Egzersize Bağlı Astma'da maksimal efor testi yanıtlarının incelenmesi

Abstract

ÖZET Bu çalışma, GATA Spor Hekimliği Uygulama Laboratuvarında, efor dispnesi olan ve diğer patolojilerin dışlandığı sporcularda yapılmıştır. Çalışmanın amacı maksimal efor testi ile Egzersize Bağlı Astma (EBA) tanısının konulması ve tanı konulan hastalara uygun medikal tedavi verilmesi, EBA grubu ile Kontrol grubu arasında kardiyorespiratuar ve allerjik parametreler açısından karşılaştırılma yapılması, EBA'lılarda test öncesi solunumsal parametreler ile test sonrası kardiyorespiratuvar parametreler arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Çalışmaya yaşları 17 ile 30 arasında değişen (ortalma yaşları 20.8±3.1) tümü erkek efor dispneli 23 hasta ile birlikte tümü erkek 18 kişilik kontrol grubu (ortalama yaşları 21±4.8) katılmıştır. Olguların test öncesi statik ve dinamik akciğer fonksiyonlarını belirlemek için spirometrik ölçümler yapıldı. EBA tanısı koymak ve deneklerin maksimal kapasitelerini belirlemek için, SensorMedics 2900c metabolik ölçüm aleti ve buna bağlı bisiklet ergometresinde, iş yükünün her 3 dakikada bir 50 watt arttığı test protokolü uygulandı. Maksimal efor testi sonrasında her 5 dakikada bir spirometrik ölçümler yapıldı. FEVı/PEF'deki %15 ve üzerindeki düşüşler EBA için tanı kriteri olarak kabul edildi ve % 15-20 arasındaki düşüşler Hafif Derecede EBA (Grup-I), %20-40 arasındaki düşüşler Orta Derecede EBA (Grup-II), %40 ve üzerindeki düşüşler ise Ağır Derecede EBA (Grup-III) olarak değerlendirildi. Buna göre 23 olgudan 17'sine EBA tanısı kondu ve tanısı konan 1 7 olgudan 7 olgu Grup I, 6 olgu Grup II ve 4 olgu ise Grup III içinde yer aldı. istatistiksel değerlendirilmeler, Grup içinde Korelasyon Analizi ile, Gruplar arasında ise Many Whitney U Testi, Kruskal-Wallis H ve Chi-Square Testi kullanılarak yapıldı. EBA'h olguların fiziksel özellikleri, test öncesi spirometrik değerleri ile test sonrası solunumsal ve kardiyovasküler parametreleri kontrol grubu ile benzer olarak bulundu ve yine bu özellikler yönünden EBA grupları arasında da bir farklılık gözlenmedi. EBA'lı olgularda töPEF ile MaxV02 ve ESMaxVE arasında pozitif, 50töFEVı ve tö%FEVı ile SEDÎ arasında ise negatif yönde anlamlı bir ilişki vardı. EBA'lı olgularda atopi ve IgE anlamlı oranda yüksekken, EBA'lı Gruplar arasında ise bu tür bir ilişki gözlenmedi. Sonuç olarak EBA'lı olgularda test öncesi spirometrik değerlerin ve egzersize verdikleri kardiyorepiratuar cevabın normal olduğu, töPEF, töFEVı ve tö%FEVı değerlerinin maksimal egzersiz kapasitesini etkileyebileceği, atopi ve IgE yüksekliğinin büyük olasılıkla EBA etiyopatogenezinde rol oynadığını, bunu karşın EBA'da oluşan bronkospazmın derecesini belirlemediğini, tedavinin maksimal efor testi sonrasında belirlenen gruplara göre yapılmasının ve egzersiz yoğunluğu belirlenirken solunumsal eşiğin kullanılmasının uygun olacağı değerlendirildi. 51

SUMMARY This study was carried out in otherwise healthy sportsmen with effort dyspnoea at the Sports Medicine Department of GMMA. The aim of the study was to establish the diagnosis of Exercise Induced Asthma (EIA), to make medical treatment protocols for them and to make comparisons in terms of both cardiovascular and allergic parameters. In addition, the relationship between the pre-test and post-test values of pulmonary and cardiorespiratory parameters were investigated as well. Twenty-three sportsmen with effort dyspnoea ranging in age between 17 and 30 (mean age 20.8±3.1) and 18 control subjects with mean age 21±4.8 were enrolled in the study. Spirometric measurements were carried out in order to examine both static and dynamic pulmonary functions before starting the test. In order to diagnose EIA and to determine the maximal aerobic capacity of the subjects, SensorMedics 2900c Metabolic Analyzer attached to an ergometric bicycle was used and an incremental test protocol increasing 50 watt workload at every 3 minute was applied. Spirometric parameters were measured at every 5 minute during the test. 15 % or more declines in FEVi / PEF were considered as a definite diagnostic criterion for EIA, while 15-20 % was classified as mild (Group I), 20-40 % as moderate ( Group II) and 40 % or more severe (Group III). 17 cases of tataly 23 cases were diagnosed as EIA and 7 of 17 cases were classified as Group I, 6 of 17 cases as Group II and 4 of 17 cases as Group III. Statistical analyses and intergroup comparisons were made by means of correlation analyses, Mann- Whitney U test, Kruskal Wallis H test and Chi Square tests. There were no significant differences between the cases with EIA and Control subjects with respect to spirometric values, pre and post-test respiratory and cardiovascular parameters. There was also no difference among the EIA groups. There was a positive correlation 52between pretest PEF and MaxV02 or MaxVE while a negative correlation between pretest FEVı (ptFEVi), pretest FEVı% (ptFEVi%) and Dyspnoea Index at the ventilatory threshold. Atopia and IgE rates were found to be considerably higher in EİA cases while there was not any difference among EIA groups. We conclude that in cases with EIA pretest spirometric values and cardiorespiratory values are within normal limits and ptPEF, ptFEVi and ptFEVi % may affect the maximal exercise capacity. Atopia and elevated IgE rates may play a role in EIA pathogenesis but do not influence the severity of bronchospasm. We suggest that the treatment protocol must be tailored according to the group evaluations and ventilatory threshold should be taken into consideration in order to assess the exercise density. 53