Tibia diafiz kırıklarının suprapatellar girişli intramedüller çivi yöntemi ile tedavisinin fonksiyonel ve klinik sonuçları

Abstract

Tibia kırıklarının tedavisinde intramedüller çivileme (İMÇ) etkili bir tedaviseçeneğidir. Standart çivileme tekniği özellikle proksimal ve distal kırıklardaredüksiyon ve görüntüleme zorluğundan dolayı kabul edilemez dizilim bozukluğuriskini beraberinde getirmekte, sıklıkla diz önü ağrısına sebep olmaktadır.Suprapatellar girişli çivi uygulaması geleneksel yönteme alternatif olarak ortayaçıkmış bir tekniktir. Bu çalışma ile biz Sağlık Bilimleri Üniversitesi SultanAbdülhamid Han Eğitim ve Araştırma Hastanesi Ortopedi ve TravmatolojiServisi'nde Ocak 2017 – Mart 2018 tarihleri arasında tibia diafiz kırığı sonrasısuprapatellar girişli İMÇ yöntemi ile tedavi edilen açık ve kapalı tibia diafiz kırıklıhastaların klinik ve radyolojik sonuçlarını retrospektif olarak sunmayı amaçladık.Hastaların demografik bilgileri, anamnez ve cerrahi verileri, kontrolvizitlerindeki fizik muayene bulguları önceden oluşturulan olgu takip formunakaydedildi. Hastaların kemik iyileşmeleri (RUST skoru), ekstremite dizilimleri,eklem hareket açıklıkları, ağrı skoru (VAS), fonksiyonel skorları (Lysholm ve SF-36) belirlendi. Ayrıca ameliyat sonrası 6. ayda diz MRI çekilerek patellofemoraleklem değerlendirildi.Ortalama yaşları 35,6 olan, 22 erkek ve 2 kadın toplam 24 hasta hastanemizotomasyon sistemi taranarak belirlendi. En sık görülen etiyolojik faktör araç içi trafikkazasıydı. Hastalarımızın 16'sında sağ, 8'inde sol tibia kırığı izlendi. Kırıkların 17tanesi kapalı, 7 tanesi açık tibia kırığıydı. Bu hastaların tibia kırıkları AOsınıflamasına göre sınıflandırıldığında; 9 hastada 42-A1 (%37,5), 3 hastada 42-A2(%12,5), 7 hastada 42-A3 (%29,1), 1 hastada 42-B1 (%4,1), 2 hastada 42-B2 (%8,3)1 hastada 42-C2 (%4,1), 1 hastada 42-C3 (%4,1) kod numaralı kırık olduğu tespitedildi. En sık görülen kırık tipi 42-A1 olarak saptandı.Hastaların 17'si genel anestezi, 7'si spinal anestezi altında opere edilmişti.Ortalama cerrahi süre 82,5 dakika (65-100 dakika) olup spinal anestezi yapılanlardaortalama süre 93,5 dakika (90-100 dakika) iken genel anestezi yapılanlarda ortalamasürenin 77,9 dakika (65-85 dakika) olduğu görüldü. Çalışmamıza katılan hastalarınortalama takip süresi 9,1 ay (6-17 ay) olarak bulundu. Hastaların etkilenmişekstremite diz ortalama eklem hareket açıklığı 124,5 dereceydi (115⁰-130⁰).ivHastaların 6. ay kontrol muayenesinde çekilen grafileri değerlendirilerekyapılan RUST skorlaması 13 hastada 12 puan, 6 hastada 10 puan, 4 hastada 9 puanve 1 hastada 8 puan olarak hesaplandı. Hastaların ortalama kaynama süresi 21,1 haftaolduğu görüldü (16-26 hafta). Hastaların ortalama VAS skoru 0,2 olup hiçbir hastadadiz önü ağrısı görülmedi. Lysholm skoru ile genel diz fonksiyonları değerlendirildi.15 hastada (%62,5) mükemmel, 8 hastada (%33,3) iyi, 1 hastada orta (%4,1) sonuçelde edilirken ortalama SF-36 fiziksel fonksiyon skoru 87,2 (75-100) olarakhesaplandı. Ameliyat sonrası 6. ayda 24 hastanın 18'sinde çekilen MRIgörüntülerinde 1 hastada grade 1, 1 hastada grade 2 patellofemoral eklemdejenerasyonu saptandı.Çalışmamızda radyolojik, fonksiyonel sonuçlar açısından literatürdekiçalışmalarla benzer sonuçlar elde edildiği görüldü. Suprapatellar girişli intramedüllerçivi uygulaması; intraoperatif floroskopi görüntüsü almayı ve redüksiyonukolaylaştıran, cerrahi süreyi kısaltan, postoperatif kaynamama oranını minimumaindiren, diz önü ağrısı gelişme sıklığını azaltan, ameliyat sonrası mükemmelekstremite dizilimi ve eklem hareket açıklığı sağlayan etkili bir teknik oluppatellofemoral eklem hasarı açısından düşünülenin aksine güvenli bir cerrahiyöntemdir.

Fractures of the tibia are the most common long bone fractures.Intramedullary nailing is a good option for treating tibia diaphyseal fractures. Thetraditional technique is infrapatellar approach with the knee in flexion or evenhyperflexion (120⁰–130°). Nailing of the distal and proximal tibial fractures using thetraditional technique has an unacceptable risk of malalignment owing to difficulty inobtaining and maintaining reduction intra-operatively. Moreover the anterior kneepain is a frequent complication after the infrapatellar procedure. The semiextendedposition is an alternative technique that was developed for tibia fractures. In thisstudy, we aimed to present the clinical, functional and radiological outcomes ofpatients who underwent suprapatellar tibial IMN.Between January 2017 and March 2018, we evaluated skeletally maturepatients underwent intramedullary nailing of tibia fracture with the semiextendedapproach through suprapatellar portal. Demographic data, fracture characteristics,operative time, fluoroscopy time, length of hospital stay and complications wererecorded. Functional outcome was evaluated using visual analog score (VAS),Lysholm knee score and range of motion (ROM). All patients were required tocomplete short form 36 questionnaire (SF-36). MRI scans of the knee were obtainedin order to evaluate the patellofemoral joint 6 months postoperatively.We conducted a retrospective study of 24 patients treated with suprapatellartibial IMN. Twenty-two of the 24 patients were male. 16 of the tibial fractures wereon the right side and 8 were on the left. The mean age of the patients was 35,6 years,ranged from 18 to 64 years. Motor vehicle accidents were the most commonetiological factor. 7 patients had open tibia fracture. According to the AOClassification System, there were 9 type 42-A1 (%37,5), 3 type 42-A2 (%12,5), 6type 42-A3 ( %29,1), 1 type 42-B1 (%4,1), 2 type 42-B2 (%8,3), 1 type 42-C2(%4,1) 1 type 42-C3 (%4,1) fractures. The most common fracture type was 42-A1.Seventeen patients were operated under general anesthesia. The mean duration of thesurgery was 82,5 minutes (65-100 minutes.). The average follow-up period was 9,1months (6-17 months). There was not any radiographic malunion. The fracturesunion time was 21,1 weeks on average. Mean range of knee motion was 124,5degrees (115-130⁰) for the affected side, compared with 129,1 degrees for thecontralateral side. Two patients (%8,3) complained of mild pain at the scar. Nopatient complained anterior knee pain either at the patellofemoral joint or at theanterior proximal tibia. The mean Lysholm knee score was 94,9 (83-100). The meanSF-36 physical score was 87,2 (75-100). Of the 24 patients, 18 patients underwent anMRI assessment of the patellofemoral joint sixth months postoperatively. Thefindings confirmed chondral degeneration in two patients.Suprapatellar intramedullary nailing is an effective technique facilitating useof intraoperative fluoroscopy and reduction of the fracture. Although thesuprapatellar approach carries intra-articular risks, the procedure reduces thepostoperative nonunion rate and minimizes the incidence of anterior knee pain. Inaddition; it provides excellent postoperative extremity alignment and range ofmotion. We believe that using the technique with the appropriate surgicalinstruments will help relieve the pressure on the patellofemoral joint.