Barsak viabilitesinin değerlendirilmesinde pulse oksimetrinin yeri ve diğer yöntemlerle kıyaslanması: Deneysel çalışma

Abstract

ÖZET Kritik durumdaki hastalarda operasyon esnasında barsak canlılığını değerlendirmek cerrahların her zaman için zorlandıkları bir durumdur. Çalışmamızda irreversibl iskemi oluşturulmuş köpeklerde barsak canlılığını standart klinik kriterler ve pulse oksimetre kullanarak değerlendirilmiştir. Bunun için deneklerde 25 cm boyunda 3-5 adet jejunum veya ileum segmenti mezosundaki damarlar bağlanarak iskemize edilmiştir. Hazırlanan bu segmentler 2 saat sonra önce klinik kriterlere (renk, belirgin peristaltizm, görülebilen pulsasyon, spazm) göre daha sonra antimezenterik yüzden pulse oksimetre 2 cm aralıklar ile ölçüm yapılarak değerlendirmiştir. Segmentlerde standart klinik kriterler ve pulse oksimetreye göre yapılan rezeksiyon miktarları belirlenmiştir. Alınan segmentlerde standart klinik kriterlere ve pulse oksimetreye göre belirlenen uçlar ile segmentlerin ortalan histopatolojik olarak değerlendirilmiştir. Elde edilen sonuçlar Mann-Whitney U, Student's t testi ile değerlendirilmiş, spesifite ve sensitivite hesaplamaları yapılmıştır. Standart klinik kriterler için spesifite % 42, sensitivite % 57, pulse oksimetre için spesifite % 44, sensitivite % 60 olarak bulunmuştur. Rezeksiyon miktarlarının karşılaştırılmasında standart klinik kriterler için yapılan rezeksiyon miktarı 27.56±0.86, pulse oksimetreye göre yapılan rezeksiyon miktarı 23.28±1.1 olarak bulunmuştur. 31Aradaki fark istatistik olarak anlamlıdır (p<0.0001). Sonuç olarak standart klinik kriterler ve pulse oksimetre ile barsak canlılığını değerlendirmek ideal bir yöntem değildir. Rezeksiyon için elde elde edilen kazanç kısa barsak sendromu gelişme riski olan olgular ile riskli hastalarda önemlidir. Fakat barsak canlılığını değerlendirmek için daha güvenilir yöntemlere gereksinim vardır. Bu yöntemler geliştirilinceye kadar second-look operasyonlar önemini koruyacaktır. 32

SUMMARY Evaluation the intestinal viability of critically ill patients during the operation is always a hard challenge for surgeons. Intestinal viability was evaluate by using the standard clinical criteria's (SCC) and pulse oxymeter in intestinal ischemia created dogs in this study. With this aim, 3 to 5 jejunum-ileum segments, 25 cm in length, of the subjects were ischemised by ligating the arteries of intestinal meso. These segments were evaluate 2 hours after the ligation by using SCC and pulse oxymeter, and the resection lengths were establish. Histopathologic examinations of terminal ends of the resected segments were perform to evaluate the accuracy of the methods. The data obtained from the study were evaluate by using Student's t and Mann- Whitney U tests. Specificity and sensitivity of the methods were measure. For SCC, the specificity was 42% and the sensitivity was 57%, whereas for pulse oxymeter the specificity was 44% and the sensitivity was 60%. The mean resection length was 27.56±0.86 cm. While SCC were use and 23.28±1.1 cm. While pulse oxymeter was use. The difference between groups was significant statistically (p<0.0001). As a conclusion, SCC and pulse oxymeter are not ideal methods to evaluate the intestinal viability. Preserving parts of intestines from resection, even in cm, is 33specially important in patients where short-gut syndrome threat is present. More reliable methods are in need to evaluate the intestinal viability. Second-look operations seem to remain important until reliable intestinal viability evaluation methods will develop. 34