Pnömokok suşları arasında penisilin direncinin araştırılması

Abstract

ÖZET Pnömokoklarda penisilin direncinin önemi 1967'de ortaya konmuş ve yıllar içinde artış göstererek tüm dünyada sorun olmaya başlamıştır. Ülkemizde de 1992 yılından itibaren dirençli suşlar bildirilmeye başlanmıştır. Hastanemizde çeşitli materyallerden izole edilen pnömokok suşlannda penisilin direnci araştırılmıştır. İzole edilen toplam 148 pnömokok susunun 99 'u sağlıklı bireylerin nazofarenks kültürlerinden ve 49 'u çeşitli klinik örneklerden izole edilmiştir. Bu suşlarda kloramfenikol, eritromisin, tetrasiklin ve TMP-SMX duyarlılığı Bauer-Kirby disk diffîizyon yöntemiyle araştırılmıştır. Penisiline direncin ortaya konulmasında disk diffîizyon yöntemi ve mikrodilüsyon yöntemi kullanılmıştır. Disk diffîizyon yöntemiyle 28 suşda (%18.9) penisilin direnci saptanmış ve bunların 18'inde (%12.2) mikrodilüsyon yöntemiyle orta düzey direnç bulunmuştur (MİK: 0.6-1.2 ug/ml). Hiçbir suşda yüksek düzey direnç saptanmamıştır. Disk diffîizyon yöntemi ile 148 pnömokok susunun 28'i oksasiline; 11 'i kloramfenikole; 13'ü tetrasikline; 20'si eritromisine ve 11 'i de TMP-SMX'e dirençli olarak saptanmıştır. Taşıyıcı ve hasta grup arasında penisilin direnci açısından büyük bir fark görülmemiş ve penisilin direnci her iki grupta da % 12.2 olarak belirlenmiştir. Erişkin yaş grubu taşıyıcılardan izole edilen orta düzey penisilin dirençli 8 pnömokokun 7'sinin asker popülasyonuna ait olduğu bulunmuştur. Pnömokoklarda penisilin direncinin ülkemizde henüz tehlike oluşturacak boyutlara ulaşmadığı görülmektedir. Ancak konuyla ilgili ciddi önlemler alınmadığı taktirde, pnömokoklarda penisilin direnci giderek artan bir tehlike unsuru oluşturacaktır. Bundan dolayı ciddi önlemlerin alınmasına yardımcı olacak geniş kapsamlı ve çok merkezli çalışmalara gereksinim vardır. 74

SUMMARY (Screening for Penicillin Resistance in Streptococcus pneumoniae) The importance of penicillin resistance in pneumococci was evident in 1 967 and it has started to become a problem throughout the world so far. Likewise, penicillin resistant strains have been reported in our country since 1992. The penicillin resistance in pneumococci strains (total 148) isolated in our hospital were analyzed. Ninety-nine of the pneumococci strains were isolated from nasopharengeal culture of healthy individuals and 49 of them from clinical specimens. Antibiotic susceptibilities to chloramphenicol, eritromycine, tetracycline and TMP/SMX to these strains were investigated by Bauer-Kirby disk diffusion method. Both Bauer-Kirby disk diffusion and microdilution methods were used for penicillin susceptibility. By disk diffusion method 28 out of 148 strains were penicillin resistant; and 18 of them were found moderately resistant by microdilution method (MIC: 0.6-1.2 ng/ml). None of the strains were highly resistant. There was no difference in penicillin resistance between healthy carriers and clinically ill cases and it was 12.2 % for both groups. Seven out of eight strains moderately resistant pneumococci isolated from healthy adults were soldiers. It has been seen that penicillin resistance in pneumococci has not reached dangerous levels in our country. However, unless serious precautions have been taken immediately related to this problem, penicillin resistance in pneumococci is going to be a great danger increasingly. Therefore, there is need for multi-dicipline (multicentral) and comprehensive studies to take serious precautions. 75