Tendon injürilerinden sonra oluşan yapışıklıkların tendon kılıfı tamiri ve aprotinin ile önlenmesi

Abstract

ÖZET Tendon zedelenmesi sonrası adezyonun oluşması önemli bir problemdir. Bu çalışmanın amacı tavşan modellerinde, mikrocerrahi teknik kullanarak zedelenmiş fleksör tendonlar etrafında adezyonu azaltmak için bir metod geliştirmektir. Bu yöntemler: I, hem primer kılıf tamiri hemde aprotinin uygulanmadı (kontrol grubu); II, primer kılıf tamiri yapılıp aprotinin uygulanmadı; IH, primer kılıf tamiri yapılmayıp lokal aprotinin 15000IU/Kg. uygulandı; IV, hem primer kılıf tamiri yapılıp hemde lokal aprotinin 15000IU/Kg. uygulandı. Adezyon oluşumu; 6. ve 12. haftalarda adezyonun özelliklerini inceleyerek makroskopik ve mikroskopik olarak, aynı zamanda fleksiyon için gerekli iş miktarmı(WF)(Adezyonun neden olduğu tendon kaymasına karşı direnci gösterir.) ölçerek biyomekanik olarak değerlendirildi. Makroskopik ve mikroskopik bulgular biyomekanik bulgular ile karşılaştırıldığında, fazla granülasyon dokusu yüksek WF'i göstermektedir. 6 hafta sonra; grup IV de kontrol grubuna göre en fazla anlamlı kayma elde edildi(p<0.01). 12 hafta sonra; grup IV ve İT de elde edilen sonuçlar kontrol grubundan daha iyi idi(p<0.01). Grup HP de ise; 6. ve 12. haftalarda kontrol grubundan daha iyi sonuçlar elde edildi(p<0.05). Bu sonuçlar primer tendon kılıf tamiri ve lokal aprotinin uygulamasının ekstemal adezyon oluşumunu azalttığı ve tendon hareketini artırdığını desteklemektedir. 51

SUMMARY Formation of restrictive adhesions after tendon injuries is one of the main problem. The aim of the study is to develop a method for reducing adhesions around traumatized flexor tendons by using microsurgical technique in the rabbit model. These methods are: I, no primary sheath repair and no aprotinin solution injected (control group); II, primary sheath repair and no aprotinin solution injected; HI, no primary sheath repair and aprotinin solution 15000IU/Kg. injected locally; TV, primary sheath repair and aprotinin solution 15000IU/Kg. injected locally. Adhesion formation was assessed macroscopically and microscopically by observing on the basis of the features of adhesions and also biomechanically by measuring the parameter work of flexion(WF) (which represents the resistance to tendon gliding by adhesions) at 6 and 12 weeks. When the macroscopic and microscopic findings are compared to the biomechanical results, it is noted that the presence of more extensive granulation tissue formation corresponded to an elevated WF. 6 weeks later; Group IV achieved most significant gliding excursion than the control group(p<0.01). 12 weeks later; group IV and II were better than the control group(p<0.01). Group IE was better than the control group(p<0.05) at 6 and 12 weeks. These results lend support to the belief that clousure of the primary tendon sheath and local aprotinin injection decreases more external adhesion formation and improves motion. 52