Sistemik skleroziste kardiyak tutulum

Abstract

ÖZET Bu çalışmada Gülhane Askeri Tıp Akademisi, İç Hastalıkları Kliniğinde 1992-1994 döneminde yatarak tedavi gören, yaşlan 19 ile 63 arasmda değişen (40.17±13.78) Amerikan Romatizma Cemiyetinin kriterlerine göre sistemik sklerozis tanısı konmuş 12 hastada (3 erkek ve 9 kadm) kalb tutulumunun klinik özellikleri anamnez ve fizik muayene ile, laboratuar özellikleri EKG, ekokardiografi, Holter monitorizasyonu ve soğuk testi ile talyum miyokard perfuzyon sintigrafîsi gibi yöntemler kullanılarak araştırıldı. Sistemik sklerozisli hastalarda kalb tutulumunu düşündüren klinik bulgular çalışma grubumuzdaki hastaların % 32'sinde mevcuttu. Kalb tutulumunu düşündüren laboratuar bulguları ise Holter monitorizasyonunda hastaların % 40'ında, EKG ve talyum miyokard perfuzyon sintigrafîsi değerlendirmelerinde % 50'sinde, ekokardiografik değerlendirmede % 64'ünde saptandı. Sistemik sklerozisli hastalarda kardiak tutulumu göstermekte laboratuar yöntemlerin tümünün kendi başlarına klinik muayeneden daha üstün olduğu saptandı. Ulaşılabilirlik ve maliyet göz önüne alındığında araştırmada alman sonuçlar doğrultusunda tercih edilmesi gereken laboratuar yöntemleri EKG ve ekokardiografîdir.Bu çalışmanın sonuçlarına göre sistemik skleroziste kalp tutulumunu araştırmada tek basma kullanılabilecek en hassas (aynı zamanda ucuz) yöntem ekokardiyografidir. Ekokardiografi ve EKG'nin birarada kullammı ile % 80 oranında kardiak patoloji saptanmış olması, tüm sistemik sklerozisli hastaların takibinde non invazif yöntemlerin kullanılması gerektiğini düşündürür. Son olarak soğuk testi sonrası talyum miyokard perfuzyon sintigrafisinde reversibl defektlerin saptanması, soğukta koroner damarlarda Raynaud benzeri bir spazmın oluştuğunu düşündürmektedir. 29

SUMMARY In this study, 12 patients ( 3 male, 9 female ) aged between 19 to 63 years ( 40.17 ± 13.78 ), admitted to Gülhane Military Medical Academy, Department of Internal Medicine between 1992-1994 and diagnosed as systemic sclerosis according to the criteria of American Rheumatism Association were investigated for clinical features and laboratory findings of cardiac involvement. Research programme included history, physical examination, electrocardiography, echocardiography, Holter monitorization, and thallium myocardial perfusion scintigraphy with cold pressure test. Clinical findings, which suggest the possibility of cardiac involvement, were present in 32 % of patients; laboratory findings of suggestive of cardiac involvement were determined in 40 % of cases with Holter monitorization, 50 % in electrocardiography and thallium myocardial perfusion scintigraphy and finally 64 % in echocardiography however. It is concluded that all laboratory methods for the determination of cardiac involvement in patients with systemic sclerosis, were superior to the clinical examination. In the light of the results of this study, we may assert that their easy availability and cost-effectiveness make electrocardiographic and echocardiographic evaluations preferable and reasonable investigative approaches. Our findings also suggest that echocardiographic evaluation alone is the most sensitive and is the easiest. Since electrocardiography together with echocardiography has revealed the cardiac pathology in 80 % of the patients, we may suggest that non-invasive methods should be used in the follow-up of all patients with systemic sclerosis. Finally, reversible defects in thallium myocardial perfusion scintigraphy following cold-pressure test propose that Raynaud-like spastic changes occur in coronary vessels due to cold. 30