Ailesel akdeniz ateşi hastalarında ataklı ve ataksız dönemde endokan, CRP ve HS-CRP seviyelerinin değerlendirilmesi.

Abstract

AAA tekrarlayan ataklarla seyreden bir hastalıktır. Atak tespiti için lökosit, sedimantasyon (ESH) ve fibrinojen tetkikleri rutinde sıkça kullanılmaktadır. Ancak atak tespitinde bu belirteçler bazen normal kalmakta veya diğer hastalıklardan ayırımında bu belirteçler yeterli olmamaktadır. Bazı çalışmalarda inflamatuar durumlar için serum endokan düzeyinin bir belirteç olabileceği bildirilmiştir. Bu çalışmada C-reaktif protein (CRP), yüksek duyarlıklı CRP (hs-CRP) ve endokan düzeylerinin rutinde kullanılan inflamatuar belirteçler ile karşılaştırılması yapılarak, atak tespitinde yeri olup olmadığının araştırılması amaçlanmıştır.Araştırmamız gözlemsel, prospektif, vaka kontrol çalışması olarak tasarlanmıştır ve çalışmaya daha önceden AAA tanısı konulmuş 43 erkek hasta ve hasta grubu ile benzer özelliklere sahip 42 sağlıklı kontrol grubu dahil edilmiştir. AAA'lı grupta atak döneminde ve ataktan 10 gün sonra inflamatuar belirteçler kontrol edilmiştir.AAA'lı grupta atak döneminde kontrol gurubuna göre sedimantasyonun %93, fibrinojenin %86 ve lökositin %76 vakada arttığını saptadık. Yine atak esnasında endokan %95, CRP %95 ve hs-CRP'de %95 vakada cut off olarak belirlediğimiz değerlerin üzerindeydi. Aynı zamanda AAA'lı grupta, ataklı dönemde ataksız döneme göre tüm inflamatuar belirteçlerin ortalaması yüksekti (7682,06pg/ml, 91,6mg/l, 397,9pg/ml, p<0.01 / 2203,8pg/ml, 19,1mg/l, 299,2pg/ml, p<0.01).AAA atak döneminde klasik inflamatuar belirteçler yetersiz kaldığında, CRP, hs-CRP ve serum endokan düzeyi bir belirteç olarak kullanılabilir. Ataklı hastanın AAA dışı hastalıklardan ayrımı için ilave çalışmalara ihtiyaç vardır.

Familial Mediterranean Fever (FMF) is a disease characterized by recurrent attacks. Leucocyte, erythrocyte sedimentation rate (ESR) and fibrinogen are frequently used techniques in routine test to detect attack. However, sometimes these markers remain normal during attack detection or these markers may not be enough to distinguish FMF from other illnesses. Some studies have been reported that the level of serum endocan could be an indicator for inflammatory conditions. The aim of this study is to compare C-reactive protein (CRP), high-sensitivity CRP (hs-CRP) and endocan levels with the routinely used markers of inflammation and investigate if these levels are relevant to detect attack.Our research is designed as an observational, prospective and case-control study and 43 male patients who were previously diagnosed with FMF and 42 healthy control subjects with similar features have been included in the study. Inflammatory markers were checked in attack period and 10 days after the attack period for FMF group. Sedimentation, fibrinogen and leucocyte were higher as %93, %86 and %76, respectively in FMF group in attack period cases comparing to control group cases. Yet in attack period; endocan, CRP and hs-CRP levels were above the cut off values that we determined in %95 of the cases. At the same time; in FMF group, avarage of all inflammatory markers were elevated in attack period comparing to attack-free periods. If the classic inflammatory markers are inadequate during FMF attacks; CRP, hs-CRP and serum endocan levels can be used as a marker as well. However more detailed studies are needed for distinguishing the patient in attack period from other diseases rather than FMF.