Diabetik ratlarda glomerül fonksiyon bozukluklarının D-alfa-tokoferol ve omega-3 ile önlenmesi

Abstract

ÖZET Diabetes mellitus ciddi ve en yaygın metabolik hastalıktır. Onun kronik komplikasyonu diabetik nefropati de son dönem böbrek hastalığının en yaygın nedenidir. Diyaliz ve transplantasyon üremiden ölümü durdurmasına rağmen, bu hastalarda 5 yıllık yaşam, non diabetik hastalardan daha kötüdür. Bu nedenlerle diabetik nefropatinin erken evrelerinde hastalığı tanımak ve uygun tedaviyi vermek önemlidir. Bu çalışmada amaç diabetik nefropatiyi bir endojen antioksidan olan E vitamini ve o-3 poliansature yağ asitlerinden zengin balık yağının önleyip önlemediğini araştırmaktır. Bu çalışma dişi wistar ratları üzerinde yapılmıştır(n=48). 40 rati diabetik yapmak için tek doz intraperitoneal 65 mg/kg streptozotocin uygulanmış ve ratlar 4 gruba ayrılarak 10 hafta takip edilmiştir. Kontrol grubu (n=8): İlaç uygulanmamıştır. Diabetik kontrol grubu (n=13): Sadece diabetik hale getirildi ve takip yapıldı. Diabetik balık yağı grubu (n=ll): Standart toz yeme %20 oranında balık yağı ilave edilerek ratlara verildi. Diabetik E vitamin grubu (n=16):d-alfa-tokoferol 40 mg/kg/gün aşırı intraperitoneal olarak uygulandı ratlarda 0 gün, 7 gün, ö.hafta ve lO.haftada grisemi üre, kreatinin, Ogün, ö.hafta ve lOhaftada kreatinin klirensi ve mikroalbüminüri çalışıldı. Çalışma sonunda böbrek ağırlıkları ile histopatolojiye bakıldı. Çalışma sonunda gruplar arası karşılaştırma yapıldığında üre kreatinin ve mikroalbüminüri değerlerinin istatistiksel olarak diabetik kontrol grubundan farklı olmadığı (p>0,05), sadece balık yağı ile normal kontrol grubu arasında kreatinin klirensinin farklı olduğu (p<0,05) görülmüştür. En yüksek sayıda mortalite diabetik E vit grubunda gözlenmesine rağmen mortalite istatistiksel olarak diğer diabetik gruplardan farklı değildir. (p>0,05) Diabetik balık yağı grubunda böbrek ağırlığının farklı olduğu (p<0,05); mezangial proliferasyon açısından farkı normal kontrol grubunun yaptığı, bazal membran kalınlaşması açısından önce normal kontrol, bu grup istatistiğe dahil edilmediğinde diabetik kontrol grubunun fark yaptığı görülmüştür(p<0,05). Diabetik E vit. ve diabetik balık yağı gruplarında glisemik kontrolün diabetik kontrole göre daha iyi olduğu ayrıca görülmüştür(p<0,05). Çalışma sonunda diabetik nefropatinin önlenmesinde E vitamini ve balık yağının etkili olduğu düşünülmüştür. Ancak hayvan modellerinde ve diabetik hastalarda her 2 ilacın etki mekanizması ve tedavi edici önemini açıklamak için daha ileri ve ayrıntılı araştırmalara gereksinim olduğu kanısına varılmıştır. 48

SUMMARY Prevention of glomerular dysfunction in diabetic rats with d-a-tocopherol and oo-3 Diabetes mellitus is severe and the most common metabolic disease. Diabetic nephropathy which is its chronic complication is the most common cause of the end-stage renal disease. Although dialysis and transplantation stop death from uremia, the five-year survival in such patients is much worse than in non-diabetic patients. Therefore, the diagnosis and treatment of diabetic nephropathy at early stages is important. In this study, the aim is to test whether the endogenous antioxidant, d-a-tocopherol, and fish oil, containing omega-3 polyunsaturated fatty acids, prevent diabetic nephropathy. This study was perfomed on female wistar rats(n=48). Diabetes in fourty rats was induced by a single intraperitoneal injection of streptozotocin (65 mg/kg). Rats were separated four groups and they were followed up for ten weeks.Control group (n=8): No medication. Diabetic control group (n=13): Diabetes in rats was induced and the rats were only followed up. Diabetic fish oil group (n=l 1): The diet enriched fish oil (%20 w/w) was given the rats in this group. Diabetic vitamin E group (n=16): d-a-tocopherol (40 mg/kg) was injected intraperitoneal^ every other day. Blood urea, creatinine, glycemia, creatinine clearance and microalbuminuria values of rats we measured on the day 0, sixth and tenth week. At the end of the study, the renal weights of rats were measured and renal histopathology was evaluated. While comparison was done with each other group at the end of the study, the levels of blood urea, creatinine, microalbuminuria in other groups did not differ significantly compared to diabetic control group(p>0,05). There was difference only between control and diabetic fish oil groups for creatinine clearence(p<0,05). Although, the highest number of mortality was seen in diabetic vitamin E group, the mortality rate was not different significantly than the other diabetic groups(p>0,05). In diabetic fish oil group, renal weight was significantly higher than the other groups(p<0.05). For mesangial proliferation there was difference in the control group compared the other groups(p<0,05). For basement membrane thickening, a difference was made by control group from the others; if it was not included at statistics, the significant difference was made by diabetic control group from the others(p<0,05). Also glycemia was significant better in diabetic vitamin E and fish oil group(p<0,05). We concluded that, vitamin E and fish oil is partly effective in prevention of diabetic nephropathy. Furthermore detailed studies are needed to clarify the mechanism of action and therapeutic significance of them in animal model of diabetes and diabetic patients. 49