sensations as well as vibratory sensation). Furthermore, in order to detect other microvascular complications patients were also evaluated for diabetic retinopathy, nephropathy (microalbuminuria and proteinuria). Mean age of the patients was 49.55±10.28 years. 43 of the 106 patients were male. Mean duration of the diabetes was 99.48±80.96 months (0-312 month). 57 of patients were under oral antidiabetic regimen, while remaining 24 were having insulin therapy and 21 were taking combined treatment. 4 of the patients were newly diagnosed and having no medication during the examination period. Mean HbA1c was 8.4±2.3 (5.3-15.9). There were retinopathy in 26 patients (20 nonproliferative, 6 proliferative,) and there were nephropathy in 28 patiens. Mean MNSI scores was 1.4±0.6. In 54 patients, there were abnormal results in electromyography (10 sensory, 9 motor, 30 sensory motor neuropathy, 5 mononeuropathy). Also there were abnormal alterations in temperature and/or vibratory sensations in 79 of 106 patients in neurothesiometer examination (7 elevated cold sensation threshold, 11 elevated warm sensation threshold, 23 elevated cold and warm sensation threshold, 6 elevated vibration sensation threshold, 25 elevated thermal and vibration threshold). According to the MNSI score there was diabetic neuropathy in 34 patients (Score >2). However when the patients were evaluated by EMG and neurothesiometer, we detected neurological impairments in 54 and 79 patients respectively. According to these findings, evaluating the patients only with questionnaires and physical examination may underestimate the prevelance of diabetic neuropathy. As a conclusion we recommend that all diabetic patients should be evaluated by neurological testes for prevention of this underestimation and to provide early treatment options to prevent neuropathic complications.