Hipertansif hastalarda insülin rezistansının hiperinsülinemik öglisemik klemp tekniği kullanılarak araştırılması

Abstract

ÖZET İnsülin rezistansı ve hiperinsülinemi, özellikle obezite ile beraber olduğu zaman, hipertansiyonun etyolojisinde önemli rol oynar. Obez ve zayıf hipertansiflerde hiperinsülinemi, insülin rezistansı ve kan basıncı arasında ilişki bulunması ve insülin ve/veya insülin rezistansının sempatik sinir sistemi, böbrekler ve vasküler yapılar üstüne bir çok etkisi olduğu varsayılırsa insülin rezistansı ve hiperinsülinemi hipertansiyona neden olabilir. Bu çalışmada esansiyel hipertansiyonlu hastalarda hiperinsülinemik, öglisemik glukoz klemp tekniği ile insülin rezistansı araştırıldı. Çalışmaya yeni tanı konmuş ve ilaç tedavisine başlanmamış 9 esansiyel hipertansiyon hastası (5 erkek, 4 kadın) ile 6 sağlıklı kontrol hastası (4 erkek, 2 kadın) alındı. Çalışmaya alınan hastaların 75 gram glukoz kullanılarak yapılan OGTT'leri normal bulundu. Hasta ve kontrol grubunun insülin rezistansı hiperinsülinemik, öglisemik glukoz klemp tekniği ile araştırıldı. De Fronzo tarafından tarif edilen formüle göre hesaplanan M değerine göre 4 ve daha yukarı değerdeki kişilerde insülin rezistansının olmadığı, diğerlerinde insülin rezistansının varlığı kabul edildi. İşlem sonunda hasta grubunda saptanan reel M değeri ortalaması 3.56±1.47 mg.kg.`1 x dk.`1 olarak bulunurken sağlıklı kontrollerde bu değer 7.11±1.22 mg.kg.`1 x dk.`1 idi. Bu değerlere göre hasta grubunda insülin rezistansı söz konusu iken, sağlıklı kontrollerde insülin rezistansı bulunmamaktaydı. Hasta grubu ile kontrol grubu ortalamaları arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (t=4.88, p<0.001). Sonuç olarak; hipertansiyonlu hasta grubunda insülin rezistansının olduğu saptandı. Ancak bu durumun esansiyel hipertansiyonun oluşumunda nedensel bir etken mi olduğu, yoksa esansiyel hipertansiyona bağlı olarak ortaya çıkan bir komplikasyon mu olduğu ortaya konamadı. 20

SUMMARY Detection of Insulin Resistance in Hypertensive Patients by Using Hyperinsulinemic, Euglycemic Glucose Clamp Technique Insulin resistance and hyperinsulinemia have been postulated to be important in the etiology of hypertension, especially when associated with obesity. Correlation between hyperinsulinemia, insulin resistance, and blood pressure have been found in obese and lean hypertensives. Insulin and/or insulin resistance have been associated with multiple actions on the sympathetic nervous system, the kidneys, and the vasculature that could lead to hypertension if these effects were sustained. Insulin resistance by using hyperinsulinemic, euglycemic glucose clamp technique was investigated in this study. The study group consisted 9 ambulatory patients that newly diagnosed with essential hypertension and 6 healthy controls. Treatment of hypertension was not begun until after the study was done. Tolerance to 75 g. load of oral glucose was normal in patients and controls. Insulin resistance was investigated by using hyperinsulinemic, euglycemic glucose clamp technique. According to their M value which was calculated by using a formula previously defined by DeFronzo, subjects were accepted as having insulin resistance rf the value was below 4 points. At the end of the study the mean reel M value was 3.56±1.47 mg.kg.`1 x dk.`1 in patients group whereas 7.11±1.22 mg.kg.`1 x dk.`1 in controls. According to these values, patients group was accepted as having insulin resistance, but not in controls. The difference between patients and controls was significant statistically (t=4.88, p<0.001). As a conclusion; insulin resistance was found in the patient group. But one may not ascertain that whether this condition plays a primary role in the setting of essential hypertension or emerges as a complication. 21