Mide kanserlerinde `onkogenik marker` ların (p53 onkogeni ve karsinoembrionik antijen) prognostik değeri

Abstract

ÖZET Mide kanserlerinde, son zamanlarda gelişen cerrahi ve tıbbı tedavi yöntemlerine rağmen, yaşam sürelerinde önemli bir iyileşme saptanmamıştır. Bu nedenle, prognozda etkisi olduğu bilinenlerin dışında, yeni bağımsız faktörler araştırılmaktadır. Bu çalışmada, GATA Patoloji Anabilim Dalı arşivinde bulunan 42 adet mide karsinoma olgusunda, p53 onkogeni ve bir monoklonal CEA tipi olan `FU-MK-1` antikoru, immünohistokimyasal olarak araştırılmış ve şu sonuçlar elde edilmiştir. P53 immünoreaktivitesi, 20 (%48) olguda pozitiftir. Bu pozitiflik intestinal tipte % 52, diffuz tip karsinomada %38'dir. îyi/orta derecede diferansiye, intestinal tip olgularda p53 pozitifliği; % 47, az diferansiye olgularda ise % 60 düzeyindedir. FU-MK-1 immünoreaktivitesi, 21 olguda (%50) pozrtiftir.Bu pozitiflik, intestinal tipte % 55, diffuz tip karsinomada %38'dir. îyi/orta derecede diferansiye, intestinal tip olgularda CEA pozitifliği, % 47; az diferansiye olgularda ise, % 70 düzeyindedir. FU-MK-1 ve p53 pozitifliği arasında bir korelasyon saptanmamıştır. FU-MK-1 ve p53 birlikte pozitif olan olguların biri dışmda tümü, intestinal tip karsinomadır. Yüksek oranda p53 pozitifliği ile olguların yaşam sürelerinde kısalma arasında bir ilişkinin olduğu görülmektedir. Ancak, bu ikisi arasındaki ilişki, istatistiksel olarak anlamlı değildir. Az diferansiye intestinal tip karsinomalı ve vasküler invazyon saptanan olgularda yüksek oranda bulunması; p53'ün, mide kanserlerinde tümörün progresyonunu gösteren prognostik bir faktör olabileceğini düşündürmektedir. FU-MK-1 'nin pozitifbğinin az diferansiye intestinal tip karsinomalı (%70), lenf nodu metastazı bulunan (%69) veya uzak metastaz yapmış olgularda yüksek oranda (%100) bulunması, bu monoklonal antikorun bilinen prognostik faktörlerle ilişkili olabileceğini düşündürmektedir.

SUMMARY PROGNOSTIC SIGNIFICANCE OF ONCOGENIC MARKERS (P53 ONCOGENE AND CARCINOEMBRYONIC ANTIGEN) IN GASTRIC CARCINOMAS In spite of the recently developed surgical and medical techniques in the treatment of gastric carcinomas, no significant improvement in survival rates was achieved. In adition to the variables which are known to be effective in prognosis, new independent factors are being investigated. In this study, the expession of FU-MK-1 which is a type of monoclonal CEA and p53 oncogene were investigated immunohistochemically, in 42 cases of gastric carcinoma retrieved from the files of the Pathology Department of Gülhane Military Medical School. P53 immunoreactivity was present in 20 cases (48%). Its positivity was 52% in intestinal type, 38 % in diffuse type of gastric carcinoma. Among the intestinal type carcinomas, P53 reactivity was present in 47% of the well / moderately differentiated carcinomas and in 60 % of the poorly differentiated carcinomas. FU-MK-1 immunoreactivity was positive in 21 cases (50 %). Its positivity was 55% in intestinal type and 38% in diffuse type gastric carcinoma. Among the intestinal type carcinomas, FU-MK-1 reactivity was present in 47% of the well / moderately differentiated carcinomas and in 70 % of the poorly differentiated carcinomas.FU-MK-1 and p53 positivities was not correlated with each other. All but one of the strong both FU-MK-1 and p53 immunoreactivity was of intestinal type. There seems to be a correlation between the positive immunoreactivity for p53 and a shortened survival rate, but this was not significant statistically. In the poorly differentiated intestinal type carcinomas and in cases with prominent vascular invasion, p53 immunoreactivity were strong. This finding may suggest that p53 immunoreactivity may be a marker for tumor progression. The relatively strong FU-MK-1 expression in poorly differentiated intestinal type carcinomas and in cases with lymph node metastasis (69 %), or in those with distant metastasis (100%) suggests that this monoclonal antibody may associated with known poor prognostic factors. 51