İdiyopatik ani sensörinöral işitme kaybı olan hastalarda Endokan ve Pentraksin-3 düzeylerinin prognoza etkisi
- Global styles
- Apa
- Bibtex
- Chicago Fullnote
- Help
Abstract
Amaç: İdiyopatik ani sensörinöral işitme kaybı hastalarında, tedavi öncesi ve sonrası bakılan kan Endokan ve Pentraksin-3 düzeylerinin, işitme seviyesindeki düzelme ile arasındaki ilişkiyi belirlemek ve bu belirteçlerin prognozdaki önemini değerlendirmektir. Ayrıca verilen tedavi protokollerinin birbirlerine olan üstünlüklerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışma prospektif, kontrollü, randomize çalışma olarak tasarlandı. Tüm gruplarda çalışmaya 18-65 yaş arasında (51 tedavi grubundan, 57 kontrol grubundan) toplam 108 kişi dahil edildi. Çalışma hastalarının hepsine oral steroid tedavisi (1 mg/kg metilprednizolon) başlandı. Hastalar günaşırı yapılan saf ses odyometri ile takip edildi. Beşinci gün yapılan odyometri sonucuna göre 15 dB ve üzerinde iyileşme görülen hastalar tedaviye yanıt vermiş olarak kabul edildi. Tedaviye yanıt veren 18 hastanın tedavisine sadece oral steroid verilerek devam edildi. Tedaviye yanıt alınamayan hastalar ise randomize olarak 2 gruba ayrıldı.Bu hastalardan 17'sine oral steroid tedavisine ilave olarak intratimpanik steroid tedavisi başlandı. Diğer 16 hastaya ise oral steroid tedavisine ilave olarak hiperbarik oksijen tedavisi verildi. Oral steroid tedavisine ilaveten intratimpanik steroid veya hiperbarik oksijen tedavisi alan hastalar tedavi bitiminden sonra tekrar saf ses odyometri ile değerlendirildi. Tedavi sonrası 15 dB ve üzerinde iyileşme görülen hastalar tedaviye yanıt vermiş olarak kabul edildi.Çalışma grubu hastalarından, tedaviye başlanmadan önce ve tedavi bitiminden 4 hafta sonra toplamda iki defa, kontrol grubundan ise bir kez olmak üzere 4 ml kan örneği alındı. Alınan kanlardan serum Endokan ve Pentraksin-3 düzeyleri çalışıldı.Bulgular: Çalışmamızda oral steroid tedavisine yanıt vermeyen hastalardan oluşan İTS grubu ve HBO grubu hastalarının verilen tedaviye yanıt oranları istatistikselolarak benzer bulunmuştur (p>0,05). İTS grubundaki hastaların %58,8'i tedaviye yanıt verirken, HBO grubundaki hastaların %56,3'ü tedaviye yanıt vermiştir.Siegel kriterleri kullanılarak grupların iyileşme düzeyleri analiz edildiğinde, İTS ve HBO grubundaki düzelme oranları istatistiksel olarak benzer bulundu. Ancak OS grubunda, İTS ve HBO grubuna göre tam düzelme ve düzelme yok oranlarında istatistiksel olarak anlamlı fark vardı (p<0,001). Belirgin düzelme ve hafif düzelme oranları ise her üç grupta da istatistiksel olarak benzer bulundu (p>0,05).Hasta grubunun serum Endokan ve Pentraksin-3 düzeyleri tedavi öncesi ve tedavi sonrası karşılaştırıldığında hem Endokan düzeylerinde hem de Pentraksin-3 düzeylerinde istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0,05). Endokan değerlerinde tedavi sonrasında düşüş gözlenmesine rağmen, bu oran istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. Hasta grubunun tedavi öncesi serum Endokan ve Pentraksin-3 düzeyleri kontrol grubuyla karşılaştırıldığında, Endokan düzeyleri hasta grubunda kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek saptandı (p<0,001). Pentraksin-3 düzeyleri ise hasta grubunda kontrol grubuna göre yüksek saptandı ancak istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (p=0,106).Sonuç: Oral steroid tedavisine eklenen intratimpanik steroid tedavisi ile hiperbarik oksijen tedavisi birbirleriyle karşılaştırıldığında istatistiksel olarak benzer başarı sonuçları görülmüş ve bu tedavilerin birbirlerine üstünlükleri gösterilememiştir. İntratimpanik steroid ve hiperbarik oksijen tedavisinin, kurtarma tedavisinde veya kombine tedavide alternatif tedavi seçenekleri olduğu düşünülmüştür.Hasta grubunda anlamlı derecede Endokan değerlerinin yüksek bulunması etiyolojide özellikle vasküler olayların yer aldığını destekler niteliktedir. Ancak mevcut bulgularla Endokan ve Pentraksin-3'ün ani işitme kaybında prognostik bir değerinin olmadığı sonucuna varılmıştır.Anahtar Kelimeler: Ani İşitme Kaybı, Oral Kortikosteroid Tedavisi, İntratimpanik Steroid Tedavisi, Hiperbarik Oksijen Tedavisi, Endokan, Pentraksin-3 Purpose: To establish the relationship between blood Endocan and Pentraxin-3 levels (before and after treatment) and the improvement in hearing level and to assess the importance of these indicators on prognosis in patients with idiopathic sudden sensorineural hearing loss. Also it is purposed to assess the superiorities of the given treatment protocols.Material and Methods: The study was designed as prospective randomised controlled trial. One hundred and eight patients (51 in treatment group, 57 in control group) aged between 18 to 65 were involved in all groups of the study. Oral steroid therapy (1 mg/kg metilprednizolon) was prescribed to all patients in the study. The patients were followed with pure tone audiometry every other day. The patients with 15 dB or more improvement in 5th day audiometry result were accepted as responded to treatment. The treatment of eighteen patients responded to treatment was continued with only oral steroid therapy. The patients unresponsive to treatment was divided into two groups randomly.Intratympanic steroid therapy was beginned to 17 of these patients additional to oral steroid treatment. Hyperbaric oxygen therapy was given to other 16 patients additional to oral steroid treatment. The patients taking intratympanic steroid or hyperbaric oxygen therapy additional to oral steroid treatment were assessed again with pure tone audiometry after ending of treatment. The patients with 15 dB or more improvement after treatment were accepted as responded to treatment.Blood sample was taken two times (before treatment and 4 weeks after ending of treatment) from patient group and one time from control group. The serum Endocan and Pentraxin-3 levels were measured from taken blood samples.Results: The response ratios to the given treatment are found as statistically similar in intratympanic steroid group composed of patients unresponsive to oral steroidtreatment and hyperbaric oxygen group (p>0,05). While 58,8% of patients in intratympanic steroid group respond to treatment, 56,3% of patients in hyperbaric oxygen group respond to treatment.In the analysis of improvement levels of groups by using Siegel criteria, the improvement ratios in intratympanic steroid and hyperbaric oxygen groups are found as statistically similar. But there are statistically significant differences in full recovery and no improvement ratios of oral steroid group compared to intratympanic steroid and hyperbaric oxygen groups (p<0,001). The significant improvement and slight improvement ratios are found statistically similar in all three groups (p>0,05).There is no statistically significant difference in the comparison of serum Endocan and Pentraxin-3 levels before and after treatment of patient group (p>0,05). Although drop in Endocan level is observed following treatment, this is not statistically significant. When serum Endocan and Pentraxin-3 levels before treatment in patients group are compared with control group, Endocan level is established statistically significantly higher in patient group compared to control group (p<0,001). Pentraxin-3 level is established higher in patient group compared to control group but this is not statistically significant (p=0,106).Conclusion: In the comparison of intratympanic steroid treatment and hyperbaric oxygen treatment added to oral steroid therapy statistically similar success results are observed and the superiority of one to another could not be showed. It is thought that intratympanic steroid and hyperbaric oxygen treatments are alternative treatment options in rescue therapy or combined therapy.The significantly high levels of Endocan in patient group supports the hypothesis that especially vascular events take place in the etiology. But it is concluded that Endocan and Pentraxin-3 have no prognostic value in sudden hearing loss.Key Words: Sudden Hearing Loss, Oral Corticosteroid Therapy, İntratympanic Steroid Therapy, Hyperbaric Oxygen Therapy, Endocan, Pentraxin-3
Collections