Avrupa Birliğinde polis işbirliği ve Türkiye

Abstract

Avrupa Birliği içinde özellikle 1999'dan bu yana hızını artıran iç güvenlik konusundaki bütünleşmenin merkezinde genel olarak suçla mücadele, özellikle de polis işbirliği yatmaktadır. Yıllar süren hazırlık, tartışma ve ertelemelerden sonra 1998'de Europol'un resmen kurulması ?Adalet ve İçişleri? alanında AB işbirliğinde yeni bir döneme işaret etmektedir. Bu ayrıca, Avrupa'nın uluslararası kanun uygulama (yürütme) alanında uzun süredir uyguladığı hükümetler arası yaklaşımından uzaklaşarak milletler üstü bir yapıya doğru bir yönelim gösterdiğini de ortaya koymaktadır.Üç ana bölümden oluşan bu çalışmada, genel olarak AB Adalet ve İçişleri Alanı'nın geçmişi ve mevcut durumu, özellikle polis işbirliği bağlamında incelenmektedir. Çalışmanın Birinci Bölümü'nde, AB'deki güvenlik algılamasında zaman içerisinde meydana gelen değişimler incelenmekte; Avrupa'da polis işbirliğini sağlayan iç ve dış etmenlere değinilmekte; AB polis işbirliğinin tarihsel evrimi ile birlikte bu süreçte meydana gelen Trevi, Schengen gibi önemli oluşum ve anlaşmalar ve AB Anlaşması ile ortaya çıkan III. Sütun gibi yapılar incelenmektedir. Yine AB polis işbirliğinde çok önemli bir dönemeç olan Amsterdam Anlaşması, Tampere ve Nice Zirveleri ve 11 Eylül sonrası meydana gelen gelişmeler irdelenmektedir.İkinci Bölüm'de, kavramsal ve felsefi yönden polis işbirliği için gerekli kriterler, bu işbirliğini engelleyen olumsuz faktörler, Adalet ve İçişleri Alanı'nda hesap verebilirlik ve şeffaflık gibi konular ile AB polis işbirliğinin kurumsal yapılanmaları olan Europol başta olmak üzere Polis Şefleri Görev Gücü, Avrupa Polis Koleji, OLAF, EUPM gibi kuruluşlara dair bilgi verilmekte; sonrasında, Adalet ve İçişleri Alanında faaliyet gösteren Topluluk Programları incelenmektedir.Üçüncü ve son bölümde Türkiye'nin AB polis işbirliğine katkısı ve bu alandaki faaliyetlerine değinilmektedir.

The enhanced EU integration on internal security, mainly after 1999, concentrates on the fight against crime and police cooperation in particular. The official inauguration of Europol in 1998, after years of preparation, debate and delay, marked a new chapter of EU cooperation in the field of ?Justice and Home Affairs.? Moreover, it reflects a shift in the direction of supra-nationalism and away from Europe's long-standing intergovern¬mental approach to international law enforcement.This study, comprising of three main chapters, examines the background and current state of the EU?s Justice and Home Affairs Area, especially from the perspective of police cooperation. Chapter I focuses on the changes in the perception of security in the EU in time while providing a closer look at the internal and external components of police cooperation in Europe as well as an analysis of the historical evolution of the EU police cooperation and shedding light upon significant groups and conventions like Trevi and Schengen and structures such as the Third Pillar brought up by the Treaty of the European Union all of which emerged during the progress of the police cooperation process. In addition to a brief emphasis upon the Treaty of Amsterdam, Tampere and Nice Summits which represent significant steps on the path to the EU police cooperation, Chapter I also introduces the post-9/11 developments.Chapter II points out to the conceptual and philosophical criterion entailed by police cooperation and focuses on negative factors undermining police cooperation while reflecting on the accountability and transparency issues in the area of Justice and Home Affairs. Information on institutional structures of the EU police cooperation such as Europol, Police Chief Task Force, European Police College, OLAF, EUPM as well as a highlight on the community programs launched in the area of Justice and Home Affairs are also presented in this Chapter.Chapter III refers to Turkey?s contribution to and its activities in the area of EU police cooperation.