Respiratuar distres sendromlu prematüre yenidoğanlarda surfaktan uygulmasının klinik etkinliği

Abstract

ÖZET Respiratuar distres sendromu prematüre mortaîitesi ve morbiditesini etkileyen en önemli hastalıklardan biridir. Respiratuar distres sendromunun surfaktan eksikliğine bağlı bir hastalık olduğu bildirilmesinden sonra surfaktanın tedavide kullanılması düşünülmüş ve ilk defa 1980' de başarı ile kullanılmıştır. Biz de çalışmamızda 1993-1997 arasında kliniğimiz yenidoğan yoğun bakım ünitesinde yatan ve respiratuar distres sendromu tanısı alan, ortalama gebelik yaşları 28.11+1.78 hafta, doğum ağırlıkları 1285±305 gram olan 26 prematüre yenidoğana intratrakeal olarak surfaktan (Survanta) uyguladık ve bunun oksijenizasyon, mekanik ventilasyon gereksinimi, mortalite ve morbidite üzerine etkilerini araştırdık. Biz çalışmamızda surfaktan tedavisi alan olguların mortalite oranını %11.5, major morbiditesiz sağ kalım oranını ise %81 olarak bulduk. Çalışmamızda surfaktan tedavisi sonrasında üç olguda sepsis, bir olguda pulmoner hemoraji, bir olguda pnömotoraks ve bir olguda prematüre retinopatisine bağlı körlük major komplikasyonlar olarak gözlendi. Çalışmamızda surfaktan tedavisi sonrası birinci saatte oksijenizasyondaki iyileşmenin göstergesi olarak FİO2 'nin dramatik olarak azaldığını ve a/APOa'nin anlamlı olarak arttığını, mekanik ventilasyon gereksiniminin azalmasının göstergesi olarak da VI ve MAP'ta belirgin düşme olduğunu ve bu anlamlı değişimlerin 72 saatlik izlem süresince devam ettiğini gözledik. Sonuç olarak çalışmamız, kontrol grubumuz olmamasına rağmen, tedavi amacıyla uygulanan surfaktan replasman tedavisinin mortalite ve morbiditeyi azalttığını, oksijenizasyonu belirgin olarak düzelttiğini ve mekanik ventilasyon gereksinimini azalttığını bildiren literatür bilgileriyle benzer sonuçlar vermiştir. 41

SUMMARY Respiratory distress syndrome is one of the major diseases of newborns that affects premature mortality and morbidity. After surfactant deficiency having been reported to be responsible from respiratory distress syndrome, it was successfully used in the treatment of respiratory distress syndrome in 1980 for the first time. 26 newborn patients with respiratory distress syndrome from newborn intensive care unit of GATA Haydarpaşa Training Hospital, Department of Pediatrics, between 1993-1997 were enrolled for this study. The mean±SD gestational age of the newborns was 28. 11 ±1.78 weeks, and birth weight was 1285±305 gr. All the patients were given intratracheal surfactant (Survanta) for the treatment. Oxygenisation, the need for mechanical ventilation, and effects on mortality and morbidity were investigated for surfactant treatment. Mortality was 11.5%, and survive without major morbidity was 81% among patients treated with surfactant. Major complications of the surfactant treatment were sepsis in 3 cases, pulmonary hemorrhage in 1 case, pneumothorax in 1 case, and blindness due to retinopathy of prematurity in 1 case. Improvement in oxygenisation within the first hour after surfactant treatment was observed with a statistically significant reduction in Fi02 and increament in a/AP02. There was also a significant reduction in VI and MAP as a sign of decreament in the need for mechanical ventilation. These significant differences with treatment continued for 72 hours. In conclusion; treatment with surfactant replacement therapy in patients with respiratory distress syndrome decreased mortality and morbidity, improved oygenisation, and reduced the need for mechanical ventilation consistent with the current literature. 42